Réttur - 01.01.1989, Blaðsíða 46

U -b
íslendingar!
Verió á verði!
Líf þjóðarinnar
er í hættu!
Islenskir menn! Hvað öldin ber í skildi,
enginn fær séð hve feginn sem hann vildi,
en eitt er víst, hún geymir Hel og Hildi,
hlífi þér ættjörð Guð í sinni mildi!
Hannes Hafstein.
Það munu vart aðrir íslendingar hafa séð það betur en Hannes Hafstein í alda-
mótaljóðum þeim, sem ort voru um aldamótin 1900, hver hætta vofði yfir Is-
landi.
Tvö heimsstríð hafa þegar geisað, jörð-
in er orðin yfirfull af drápstækjum þeim,
sem vor öld skapar og örugg eru til út-
rýmingar mannkyns, — ólíkt þeim
gömlu, sem aðeins gátu drepið lítinn
hluta mannkynsins. Nú eru kjarnorku-
vopnin þegar orðin deiluatriði: Sovét-
ríkin og Vestur-Pýskaland vilja afnema
þau, en Bandaríkjaauðvaldið vill skapa
ný og sterkari í staðinn, — gróðafantar
vígbúnaðarins heimta sinn ofsagróða,
þótt svo meginhluti mannkyns drepist.
En það eru ekki aðeins kjarnorkuvopnin,
sem ógna lífinu á jörðinni. — Eiturbirgð-
irnar nægja til að útrýma mannkyninu sex
sinnum, en auðvaldið ameríska er dálítið
hrætt við hvert vindarnir kynnu að blása
því eitri, ef sleppt væri lausu. — Hætt-
urnar eru fleiri, sem nú vofa yfir, þótt eigi
verði sérstaklega ræddar hér: Mengunin
er þegar meir og meir að eitra andrúms-
lofið, — ozonlagið yfir pólunum er að
eyðast og stofna lífi manna í hættu.
Og ísland er þegar hugsað sem morð-
stöð fyrir hervald Bandaríkjanna — og
þjóð vor sem fórnardýr þess.
Vér skulum rétt rifja upp hvernig það
hervald fór að því að sölsa land vort undir
sig.
Það var 1941. England stóð eitt í stríði
og átti aðeins á auðvald Bandaríkjanna
að treysta með að fá vopn og vistir. Og
Bandaríkin vildu nota tækifærið til að
sölsa undir sig mikilvægustu aðstöðu í
stríðinu til frambúðar. Því var það í júní
1941 að þau sögðu Englendingum að af-
henda sér ísland til frambúðar — sem
þýðingarmestu herstöð Norður-Atlants-
46