Réttur - 01.01.1989, Blaðsíða 48

Bandarísk
afrek í „vernd“
Táknrænn atburður gerðist á þjóðhátíðardaginn 17. júní 1989:
3 hermenn úr ameríska innrásarhernum ráðast að íslenskum heimilum og
skera niður 24 íslenska fána og hafa á brott með sér.
Sú svívirðing, sem íslendingum er gerð
af innrásarhernum er táknræn fyrir þann
anda, sem ríkir í bandaríska innrásar-
hernum hér: hatur og fyrirlitning á öllu ís-
lensku, sérstaklega því sem táknar frelsis-
baráttu íslendinga eða fullveldi Iands
vors.
Auðvitað ættu þessir bandrísku þegnar
að fá sína refsingu hér að íslenskum
lögum, — en líklega koma bandarískir
leppar hér þeim undan til síns heima.
t*að var öðruvísi tekið á svona máli
1913, þegar danskt herskip rændi íslensk-
um fána, þeim bláhvíta, sem var þá tákn
frelsisbaráttu vorrar. t»á stóð þjóðin — og
ekki síst Reykvíkingar einhuga og sýndi
Dönum það með fjöldafundum og mót-
mælum.
En hvað verður nú?
Er allur dugur úr íslendingum?
Er ekki tími til kominn að vísa óaldar-
lýðnum á Vellinum úr landi?
Og ef stjórnvöld hafa ekki hug til þess,
er þá ekki tími til kominn að íslendingar
hugsi sjálfir um á hvern hátt þeir skuli
verja fána sinn gegn þeim ribböldum og
óaldarlýð, sem hleypt hefur verið á Kefla-
víkurflugvöll án laga og réttar, aðeins í
krafti ofbeldis.
íslenski fáninn, sem amerísku hermennirnir skáru niAur á 17. júní, blakti vii) hún hvar sem „hcimavarnarlið-
ið“ fór um heræfingasvæðin.
Hér má sjá Sigurð A. Magnússon rithöfund og fleiri herstöðvaandstæðinga við Radarinn á Stokksncsi.
Ljósm. I»jv. - Þóm.
48