Morgunblaðið - 12.10.2006, Page 44

44 FIMMTUDAGUR 12. OKTÓBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Alma Pálma-dóttir fæddist á
Búðum í Fáskrúðs-
firði 26. janúar
1932. Hún lést á
heimili sínu í
Reykjavík sunnu-
daginn 1. október
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Þóra Stefánsdóttir
húsfreyja, f. í Fá-
skrúðsfirði 1.7.
1910, d. 30.11.
1948, og Pálmi
Þórðarson útgerð-
armaður, f. í Fáskrúðsfirði 22.5.
1906, d. 16.12. 1991. Systkini
Ölmu eru Kolbrún, f. 1937, dó á
fyrsta ári, Stefán, f. 1938, Gústaf,
f. 1940, Sigurbjörg, f. 1944, og
Þórður, f. 1945.
Alma giftist árið 1950 Ólafi
Amina, f. 1997, synir Gunnars eru
Daði Már, f. 1997, og Daníel
Breki, f. 2000, sonur Vigdísar og
Gunnars er Pálmi Hrafn, f. 2004.
c) Pálmi, f. 1979, d. í slysi 2002.
2) Linda, f. á Patreksfirði 1955,
maki Hafsteinn Eyjólfsson, f. í
Reykjavík 1956. Dóttir þeirra er
Alma, f. 1997. Sonur Hafsteins er
Sturla Már, f. 1984.
Alma stundaði nám við Héraðs-
skólann á Laugarvatni og Hús-
mæðraskólann í Reykjavík. Hún
bjó m.a. á Patreksfirði, Akranesi
og Hafnarfirði, þar sem Ólafur
starfaði sem kennari, en frá árinu
1974 bjuggu þau á Kjartansgötu
9 í Reykjavík. Alma var í fullu
starfi utan heimilis í tæp 30 ár,
lengst af við verslunarstörf. Hún
var verslunarstjóri um árabil og
rak eigin verslun um tíma. Sein-
ustu starfsárin vann hún í versl-
uninni Seymu á Laugavegi.
Útför Ölmu verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Jónssyni kennara, f.
í Hvammi í Fá-
skrúðsfirði 23.2.
1927. Hann er sonur
Stefaníu S. Ólafs-
dóttur, f. í Fáskrúðs-
firði 1894, d. 1971,
og Jóns Oddssonar,
f. í Fáskrúðsfirði
1891, d. 1933. Börn
Ölmu og Ólafs eru:
1) Þórir, f. á Búðum
í Fáskrúðsfirði 1950,
kvæntur Sigrúnu Ás-
kelsdóttur, f. á
Drangsnesi í
Strandasýslu 1953. Börn þeirra
eru: a) Dagur, f. 1974, kvæntur
Hjördísi Dögg Grímarsdóttur, f.
1980, sonur þeirra er Aron Elvar,
f. 2004. b) Vigdís, f. 1975, gift
Gunnari Ásgeiri Sigurjónssyni, f.
1975, dóttir Vigdísar er Sigrún
Samband mitt við ömmu mína var
mjög sérstakt. Það einkenndist af
óendanlegri væntumþykju, örlæti og
gleði. Frá því ég man eftir mér kall-
aði hún mig alltaf gullmolann sinn.
Það þótti mér alltaf vænt um.
Ég á margar góðar minningar um
ömmu. Minningar sem seint gleym-
ast. Þar sem ég var búsettur á Akra-
nesi og amma og afi í Reykjavík hitt-
umst við ekki daglega. Það var því
ávallt mikil tilhlökkun þegar við hitt-
umst öll. Ég man þá sérstaklega eft-
ir spenningnum sem myndaðist rétt
fyrir áramótin. Þá fórum við fjöl-
skyldan til Reykjavíkur og héldum
áramótin hátíðleg ásamt ömmu og
afa. Amma var örlát kona og reynd-
ist mér oft vel á erfiðum tímum í lífi
mínu. Það vantaði ekki hrifninguna
og hrósið í minn garð þegar við hitt-
umst. Hún sagði mér í hvert skipti
sem við hittumst hversu ánægð hún
var með mig.
Þegar ég eignaðist son minn, Aron
Elvar, dásamaði hún litla molann
sinn í bak og fyrir. Hún hafði alltaf
orð á því hversu fallegt barnið væri.
Því miður urðu heimsóknir okkar
síðustu ár ekki jafnmargar og áður.
Aðstæður okkar beggja sköpuðu
það.
Við fluttum til Grindavíkur og síð-
an fluttu mamma og pabbi til
Reykjavíkur og voru því fleiri staðir
til að heimsækja. Ég vildi að sonur
minn hefði haft tækifæri til að kynn-
ast henni betur. Ég mun án efa segja
honum frá henni.
Amma var mikil sögukona. Hún
gaf sig alla í sögurnar og sagði svo
skemmtilega frá. Það var sama hvort
hún var að tala um hluti sem henni
líkaði eða mislíkaði. Alltaf var hægt
að brosa að henni. Amma skildi til
dæmis aldrei hvers vegna við Hjör-
dís fluttum til Grindavíkur. Margoft
sagði hún okkur söguna frá því
hvernig Grindavík hefði tengst lífi
hennar í gegnum tíðina. Þegar hún
loksins sá fram á að þurfa ekki að
heimsækja Grindavík oftar fluttum
við í bæinn henni til mikillar gleði.
Það var ýmislegt sem við amma
brölluðum saman. Bíóferðirnar okk-
ar voru sérlega minnisstæðar og
stendur þá helst upp úr þegar sú
gamla skellti sér með mér á hnefa-
leikamyndina Rocky. Hún hafði
kannski ekkert sérlega gaman af
bíómyndum en naut samvistanna við
mig.
Þegar ég lít til baka má með sanni
segja að amma hafi verið einstök
kona. Ég sagði það kannski ekki oft
en mér þótti mjög vænt um hana og
mun ég sakna hennar sárt.
Megi minning hennar lifa um
ókomin ár.
Dagur Þórisson.
Ótal spurningar og vangaveltur
flugu upp í hugann minn er ég settist
niður til að skrifa grein um Ölmu
ömmu mína sem að dó snögglega 1.
október síðastliðinn. Hvernig skrifar
maður minningargrein um einhvern
sem skipaði stóran sess í lífi manns?
Hvernig kveður maður einhvern
sem manni þykir vænt um? Ég er
svo heppin að eiga óteljandi minn-
ingar tengdar henni ömmu minni, ef
ég ætlaði að fjalla um þær allar
myndu þær líklega nægja í heila bók.
Ekkert eitt orð lýsir þeirri marg-
breytilegu manneskju sem amma
mín var. Í mínum augum var hún
einstök amma. Gestrisnari mann-
eskju hef ég aldrei hitt og gjafmildi
hennar var engu lík.
Þegar ég var barn á Akranesi var
amma mín alger draumaamma, allar
vinkonur mínar öfunduðu mig af því
hvað hún dekraði við mig og bræður
mína tvo er við vorum í heimsókn hjá
henni og afa í Reykjavík. Við fórum
saman í Miklagarð og amma og afi
keyptu allt sem okkur langaði að
borða. Lindubuff, staur, lakkrískon-
fekt og gos, það voru engin takmörk,
við réðum ferðinni. Seinni partinn
löbbuðum við svo á vídeóleigu og við
systkinin völdum okkur nokkrar
spólur. Kvöldinu var svo eytt í að
glápa á hverja spóluna á fætur ann-
arri, amma tíndi í okkur góðgætið og
við að sjálfsögðu skófluðum því í
okkur. Á þessum stundum var hún í
essinu sínu og naut þess að veita
okkur allt sem hugur okkar girntist.
Þetta var lífið í augum mínum og
bræðra minna. Aumingja mamma
sem tók svo við okkur á sunnudags-
kvöldi gerspilltum af dekri.
Amma var mestalla ævi sterk og
heilsuhraust kjarnakona. Hún var
eins og stormsveipur er hún þreif
allt hátt og lágt og ég hef aldrei séð
neinn eins fljótan að vaska upp enda
var henni einhvern tímann líkt við
uppþvottavél sagði hún mér oft hlæj-
andi, það var sko kraftur í minni.
Þverlynd og þrjósk gat hún einnig
verið blessunin og stundum óþarf-
lega hreinskilin. Hún lá ekki á skoð-
unum sínum um flesta þætti mann-
lífsins. Við vorum ekki alltaf
sammála og gátum orðið argar hvor
út í aðra en við sættumst alltaf og
vorum sáttar við að vera ósammála
um ýmsa hluti. Þrátt fyrir það vor-
um við góðar vinkonur og ég hafði
alltaf gaman af því að heimsækja
ömmu mína jafnt sem barn og full-
orðin kona. Hún hafði yndi af því að
fylgjast með börnunum mínum vaxa
úr grasi og talaði allaf um hvað Sig-
rún Amina mín væri heppin að vera
með svona fallegan húðlit, hana
sjálfa dreymdi um að vera brún og
eyddi miklum tíma í sólböðum. Einn-
ig var hún svo ánægð með að hann
Pálmi Hrafn sonur minn er sterk-
byggður eins og Pálmi frændi hans
var.
Ég er þakklát fyrir það hlutverk
sem amma mín hefur leikið í mínu
lífi. Ég mun ávallt minnast hennar
með hlýhug, væntumþykju og virð-
ingu. Blessuð sé minning hennar.
Vigdís Þórisdóttir.
Elsku amma.
Það var alltaf svo gaman að vera
Alma Pálmadóttir


 

 




 
 
 

  

Elskuleg móðir okkar og tengdamóðir,
ANNA JAKOBÍNA GUÐJÓNSDÓTTIR
fyrrum húsmóðir á Dröngum á Ströndum,
sem lést á dvalarheimilinu Höfða mánudaginn
4. október sl., verður jarðsungin frá Akranes-
kirkju föstudaginn 13. október kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en
þeim sem vilja minnast hennar er bent á dvalar-
heimilið Höfða eða líknarstofnanir.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þorbjörg Samúelsdóttir, Stígur Herlufsen,
Ágústa G. Samúelsdóttir,
Sigurvina G. Samúelsdóttir, Erlingur Guðmundsson,
Bjarnveig Samúelsdóttir, Magnús Jakobsson,
Selma J. Samúelsdóttir, Ágúst Gíslason,
Jón Kristinsson, Úrsúla E. Sonnenfeld,
Sveinn Kristinsson, Borghildur Jósúadóttir,
Sólveig S. Kristinsdóttir, Þórir Þórhallsson,
Arngrímur Kristinsson, Margrét Hannesdóttir,
Elías S. Kristinsson, Ingibj. Guðrún Viggósdóttir,
Guðmundur Óli Kristinsson, Jóhanna Jóhannsdóttir,
Guðjón S. Kristinsson, Jóna Sveinsdóttir,
Benjamín Kristinsson, Lára Jónsdóttir,
Óskar Kristinsson, Fríða Ingimarsdóttir.
Lokað
Saumsprettan við Ingólfstorg verður lokuð í dag, fimmtudaginn
12. október, vegna jarðarfarar DÚFU KRISTJÁNSDÓTTUR.
Saumsprettan ehf.
Móðir okkar og tengdamóðir,
ANNA MARGRÉT SIGURÐARDÓTTIR,
Hringbraut 50,
(áður Bólstaðarhlíð 45),
verður jarðsungin frá Fossvogskapellu föstu-
daginn 13. október kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á SOS-
barnaþorpin, sími 564 2910.
Guðrún Hanna Kristjánsdóttir, Magnús Guðjónsson,
Margrét Kristjánsdóttir, Jón S. Friðjónsson,
Sigurður Örn Kristjánsson, Ingibjörg M. Karlsdóttir.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og
langalangamma,
MARÍA STEFÁNSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Hlíð,
Akureyri,
lést laugardaginn 7. október.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju þriðjudaginn
17. október kl. 13.30.
Sigurbjörg Ólafsdóttir, Hilmar Tryggvason,
Albert K. Ólafsson, Björk Björgvinsdóttir,
Guðrún Ólafsdóttir,
Lilja R. Ólafsdóttir,
Stefán K. Ólafsson, Gerður Árnadóttir,
Ellert M. Ólafsson, Arnfríður A. Sigurgeirsdóttir,
ömmu-, langömmu- og
langalangömmubörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGRÍÐUR SÓLEY SIGURJÓNSDÓTTIR,
Þangbakka 10,
Reykjavík,
lést á Landakotsspítala föstudaginn 6. október.
Jarðarförin fer fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Inga Jóna Stefánsdóttir,
Jóhann S. Stefánsson, Stefanía Sigurbjörnsdóttir,
Helga Kristín Stefánsdóttir, Guðmundur Ó. Baldursson,
Sæmundur Jón Stefánsson, Ásthildur Sigurjónsdóttir,
Þórður Rúnar Stefánsson, Birna Pála Rúnarsdóttir,
Linda María Stefánsdóttir, Valgarð Einarsson,
Dóra Mjöll Stefánsdóttir, Rafn Emilsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
KETILL EYJÓLFSSON,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
lést á Hrafnistu, Hafnarfirði, miðvikudaginn
11. október.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Guðrún Eyberg Ketilsdóttir, Sæmundur Árnason,
Sigurður Steinar Ketilsson, Sólveig Baldursdóttir,
Helga Eyberg Ketilsdóttir, Torfi Kristinsson.
Konan mín,
VALGERÐUR ÓSKARSDÓTTIR,
Prestastíg 4,
Reykjavík,
er látin.
Gissur Ó. Erlingsson.