Morgunblaðið - 17.03.2006, Side 37

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. MARS 2006 37
UMRÆÐAN
NÝLEGA var ég viðstödd mjög fjöl-
menna jarðarför í Reykjavík.
Aðstandendur buðu til erfidrykkju
sem var svo óvenjuleg að ég má til
með að koma hugmyndinni á fram-
færi. Í safnaðarheimili kirkjunnar
biðu okkar uppdúkuð borð með kaffi-
könnum, konfektskál og vænum diski
af kleinum og upprúlluðum pönnu-
kökum. Afar gott og handhægt, eng-
ar biðraðir og gamla fólkið slapp við
að bera meðlætið skjálfandi hendi að
sæti sínu. Við systkinin sem sjaldan
hittumst áttum þarna gæðastund
saman og gátum einnig heilsað upp á
ættingja sem sátu afslappaðir við
næstu borð. Kleinurnar komu glæ-
nýjar frá Ömmubakstri og pönns-
urnar voru bakaðar af vinum og
vandmönnum svo allt var þetta mjög
viðráðanlegt og áhyggjulaust.
Ef fleiri taka upp þennan ágæta sið
auðveldar það fólki að bjóða í kaffi
eftir útförina en hugsanlega eru
margir sem velja útför í kyrrþey
vegna kostnaðar við erfidrykkjur.
Þær hafa að mínu mati mikilvægu
hlutverki að gegna að styrkja vináttu
og ættarbönd í annríki dagsins og
mega ekki leggjast af.
UNNUR HALLDÓRSDÓTTIR
veitingakona,
Hamravík 2, Borgarnesi.
Erfidrykkja, þjóðleg
og þægileg
Frá Unni Halldórsdóttur:
HINN 17. júní 1944 var formlega
gengið frá stofnun lýðveldisins Ís-
lands á hinum forna þingstað Þing-
völlum. Þá mun íslensk þjóðarhug-
sjón hafa risið hæst í hjörtum manna
þar og yfirleitt hvar sem Íslendingar
drógu andann á þeirri stund.
Ákveðið var að hafa til framtíðar
þá hugsjón sem stefnu lands og þjóð-
ar, að sýna hlutleysi gagnvart milli-
ríkjadeilum og ganga fram í þeim
anda að segja við öll ríki jarðar: Eng-
um stríð – öllum friður. Var þar lagt í
för undir göfugum formerkjum þó
eftirbrautin hafi með ýmsum hætti
orðið þyrnum stráð.
Og hvað skyldum við hafa fyrir
augum og eyrum nú í dag þegar litið
er á vegstöðu íslenska lýðveldisins
og hlustað á umræðu dagsins ?
Undarlega margir valda- og
áhrifamenn í þjóðfélaginu virðast
óheilir þegar kemur að spurningunni
um hollustu gagnvart sjálfstæði
lands og þjóðar. Þá kemur í ljós að
það er einhver lýðveldisþreyta í
gangi sem gerir menn blinda á þau
gildi sem voru í hávegum höfð við
stofnun lýðveldisins á Þingvöllum.
Sjálfur forsætisráðherrann virðist
meira að segja eiga þá framtíðarsýn
besta fyrir hönd lands og þjóðar, að
við verðum orðin aðildarþjóð Evr-
ópusambandsins eftir svo sem ára-
tug. Að hugsa sér aumingjadóminn!
Framtíðarsýn þessa forustumanns
er framsal á fullveldi og sjálfstæði
okkar til musteris hins evrópska auð-
valds í Brussel! Eftir að hann hefur
átt valdasetu innan ríkisstjórnar
landsins í meira en áratug, er bjart-
sýni hans á afkomugetu þjóðarinnar
á eigin undirstöðum ekki meiri en
þetta ! Ekki virðist hann hafa öðlast
aukið traust á sjálfstæðismennt
þessarar þjóðar með því að vera
ásamt lagsbróður sínum for-
sjármaður ríkisins allan þennan
tíma. Það virðist öllu heldur sem
hann hafi farið að líta smærri augum
á þjóðlega stöðu eftir að hafa dvalið
löngum stundum sem utanrík-
isráðherra nálægt stóra miðstjórn-
arvaldinu í Brussel. Viðvera við þá
kjötkatla bætir áreiðanlega engan
mann. Eftir því sem menn hafa fært
sig nær hinu eitraða valdi sem er
stöðugt að reyna að þvinga lönd álf-
unnar á einn bás, hefur lýðveldis-
þreyta þeirra og vantrú á sjálfstæði
eigin lands vaxið. Lýðveldisþreyta er
slæm fylgja því hún getur ágerst í
mönnum með þeim hætti að hún
stökkbreytist allt í einu í ofnæmi fyr-
ir lýðræðinu almennt. Þá er vá fyrir
dyrum eins og ber að skilja.
Ýmsir forustumenn í stjórnmálum
og viðskiptalífi hérlendis virðast nú í
óðaönn að afklæðast öllu sem áður
var talið gott og gilt í þjóðlegum
skilningi. Þeir vilja miklu heldur
íklæðast alþjóðlegum skrúða og
spóka sig með þeim hætti. Hugsun
þeirra er sýnilega bundin við stóru
glansmyndina sem stöðugt er höfð
uppi við á áróðurstjaldinu í Brussel.
Og lýðveldisþreyttir pólitíkusar og
gróðamenn á landinu bláa, leggja í
huganum verðmat á sjálfstæði og
fullveldi Íslands og hugsa sér að fá
hátt verð fyrir það sem er þeim sjálf-
um þó greinilega lítilsvirði.
Ekki hefur ríkisstjórn Íslands á
síðustu árum virst tileinka sér í
neinu þá hagfræði Jósefs, sem felst í
því að byggja í góðæri undir mögur
ár. Það virðist litið svo á að upp-
gangur verði til frambúðar. Og dans-
inn í kringum gullkálfinn dunar sem
aldrei fyrr.
En allir sem þekkja til sögunnar
vita að slíkur dans hefur aldrei skilað
sér verulega til góðs fyrir alþýðu
manna. Að veislu lokinni er vand-
ræðunum alltaf sturtað niður til al-
mennings.
En hverju er hægt að búast við af
mönnum sem aðhyllast hið gjör-
spillta kvótasiðferði, mönnum sem
hafa á fáum árum breytt íslensku
þjóðfélagi úr félagslega þroskuðu
fyrirbæri í græðgisvædda markaðs-
vél sem lýtur ofurvaldi örfárra pen-
ingafursta, manna sem hafa fyrst og
fremst auðgast vegna stjórnvalds-
aðgerða sem framkvæmdar hafa ver-
ið í þeirra þágu en ekki fyrir eigin
dugnað?
Einkaaðilar úti í þjóðfélaginu hafa
verið efldir sem aldrei fyrr á kostnað
ríkisins og mannlífsheildarinnar.
Hvers er að vænta í framtíðinni fyrir
íslenska þjóð eftir slík umskipti ?
Hinn sýnilega lýðveldisþreytti for-
sætisráðherra okkar hefur gefið sitt
svar við því. Hans svar er að þjóðin
eigi að snúa sér til Brussel og biðja
um inngöngu í musterisklíkuna þar.
Ekki er það uppbyggilegt fyrir
þjóðlega hugsun og sjálfstæðisvitund
almennings í þessu landi að forsætis-
ráðherrann tali með þvílíkum hætti.
Sem þjóðhollur Íslendingur á ég
erfitt með að skilja hvað hann mein-
ar með slíkum orðum og hvernig
hann getur talið slíkan málflutning
þjónustu við þau gildi sjálfstæðis og
þjóðfrelsis sem hann ætti að telja sér
skylt að standa vörð um.
Hafi hann skömm fyrir skrafið.
RÚNAR KRISTJÁNSSON,
Bogabraut 21, Skagaströnd.
Lýðveldisþreytan
Frá Rúnari Kristjánssyni:
BRÉF TIL BLAÐSINS
Morgunblaðið Kringlunni 1 103 Reykjavík  Bréf til blaðsins | mbl.is
NÚ HEFIR Siglingastofnun kynnt
hugmynd sína um mögulega hafn-
argerð við suðurströndina. Forstjóri
stofnunarinnar sagði mér að danskir
verkfræðingar hefðu fundið stöðugt
sandrif fyrir framan fyrirhugað hafn-
arsvæði. Hugmyndin virðist vera að
rifið brjóti hæstu öldur og með því sé
hægt að búa til hafnargarða sem
skemmast ekki í verstu veðrum.
Rifið eitt getur verið ávísun á
grunnbrot og óhreint sjólag og ber að
taka tillit til þess. Samkvæmt upplýs-
ingum fengnum frá verkfræðinga-
sveitum bandaríska landhersins get-
ur sandflökt þarna numið u.þ.b.
milljón rúmmetrum á ári. Hleðst þá
sandur að hafnargörðunum og þeir
verða hluti af nýju landi sem sjórinn
hefir búið til. Þetta er hið besta mál
því verulegur hluti kostnaðar liggur í
að sprengja og flytja grjót. Verkefni
framtíðarinnar verður því að flytja
grjótið út á dýpra vatn. Höfn sú er
siglingastofnun kynnti er af svipaðri
gerð og höfnin við Skagen á Jótlandi
sem byrjað var að gera fyrir tæpum
hundrað árum og er nú komin vel inn
í land. Það sem skilur milli Skagen á
Jótlandi og Bakka í Landeyjum er
lengd vindatrennunnar, sem er tíu
sinnum lengri við suðurströnd Ís-
lands en Austur-Jótland.
GESTUR GUNNARSSON,
Flókagötu 8, Reykjavík.
Hafnargerð
Fá Gesti Gunnarssyni:
kemur næst út 25. mars fullt af spennandi efni um
listina að gera vel við sig og sína í mat og drykk
Meðal efnisþátta í
næsta blaði eru:
• Sætt og seiðandi -
súkkulaði fyrir sælkera
• Vínin með veislumatnum
• Indverskt ævintýri fyrir
bragðlaukana
• Fiskur á föstunni
• Eldað með segulsviði
ásamt ýmsum
sælkerafróðleik.
Auglýsendur!
Pantið fyrir þriðjudaginn
21. mars
Allar nánari upplýsingar veitir
Sif Þorsteinsdóttir í síma
569 1254 eða sif@mbl.is