Réttur - 01.01.1989, Blaðsíða 27

Doug Couper t.h. og þýðandinn Þorkell Ingólfsson t.v. (Ljósm. Högni Eyjólfs.)
einkum í formi viðskiptabanns. Barátta
alþýðunnar í einni síðustu eiginlegu ný-
lendunni í heiminum, þ.e.a.s. baráttu
Namibíu fyrir því að losna undan yfirráð-
um Suður-Afríku var einkar mikilvæg
fyrir Sankara ef ekki vegna annars en
þess að Burkina Faso hafði verið nýlenda
Frakka eigi alls fyrir löngu. Hann hefði
örugglega stutt baráttuna í Namibíu eins
og hún er í dag, rétt eins og ríkisstjórnin
og fólkið á Kúbu gerir. Atburðirnir í
Namibíu síðustu daga (aprílbyrjun —
þýð.) sýna Ijóslega þörfina fyrir alþjóð-
lega samstöðu, en það er nokkuð sem
Sankara barðist alltaf fyrir. Aðgerðir
Sankara byggðust alltaf á því að virkja
verkamenn og bændur til aðgerða í eigin
þágu. Eitt besta dæmi þessa var baráttan
fyrir umhverfisvernd. Vegna vinnubragða
sem heimsvaldasinnar komu á í landbún-
aði og viðskiptum og ríkt höfðu í áratugi
var Burkina Faso að missa ræktanlegt
land í klær eyðimerkurinnar sem teygðist
óðfluga suður á bóginn með 7 km hraða á
ári. Afleiðingin var hungursneyð og það
að tugþúsundir bænda hrökkluðust til
borganna þar sem ekkert beið þeirra
nema atvinnuleysið. Sankara þreyttist
aldrei á því að útskýra það að baráttan til
varnar umhverfinu væri ekki eitthvað sem
sérfræðingar einir ættu að sjá um. í ræð-
unni um umhverfismál, sem er í bókinni,
27