Réttur - 01.01.1989, Blaðsíða 44

batnaðar möguleikar þess framboðs til
að koma sjónarmiðum sínum á fram-
færi. Ekki bara vegna þess að margar
hendur vinna létt verk og sameiginlega
ráða þessir flokkar yfir fjölmiðlum,
sem slaga hátt upp í Morgunblaðið,
heldur einnig vegna þess að ef hér
mynduðust slíkar tvær andstæðar
blokkir, viðlíka stórar, þá væri ríkis-
fjölmiðlum ekki lengur stætt á því að
tala einvörðungu við fulltrúa Sjálf-
stæðisflokksins, þegar borgarmálefni
ber á góma.
Kostir sameiginlegs framboðs gætu
auðvitað verið miklu fleiri en þeir sem
hér hafa verið taldir. Ýmsir benda á þann
möguleika að hópurinn komi sér upp tals-
mönnum í hinum einstöku málaflokkum
og myndi með því einskonar skuggaráðu-
neyti að breskri fyrirmynd.
Enginn skyldi halda að slíkt sameigin-
Iegt framboð hefði enga galla eða ókosti.
Peir eru vissulega til staðar.
1. í sameiginlegu framboði yrðu allir að-
ilar að taka tillit hver til annars. Víst
er að ýmis sérkenni sem eru á mál-
flutningi og málatilbúnaði hinna ein-
stöku hópa myndu að mestu hverfa.
2. Mjög líklegt er að alltaf verið ein-
hverjir af flokkunum aðilar að ríkis-
stjórn en aðrir í stjórnarandstöðu. Það
myndi auðvitað þýða það að almenn
landsstjórnarmál yrðu menn að leiða
hjá sér í slíku samstarfi. Til þess þarf
vissulega sterk bein. Pað er enginn
vafi að íhaldið mun nota hvert tæki-
færi sem gefst til að stofna til ófriðar
með hópnum og nota sér þá óspart þá
möguleika sem felast í mismunandi af-
stöðu til ríkisstjórnar.
3. Þá er rétt að benda á það að því fer
fjarri að víst sé að öll atkvæði skili sér
til sameiginlegs framboðs.
Ég tel víst að ýmsir Alþýðubanda-
lagsmenn ættu erfitt með að kjósa lista
með Framsóknar- og Alþýðuflokks-
mönnum. Og ég veit einnig um fólk í
þeim flokkum, sem ekki getur hugsað
sér að kjósa lista með Alþýðubanda-
lagsfólki. Þá má einnig telja víst að
ýmsum kvennalistakonum þætti sér-
staða sín vera horfin eða minnsta kosti
orðin dauf ef þær standa að sameigin-
legu framboði. Og þær þeirra, sem
áður stóðu nálægt Sjálfstæðisflokkn-
um, myndu líklega kjósa hann, þegar
valkosturinn væri á milli tveggja
flokka. Hversu stór hópur það væri
sem þannig tapaðist í atkvæðum, er
nær ómögulegt að giska á. Hins vegar
má á hinn bóginn reikna með að til liðs
við slíkt afl kæmu ýmsir, sem í dag sjá
litla möguleika á sigri dreifðra smá-
flokka.
Eins og ég sagði í upphafi, þá hefur í
vetur, verið rætt um möguleika á sameig-
inlegu framboði, af meiri alvöru en oftast
áður.
Fyrir þá, sem eru hlynntir slíku fram-
boði, voru það mikil vonbrigði þegar
óvænt uppákoma,.um málefni, sem ekki
var á vettvangi borgarmála, skyldi allt í
einu setja allt málið í hnút.
Ýmsir hrukku þá við og sögðu sem svo;
hvernig^værum við stödd nú, ef við vær-
um aðilar að meirihluta og deilur um
hæfni eða vanhæfni tiltekins skólastjóra,
ættu að setja allt samstarf í hættu.
Eg hef orðið' var við það að ýmsir, sem
áður voru hlynntir samstarfinu, urðu því
fráhverfir, þegar þessi uppákoma varð.
Ég tel hins vegar ástæðulaust að ör-
vænta.
Það var aldrei meiningin að steypa öll-
um flokkum saman í einn.
44