Morgunblaðið - 04.06.2006, Side 10

10 SUNNUDAGUR 4. JÚNÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
Dyrnar á skrifstofuFinns Ingólfssonaropnast og út kemurenginn annar en for-maður þingflokks
Framsóknarflokksins, Hjálmar
Árnason. Það er bara svona, hugsa
ég með fréttir á bak við eyrað af
óánægju framsóknarmanna, fundi
landsstjórnar Framsóknarflokks-
ins og aukafundi í miðstjórn. En
svo minnist ég orða James Bond
um að eitt skipti segi ekki neitt, tvö
séu tilviljun, en í þriðja skiptið sé
alvara á ferðum. Það væri gaman
að vita, hvað gerðist ef ég fylgdist
með Finni allan daginn! Hann hlær
hins vegar bara að þessum bolla-
leggingum mínum, býður í bæinn
til viðtals um starf hans hjá VÍS
eignarhaldsfélagi hf, en við vitum
báðir að þegar viðskiptalífinu
sleppir tekur pólitíkin við.
„Nú þegar ég stend upp úr for-
stjórastólnum hjá VÍS eignarhalds-
félagi og tek að mér stjórnarfor-
mennsku hjá Vátryggingafélagi
Íslands, má segja að ég sé kominn á
sama stað og þegar ég byrjaði hér í
nóvember 2002.“
– Ég heyrði í útvarpinu á leiðinni
að þú hefðir fimmfaldað verðmæti
VÍS á þessum tíma.
„Og kannski rétt rúmlega það,“
segir hann og hlær við. Svo hag-
ræðir hann sér í stólnum til þess að
rekja söguna:
„Þegar ég tók við starfi forstjóra
Vátryggingafélags Íslands, kom ég
að félagi sem var fjárhagslega öfl-
ugt og vel mannað. Grunnurinn var
sem sagt mjög góður. Markaðs-
hlutdeild félagsins var stöðug, en
sóknarfærin lágu fyrst og fremst í
að útvíkka starfsemi fyrirtækisins.
Við fórum strax í það að marka
félaginu framtíðarstefnu, sem fólst
í því að útvíkka starfsemi þess,
þannig að það sinnti ekki aðeins
tryggingum heldur líka fjármála-
og öryggisþjónustu.
Í fyrsta lagi settum við okkur að
stækka félagið. Við keyptum vá-
tryggingafélagið Vörð í desember
2004, sem þá var staðsett á Ak-
ureyri. Í febrúar árið eftir keyptum
við Íslandstryggingu og samein-
uðum þessi félög á miðju ári 2005.
Síðan stigum við það skref að eign-
ast líftryggingafélagið Lífís að
fullu.
Næst lá beinast við að fara í út-
rás. Tryggingamarkaðurinn á Ís-
landi er takmarkaður og hart barizt
um bitana. Afkoman í tryggingum
hafði líka dregizt saman.
Við byrjuðum á því að kaupa 10%
í norska tryggingafyrirtækinu Pro-
tector og síðan 52% í IGI trygg-
ingafélaginu í Nottingham, en í því
eigum við kauprétt á allt að 75%.
Þannig byggðum við upp trygg-
ingaþjónustuna.
Í öðru lagi keyptum við fjár-
mögnunarfyrirtækið Lýsingu, sem
var að stærstum hluta í eigu KB
banka.
Og í þriðja lagi jukum við svo
hlut okkar í Öryggismiðstöðinni úr
8% í 58%.
Þessi félög eru nú orðin dótt-
urfélög í VÍS eignarhaldsfélagi,
eins og hin fyrirtækin.“
– Þetta er bara eins og lýsing á
hraðferð í dótabúð!
Finnur brosir bara að þessari
samlíkingu og fullvissar mig um að
hvert skref hafi verið tekið að
vandlega íhuguðu og undirbúnu
máli, enda tali árangurinn sínu
máli: Eigið fé hafi aukizt úr tæpum
fimm milljörðum króna 2002 í tæpa
30 milljarða við fyrsta þriggja mán-
aða uppgjör þessa árs. Og á sama
tíma hafi heildareignir félagsins
aukizt úr röskum 20 milljörðum í
um 110 milljarða.
VÍS var skráð á markað í Kaup-
höll Íslands 2002. Um áramótin
2002/2003 var verðmæti félagsins
rétt um 11 milljarðar á genginu 19
og þegar félagið var afskráð í des-
ember 2004, var gengið 49 og
markaðsvirðið 26 milljarðar. Við
söluna nú er heildarvirði félagsins
rétt tæpir 66 milljarðar.
Áreiðanleiki, umhyggja
og frumkvæði
„Það er þrennt sem þarf að hafa í
huga svo rekstur fyrirtækis gangi
vel.
Fjárhagslegi grunnurinn þarf að
vera mjög sterkur. Félagið þarf að
ráða yfir verulega góðum starfs-
krafti; áhugasömu fólki, sem vill
leggja sig fram. Og svo þarf að
tryggja góðan viðskiptamannahóp,
sem er ánægður með þjónustu fé-
lagsins.
Út frá þessum þremur grunn-
atriðum hef ég þróað mínar áherzl-
ur í félaginu og er enn sannfærðari
nú en áður um réttmæti þeirra.
2003 settum við félaginu þrjú
megingildi; áreiðanleika, umhyggju
og frumkvæði. Árið eftir fór hver
einasti starfsmaður félagsins, bæði
í Reykjavík og á 56 starfsstöðum
úti á landi, á námskeið í Háskóla
Reykjavíkur. Þetta átti að tryggja
það, að starfsfólkið legði sama
skilning í þýðingu hinna þriggja
gilda, sem aftur átti að tryggja það
að viðskiptavinur á Reykhólum,
Raufarhöfn eða í Vík fengi sömu
þjónustu og viðskiptavinur í
Reykjavík. Einnig sýndum við öll-
um starfsmönnum okkar markmið
félagsins, þannig að þeir vissu upp
á hár að hverju félagið stefndi. Ég
held að ekkert eitt atriði hafi haft
jafnmikil áhrif til þess að bæta
starfsandann og auka fólki vilja til
að keppa að markmiðum félagsins.
Í könnun Gallup 2002 vorum við
vel fyrir neðan meðaltal íslenzkra
fyrirtækja, hvað starfsánægju
varðaði, en eftir að við gripum til
aðgerða, komumst við í fyrra í hóp
fyrirtækja í fremstu röð og erum
þar aftur í ár. Þetta er gífurleg
breyting, en langtímamarkmiðið er
auðvitað að verða bezta fyrirtækið
á þessu sviði.
Ímynd félagsins skiptir líka mjög
miklu máli. Þar ræður hvernig
starfsmenn tala um fyrirtækið; við
viðskiptavinina, vini sína og kunn-
ingja, því ef við erum ekki sendi-
herrar góðs umtals um félagið, er
ekki á góðu von hjá öðrum. Annað
sem skiptir máli er hvernig við-
skiptavinirnir tala um fyrirtækið.
Þar hafa mælingar að undanförnu
verið okkur mjög hagstæðar og það
hefur sýnt sig að ánægðustu við-
skiptavinirnir eru þeir sem lenda í
óhöppum og tjónum. Það er mjög
mikilvægt, því það eru þeir, sem
hafa þurft að leita til starfsfólks
okkar eftir þjónustu félagsins með-
an hinir borga bara iðgjöldin sín og
hafa ekkert af annarri þjónustu
okkar að segja.
Þegar þetta þrennt fer saman;
fjárhagslegur styrkur, mikil starfs-
ánægja og ánægðir viðskipamenn,
stefnir í rétta átt, enda hafa ímynd-
armælingar sýnt að við erum ekki
lengur í neðsta sæti trygginga-
félaga, heldur komumst við í fyrsta
sæti 2004 og vorum í öðru sæti
2005. Takmark þessa árs er auðvit-
að að endurheimta efsta sætið og
halda því svo.“
Ef mér bjóðast spennandi
Finnur Ingólfsson íhugar nú tilmæli manna um að hann
gefi aftur kost á sér til þátttöku í stjórnmálum. Hann er
hættur sem forstjóri VÍS eignarhaldsfélags og tekinn við
stjórnarformennsku í Vátryggingafélagi Íslands.
Freysteinn Jóhannsson ræddi við hann um starfið
hjá VÍS, viðskiptalífið og stjórnmálin.
Finnur Ingólfsson: Hef lært það af lífinu að útiloka ekki neitt.