Morgunblaðið - 03.02.2006, Page 35

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. FEBRÚAR 2006 35
MINNINGAR
og sótti hún sérstaklega til Miðjarð-
arhafsins þangað sem hún sigldi
ófáar ferðir með Hannesi á skipum
hér á árum áður. Margar sögur
sagði hún okkur frá framandi lönd-
um, sögur sem voru ævintýri hjá
okkur börnunum.
Heimili hennar og faðmur var
alltaf opinn fyrir okkur systrabörn-
in á uppeldisárunum á Flateyri, í
Kópavoginum og núna síðast í
Sandgerði. Við áttum margar góðar
stundir hjá þeim Hannesi og fyrir
þær viljum við þakka. Þetta eru
góðar minningar.
Erna og Hannes voru einstaklega
samrýnd og öllum ljóst hversu vel
þeim leið hvoru í návist annars.
Þessi þægilega nærvera smitaði út
frá sér og laðaði fólk að þeim. Þau
eignuðust eina dóttur, Guðnýju
Rósu, sem var okkar leikfélagi í
uppvextinum. Kom hún sem sólar-
geisli inní líf þeirra. Eftir að Erna
Líf dóttir Guðnýjar Rósu fæddist
varð hún miðpunktur tilverunnar.
Síðustu árin átti Erna í baráttu
við illvígan sjúkdóm. Baráttu sem
hún háði af aðdáunarverðu æðru-
leysi. Jákvæðni hennar, bjartsýni
og kjarkur til að lifa lífinu lifandi
allt til enda, þrátt fyrir veikindin, er
okkur hinum til eftirbreytni.
Við viljum þakka þér, elsku Erna,
fyrir kærleik þinn og hlýju – minn-
ing um góða frænku lifir.
Dýpsta sæla og sorgin þunga,
svífa hljóðlaust yfir storð.
Þeirra máli ei talar tunga,
tárin eru beggja orð.
(Ólöf Sigurðardóttir frá Hlöðum.)
Góður guð veiti Hannesi, Guð-
nýju Rósu og Ernu Líf styrk til að
takast á við þennan mikla missi.
Dóra, Einar Már og Baldur
Hermannsbörn
Elsku Erna, það er sárt að hugsa
til þess að þú sért farin frá okkur.
Bjartsýnni og duglegri manneskju
hef ég ekki hitt. Þú sagðir alltaf að
nú færi þetta að lagast og smitaðir
mann af bjartsýninni enda brá okk-
ur við að heyra að þú værir komin
inn á spítala. Sjúkdómurinn var bú-
inn að taka sinn toll af þér en alltaf
varstu kát og skemmtileg. Ég man
þegar þú komst frá Spáni í haust,
þú ljómaðir alveg þegar þú sagðir
okkur ferðasöguna og ég man að ég
hugsaði hvað þú værir ótrúleg kona
að hafa farið svona veik.
Það var alltaf gaman að koma til
ykkar og alveg yndislegt að sjá
hvað ykkur leið vel og voruð ánægð
í nýja húsinu sem þið fluttuð inn
bara fyrir ári.
Söknuðurinn er mikill en hugg-
unin er að nú líði þér vel.
Elsku Hannes, Guðný Rósa og
Erna Líf guð gefi ykkur styrk í
þessari miklu sorg.
Við þökkum samfylgd á lífsins leið
þar lýsandi stjörnur skína
og birtan himneska björt og heið
hún boðar náðina sína
en Alfaðir blessar hvert ævinnar skeið
og að eilífu minningu þína.
(Vigdís Einarsdóttir.)
Nína.
Erna F. Einarsdóttir starfaði á
Leitarstöð Krabbameinsfélagsins
frá árinu 1988 til ársloka 2004. Starf
Ernu fólst einkum í símavörslu og
móttöku þar sem samviskusemi og
einstök ljúmennska komu sér vel í
öllum samskiptum. Hún var gleði-
gjafi á samkomum starfsmanna þar
sem hún og Hannes, eiginmaður
hennar, nutu sín.
Erna var mikil fjölskyldumann-
eskja og augun ljómuðu þegar hún
talaði um barnabarn sitt og nöfnu.
Gaman var að fylgjast með því hvað
fjölskyldan var dugleg að ferðast
um landið og húsbíllinn nýttist þar
vel. Einnig var Erna mjög listræn
og hafði mikla ánægju af að mála og
sauma. Árið 2004 seldu þau hjónin
húsnæði sitt í Kópavogi og bjuggu
sér fallegt heimili í Sandgerði, þar
sem þau nutu tilverunnar.
Erna veiktist alvarlega árið 1988
og við tók erfið meðferð sem veitti
góðan bata. En meinið tók sig upp
árið 2001. Það fór ekki framhjá
neinum að sjúkdómurinn tók sinn
toll, en hún tókst á við hann af
miklu æðruleysi. Hetjulegri baráttu
er nú lokið. Við vottum Hannesi,
Guðnýju Rósu og Ernu Líf, sem og
ættingjum og vinum dýpstu samúð.
Minningin um góða og vandaða
konu lifir.
Samstarfsfólk á Leitarstöð
Krabbameinsfélagsins.
Elsku Erna mín.
Mér finnst þetta hálfóraunveru-
legt að sitja hér og skrifa þér
kveðjuorð.
Þegar þið fluttuð í Holtagerðið
kynntist ég Guðnýju og urðum við
strax góðar vinkonur og erum enn.
Um leið fékk ég þann heiður að
kynnast ykkur Hannesi, þið tókuð
mér strax eins og dóttur. Það var
alltaf svo gott að koma til ykkar og
varð ykkar heimili mjög fljótt mitt
annað heimili. Mér fannst þið alveg
stórmerkileg fjölskylda, þið höfðuð
næstum búið á skipi og komið til
óteljandi landa, þetta fannst mér
mjög merkilegt.
Þegar ég var 12 ára buðuð þið
mér með í siglingu, vá hvað ég var
spennt, ég trúði þessu ekki. Þessi
ferð er mér enn ógleymanleg, þið
kynntuð mig alltaf sem hina dóttur
ykkar í þessari ferð.
Við Guðný gátum brallað ansi
mikið saman, sumt var ekki alveg
eins sniðugt í ykkar augum og okk-
ur fannst, en það var ekki gert mik-
ið mál úr þessu öllu.
Þegar ég eignaðist Daníel fylgd-
ust þið vel með honum, hann gisti
hjá ykkur í einhver skipti og man
ég einn sumardag þegar við Guðný
komum að ná í Daníel og Ernu Líf.
Þá kom Daníel hlaupandi inn og
sagði við þig: „Hey amma, hann afi
er byrjaður að grilla …“ og hljóp
svo út alveg eins og hann ætti
heima þarna. Þetta sýnir kannski
hversu velkomnir allir voru til ykk-
ar, á hálfum sóalrhring var sonur
minn farinn að kalla ykkur afa og
ömmu sem ykkur fannst nú ekki
leiðinlegt.
Ég sé þig fyrir mér sólbrúna eins
og þú varst alltaf, svart, fallegt hár,
glæsilega klædd og flissandi eins og
skólastelpa því þannig varstu svo
oft.
Það er ansi margt sem rifjast upp
á svona stundum og þær stundir
sem ég átti með þér, elsku Erna,
eru ansi margar og alltof langt mál
að telja upp hér. Ég mun geyma
þær mjög vel, þær eru mér ótrúlega
dýrmætar.
Þú ert búin að vera svo ótrúleg
hetja sl. ár, þú settir þér markmið
um það sem þig langaði að gera og
náðir þeim. Þetta kennir okkur að
það er ansi margt hægt að gera,
bara á viljanum, sama hvar við er-
um stödd á lífsbrautinni.
Elsku Erna, ég veit að það hefur
verið tekið vel á móti þér og ég
gleðst yfir því að þú þurfir ekki að
þjást meira. Þú hefur skilið eftir
stórt skarð í ykkar litlu yndislegu
fjölskyldu, ég veit líka að tíminn á
eftir að hjálpa þeim að lifa með
þessari sorg. Við hérna megin mun-
um hjálpa þeim eins og við getum
að komast í gegnum þetta.
Elsku Hannes, Guðný, Erna Líf
og aðrir aðstandendur, við Daníel
biðjum guð að leiða ykkur í gegnum
þetta og blessa ykkur öll.
Kveðja
Anna Helga.
Elsku Erna mín, nú er þínum
veikindum lokið. Ég veit þér líður
vel núna.
Þú varst yndisleg kona og þeim
eiginleikum búin að öllum leið vel í
návist þinni.
Erna mín, ég minnist þess oft er
þú og móðir mín, Geira, voru ráðs-
konur hjá Vegagerðinni eitt sumar.
Ég held að þið mamma hafi verið
mjög líkar, þú varst með Guðnýju
Rósu dóttur þína með þér, það var
yndislegur tími, þannig kynntist ég
ykkur mæðgum vel. Ég man þegar
Guðný Rósa var að leika sér á
Fluguvatni eins og hún kallaði það.
Þegar þið Hannes fóruð í sigl-
ingar pössuðum við mamma Guð-
nýju Rósu á meðan en hún fór síðar
með ykkur á sjóinn.
Þegar ég eignaðist yngri dóttur
mína skírði ég hana Ernu Jensínu,
eftir þér og ömmu minni. Þú skip-
aðir fljótt sérstakan sess í lífi mínu.
Mér fannst þú svo myndarleg,
ljúf og góð kona, sem var gædd
miklum mannkostum, það streymdi
frá þér hlýja og góðvild.
Þegar ég talaði við þig síðustu ár-
in var það mest í gegnum síma. Ég
fann alltaf hlýju og umhyggju sem
einkenndi þig mjög.
Ég kveð þig, Erna mín, með
miklum söknuði, megi góður guð
styrkja Hannes, Guðnýju Rósu,
Ernu Líf, móður og systkini þín í
sorginni.
Katrín Guðmundsdóttir (Katý).
Erna Einarsdóttir kvaddi þetta
jarðlíf þann 24. janúar sl. Þegar ég
byrjaði með leikfimi fyrir Samhjálp
kvenna var Erna með þeim fyrstu
sem komu til mín. Ég hafði sótt
námskeið í Þýskalandi þar sem lögð
var áhersla á líkamlega og andlega
uppbyggingu fyrir konur sem höfðu
farið í aðgerð vegna brjóstakrabba-
meins. Þegar heim kom vildi ég
koma slíkri endurhæfingu á fót og
fékk Samhjálp kvenna til liðs við
mig. Við byrjuðum og höfum haldið
starfseminni gangandi til þessa
dags.
Erna setti frá upphafi svip sinn á
hópinn. Létt og bjartsýnt hugarfar
hennar hafði góð áhrif á okkur.
Skin og skúrir skiptust á í veik-
indum hennar. Síðastliðið ár var
erfitt þótt hún léti sem minnst á því
bera.
Nokkrar konur úr hópnum fóru í
vikuferð sl. haust til Spánar. Við
vorum þar með „æfingabúðir“,
stunduðum vatnsleikfimi og göngu-
ferðir og gerðum þar fyrir utan eitt
og annað okkur til afþreyingar . Við
vorum að frá morgni til kvölds
hvern dag. Erna var með okkur í
þessu öllu og bar sig vel. Við dáð-
umst að dugnaði hennar og glað-
lyndi í dagsins önn. Þessi vika er
dýrmæt í minningunni. Við nutum
hverrar stundar svo sannarlega.
Megi minning Ernu frá þessum
dögum lifa lengi. Samúð votta ég
Hannesi, Guðnýju Rósu og nánustu
ættingjum. Ég lýk þessum fátæk-
legu orðum með fallegu ljóði sem
minnir á Ernu:
Ég veit ekki hvort þú hefur,
huga þinn við það fest.
Að fegursta gjöf sem þú gefur
er gjöfin sem varla sést.
Ástúð í andartaki,
augað sem glaðlega hlær,
hlýja í handartaki,
hjarta sem örar slær,
Allt sem þú hugsar í hljóði,
heiminum breytir til.
Gef þú úr sálarsjóði,
sakleysi, fegurð og yl.
(Úlfur Ragnarsson.)
Lovísa Einarsdóttir.
Mig langar til að minnast vinkonu
minnar, Ernu F. Einarsdóttur, með
nokkrum orðum.
Kynni okkar Ernu hófust í leik-
fimihóp á vegum Samhjálpar
kvenna en það er stuðningshópur
innan Krabbameinsfélags Íslands.
Leikfimihópurinn hefur starfað
samfellt í 17 ár undir styrkri leið-
sögn Lovísu Einarsdóttur íþrótta-
kennara. Við Erna komum snemma
inn í hópinn. Hópurinn hefur hist
tvisvar í viku yfir vetrarmánuðina.
Um hver áramót og í lok hvers
vetrar höfum við gert okkur glaðan
dag og tók Erna virkan þátt í því
með okkur þegar heilsan leyfði.
Síðastliðið haust hófst leikfimi-
starfið með því að hópurinn fór til
Benidorm og naut Erna ferðarinnar
þrátt fyrir erfið veikindi og var
mjög hress þessa viku og hafði orð
á því að hún ætlaði sér að fara með
þegar hópurinn færi næst til Beni-
dorm.
Mikill sjónarsviptir er að Ernu úr
samfélagi okkar. Hún var trygg-
lynd, vinaföst og glaðlynd og nutum
við samvista við hana.
Blessuð sé minning hennar.
Ég sendi fjölskyldu hennar mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
María Kristmundsdóttir.
Ástkær faðir, tengdafaðir, afi, bróðir og vinur,
ÖRN HILMAR RAGNARSSON,
andaðist á Landspítalanum við Hringbraut föstu-
daginn 27. janúar.
Útför verður frá Hafnarkirkju á Höfn í Hornafirði
laugardaginn 4. febrúar kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Krabba-
meinsfélagið.
Margrét Ragna Arnardóttir, Hrafn Sigvaldason,
Stefán Örn, Sigmundur Freyr,
Birgir Hrafn, Valdimar Þór,
Víktoría Huld, Davíð Ragnarsson,
vinir og vandamenn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
LOVÍSA INGVARSDÓTTIR
frá Hellishólum í Fljótshlíð,
verður jarðsungin frá Selfosskirkju laugardaginn
4. febrúar kl. 11 00.
Ólafur Óskarsson,
Elínborg Óskarsdóttir,
Ingunn Óskarsdóttir,
Sigurður Óskarsson,
Jón Þórir Óskarsson,
Magnús Óskarsson,
Anton Óskarsson,
Eyþór Óskarsson,
Guðmundur Óskarsson,
Stefán Ingi Óskarsson
og fjölskyldur.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, bróðir, afi og
langafi,
KRISTJÁN STEFÁNSSON
húsgagnasmiður,
Víðilundi 24,
Akureyri,
lést laugardaginn 28. janúar.
Útför hans verður gerð frá Akureyrarkirkju mánu-
daginn 6. febrúar kl. 13.30.
Guðrún Kristjánsdóttir, Antonio Orpínell,
Kristján Kristjánsson, Sigrún Guðmundsdóttir,
Hanna Stefánsdóttir,
afa- og langafabörn.
Elskulegur sonur okkar, bróðir og barnabarn,
SVAVAR GUÐBJÖRN SVAVARSSON,
Vatnsstíg 21,
Reykjavík,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 2. febrúar.
Jónína G. Garðarsdóttir, Svavar Svavarsson,
Helga J. Svavarsdóttir, Hallgrímur S. Sveinsson,
Garðar Á. Svavarsson, Aldís A. Sigurjónsdóttir,
Þórunn H. Svavarsdóttir Poulsen, Kjartan J. Bjarnason,
Björg Jónsdóttir.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinar-
hug vegna andláts móður okkar, tengdamóður
og ömmu,
VALGERÐAR EINARSDÓTTUR,
áður Núpi,
Vestur-Eyjafjöllum.
Eygló Ragnarsdóttir, Lárus Björnsson,
Sigrún Jensen, Klaus Jensen,
Einar Ragnarsson,
Guðmundur Ragnarsson, Margrét Einarsdóttir,
Ragnar Valur Ragnarsson, Ingibjörg Hrönn Guðmundsdóttir
og barnabörn.