Morgunblaðið - 09.11.2006, Blaðsíða 44

44 FIMMTUDAGUR 9. NÓVEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sigfús JörundurÁrnason John-
sen fæddist í Árdal
(við Hilmisgötu 5) í
Vestmannaeyjum
25. nóvember 1930.
Hann lést á Land-
spítalanum 2. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Margrét
Marta Jónsdóttir, f.
á Kirkjulandi í
Landeyjum 5. mars
1895, d 15. maí
1948, og Árni J.
Johnsen, f. í Frydendal 13. októ-
ber 1892, d. 15. apríl 1963. Systk-
ini Sigfúsar eru sjö: Gísli, f. í
Frydendal 18. október 1916, d.
8.1. 1964, Anna Svala, f. á sama
stað 19. október 1917, d. 16.1.
1995, Jón Hlöðver, f. á sama stað
11. febrúar 1919, d. 10.7. 1997,
Ingibjörg Johnsen, f. á sama stað
1. júlí 1922, d. 21.7. 2006, og Ás-
laug, f. í Stakkholti 10. júní 1927,
d. 25.3. 1986. Guðfinnur Grétar
Johnsen, f. 20.6. 1949, og Jóhann-
es Johnsen, f. 27. júlí 1953, eru
Sigfúsi samfeðra, móðir þeirra
hét Olga Karlsdóttir.
Hinn 26. júlí 1952 kvæntist Sig-
fús Kristínu Sigríði Þorsteins-
dóttur, f. 27.5. 1930. Sigfús og
Kristín eignuðust sjö börn. Þau
Birgir Hrafn og Arnar Már. Dótt-
ir Sifjar er Kristín Mjöll og dætur
Búa og Sifjar eru Telma Sif og
Hildur Björk.
Sigfús er fyrrverandi kennari
og félagsmálastjóri. Eftir braut-
skráningu frá Verslunarskóla Ís-
lands og kennarapróf gerðist Sig-
fús kennari og síðar yfirkennari
við Gagnfræðaskólann í Vest-
mannaeyjum. Eftir flutning til
Reykjavíkur 1969 starfaði hann
lengst af sem kennari við Voga-
skóla og síðar félagsmálastjóri í
Garðabæ. Hann var virkur í starfi
Sjálfstæðisflokksins frá unga
aldri og gegndi ýmsum trún-
aðarstörfum á þeim vettvangi, s.s.
formennsku Eyverja, félags
ungra sjálfstæðismanna í Vest-
mannaeyjum, varaformennsku í
Sambandi ungra sjálfstæð-
ismanna, varaþingmennsku fyrir
Suðurlandskjördæmi og for-
mennsku í félagi sjálfstæð-
ismanna í Hóla- og Fellahverfi í
Reykjavík. Sigfús var frum-
kvöðull í ferða- og samgöngu-
málum á yngri árum, stofnaði
Eyjaflug til að bæta samgöngur
milli lands og Eyja. Sigfús var
fram eftir aldri virkur bjarg-
veiðimaður í Eyjum og var kjör-
inn heiðursfélagi í Bjargveiði-
félagi Vestmannaeyinga 2004.
Sigfús var formaður Freeport-
klúbbsins og starfaði um árabil í
Gideonhreyfingunni.
Útför Sigfúsar verður gerð frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
eru: 1) Stúlkubarn, f.
5.3. 1953, d. 5.3.
1953. 2) Þorsteinn
Ingi Sigfússon, f. 4.6.
1954, kvæntur Berg-
þóru Karenu Ketils-
dóttur, f. 20.6. 1954,
þau eiga þrjú börn,
Davíð Þór, Dagrúnu
Ingu og Þorkel Vikt-
or. 3) Árni Sigfús-
son, f. 30.7. 1956,
kvæntur Bryndísi
Guðmundsdóttur, f.
25.3. 1959, þau eiga
fjögur börn, Aldísi
Kristínu, Védísi Hervöru, Guð-
mund Egil og Sigfús Jóhann. 4)
Gylfi Sigfússon, f. 23.2. 1961,
kvæntur Hildi Hauksdóttur, f.
13.8. 1965, þau eiga tvo syni,
Gylfa Aron og Alexander Aron. 5)
Margrét Sigfúsdóttir, f. 19.7.
1963, maki Bjarni Sigurðsson, f.
1.3. 1961. Bjarni á Árna Frey og
Atla Fannar frá fyrra hjónabandi.
Margrét á Sigfús, Atla og Karenu
Sif frá fyrra hjónabandi. 6) Þór
Sigfússon, f. 2.11. 1964, kvæntur
Halldóru Vífilsdóttur, f. 6.7. 1968,
þau eiga tvö börn, Odd Ísar og
Kristínu Katrínu. 7) Sif Sigfús-
dóttir, f. 16.11. 1967, gift Búa
Kristjánssyni, f. 29.7. 1961. Börn
Búa frá fyrra hjónabandi og
stjúpbörn Sifjar eru Haukur Þór,
Komið er að kveðjustund ástkærs
föður okkar Sigfúsar. Hann hafði átt
við erfið veikindi að stríða og notið
frábærrar aðhlynningar starfsfólks-
ins á háskólasjúkrahúsunum sem við
þökkum fyrir af einlægni.
Það verður tómlegra án þín, pabbi.
Við getum ímyndað okkur að klið-
urinn í berginu í Bjarnarey hafi
þagnað í örstund á fimmtudags-
kvöldið var þegar þú gafst upp önd-
ina. Þú baðst um að gluggi sjúkra-
stofunnar yrði opnaður eins og þú
vildir geta flogið á braut eins og fálki
í sólarátt, laus úr viðjum veikinda.
Og Guð gaf þér friðsælt andlát.
Þú varst glæsilegur fulltrúi þeirr-
ar kynslóðar sem lagði grunninn að
því þjóðfélagi sem við lifum í, Íslandi
samtímans. Þú trúðir á mikilvægi
þess að láta sig málefni samfélagsins
varða um leið og þú trúðir á kjöl-
festuhlutverk menntunar og frelsis.
Við nutum leiðsagnar þinnar bæði
í lífi og starfi. Enginn betri leiðsögu-
maður var um heimaslóð Eyjanna en
þú; enda annálaður á því sviði. Nem-
endur þínir, sem við hittum einatt á
förnum vegi, vitnuðu um besta kenn-
ara sem þeir höfðu notið á lífsleið-
inni. Við fylltumst stolti.
Þú kenndir okkur mest allra um
lífið. Þú hafðir þann eiginleika að
draga fram það besta í sérhverjum
einstaklingi sem þú snertir. Við urð-
um vitni að því hvernig skjólstæð-
ingar þínir öðluðust aukið sjálfs-
traust og afl til góðra verka í
kynnum við þig. Þetta átti við hvort
sem þú varst í hlutverki kennarans
eða félagsmálastjórans.
Á sama hátt hvattir þú okkur
systkinin áfram og gladdist yfir
áföngum okkar í lífinu. Þú þurftir
sjálfur að mæta mótbyr í lífinu og þú
sóttir styrk til almættisins til að
sætta þig við það sem ekki fékkst
breytt og þú reyndir stöðugt breyt-
ingar.
Mamma, sem staðið hefur við hlið
þér eins og klettur allt ykkar hjóna-
band, hefur misst mikið og við skynj-
um að milli ykkar var sterkur
strengur. Þegar heilsa þín brast var
hún ávallt til staðar og miðlaði af
þeirri fórnfýsi og ástríki sem þú
naust frá henni.
Að kveldi lífs þíns sagðist þú skilja
við lífið sáttur við Guð og menn. Við,
börnin þín, kveðjum þig af einlægri
ást, með þakklæti og virðingu. Guð
blessi minningu þína, elsku faðir.
Þorsteinn Ingi, Árni, Gylfi,
Margrét, Þór og Sif
Elskulegur pabbi minn er nú far-
inn. Í gegnum hugann fara minning-
ar úr æsku. Minningar sem stoppa
allt annað sem gerist í kring. Pabbi
byggði stórt hús yfir börnin sín þar
sem ég eyddi megninu af æsku
minni. Þar höfðum við allt til alls og
þar urðu til fallegustu jólin sem ég
held upp á í dag með mínum börnum.
Pabbi var stórhuga og þegar átti að
kaupa súkkulaði keypti pabbi kassa
af því, þegar átti að kaupa ís, fékk
pabbi sölumanninn til að selja sér
heila fötu af kúluís. Þegar átti að
setja seríur í trén voru fengnir stigar
og langir bambusar og trén fyllt með
ljósum. Það var ekkert gert í litlu
magni.
Í bílskúrnum hafðirðu borðtennis-
borð fyrir okkur og þess á milli voru
settar upp dýnur til að æfa fimleika á
neðri hæðinni. Heimilið okkar var
alltaf minn uppáhaldsstaður. Ég
hafði ef til vill þau forréttindi að fá að
hafa þig svolítið ein fyrir mig þegar
eldri systkinin flugu úr hreiðri. Þú
varst mikill matmaður og oft fékk ég
að njóta þess að fara í hádeginu með
þér í bæinn að borða þegar mamma
var farin að vinna í Landsbankanum.
Bíltúrarnir voru margir þar sem
pípureykurinn liðaðist eins og ský
um bílinn, ég fékk að vera frammí og
við hlustuðum á Roger Whittaker
flauta og syngja á segulbandi. Ég var
alltaf stolt af þér hvert sem við fórum
og ég fann oft að ég átti eldri for-
eldra en margir skólafélagar mínir,
sem spurðu sumir hvað foreldrar
mínir væru eiginlega gamlir. Ég gat
ekki hugsað mér lífið öðruvísi.
Þér var alltaf umhugað um mann-
eskjuna og þá sem áttu bágt. Þú
kenndir ekki bara, þú komst auga á
þá sem gátu ekki lært og vildu hætta,
kenndir þeim þar til þeir fengu
áhuga, tókst þá í hvatningartíma og
hjálpaðir þeim áfram í lífinu bæði
sem kennari og félagsmálastjóri. Það
var þitt keppikefli að koma fólki
áfram.
Dóttur minni Kristínu kenndir þú
stærðfræði fram á síðasta dag og var
hún þér eins og dóttir alla tíð. Þína
hvatningu mun ég alltaf muna og
taka mér til fyrirmyndar við mín
börn. „Auðvitað getur þú það og ger-
ir það“ voru þín orð við öllum þeim
hugmyndum sem ég bar á borð. Þú
talaðir aldrei illa um nokkurn mann,
það var alls ekki þinn stíll, en þú
varst snillingur í að segja sögur og fá
fólk til að hlæja.
En nú ertu komin á friðsælan stað.
Eflaust á meðal föður, systkina og
móður sem þú misstir 19 ára og var
svo ljúfsárt að minnast á.
Það er sárt að missa þig og hugsa
til þess að litlu stelpurnar mínar
missi af þér og kærleik þínum á
næstu árum.
Minninguna geymum við í hjarta
okkar alla tíð.
Sif.
Glæsilegur á velli, hrífandi, ein-
beittur. Tengdafaðir minn, Sigfús J.
Johnsen, var sterkur persónuleiki og
hafði áhrif í kringum sig. Hvarvetna
hrókur alls fagnaðar.
Sigfús sigldi oft stormasaman sjó,
sem þeir einir komast í gegnum sem
hafa kjölfestuna í lagi. Hann átti og
varðveitti sína barnatrú og leitaði oft
í Biblíuna sér til styrkingar. Enn-
fremur var hann vart af barnsaldri
þegar honum var ljóst að Kristín
Sigríður, Stína í Háagarði, var kon-
an sem hann vildi deila lífinu með og
þannig varð það. Það er eitthvað
skáldsögulegt við samband þeirra
hjóna.
Sprottin upp úr ólíkum bakgrunni
tveggja sterkra fjölskyldna felldu
þau hugi saman og hafa tekist á við
lífið í sinni margbrotnu mynd af mik-
illi reisn. Eftir að hafa misst sitt
fyrsta barn í fæðingu auðnaðist þeim
að eignast sex myndarleg börn sem
bera foreldrum sínum gott vitni.
Samheldni fjölskyldunnar og stuðn-
ingur innbyrðis er aðalsmerki
þeirra. Þau hjón eiga stóran frænd-
garð og stóran og trúfastan vinahóp.
Þannig varð vinafólk þeirra hluti af
stórfjölskyldu barna þeirra og runnu
þannig saman fjölskyldu- og vina-
bönd í samfélag allrar fjölskyldunn-
ar.
Sigfús var athafnamaður og
fékkst við ýmislegt annað en fasta
starfið sem kennari og félagsmála-
stjóri. Rak m.a. ferðaskrifstofu og
fór á sumrin með Íslendingahópa í
,,tíu landa sýn“ og áttu ýmis skondin
atvik sér stað á ferðalögum erlendis.
Eitt sinn hafði franskur veskjaþjóf-
ur náð að nappa veski eins úr ferða-
hópnum. Sigfús rauk þegar til og
hljóp þjófinn uppi. Hinn seki sá kost
sinn vænstan að skríða undir kyrr-
stæðan bíl og þóttist heppinn að það
var lögreglan sem dró hann undan
bílnum með ránsfenginn, en ekki
hinn hugumstóri fararstjóri sem
hræddi næstum líftóruna úr þessum
meðlimi undirheima Parísarborgar.
Sem tengdafaðir var Sigfús hlýr
og gefandi. Opnaði faðm sinn fyrir
tengdabörnum og barnabörnum og
fylgdist með öllum hópnum. Honum
tókst að láta okkur finna að við hvert
og eitt ættum sérstakan stað í hjarta
hans. Hann lét sig fjölskyldur okkar
varða og fárveikur á gjörgæslu kom
hann því til skila að hann sendi móð-
ur minni fingurkoss, sem svar við
kveðju frá henni.
Sigfúsi var ýmislegt til lista lagt.
Hann tók lagið og spilaði á gítarinn
fyrir elskuna sína í fjölskylduboðum
og er túlkun hans á ,,Heavenly sha-
des of Nighttime falling: It’s twilight
time“ ógleymanleg öllum þeim sem á
hafa hlýtt. Nú er röddin hans þögn-
uð og hauströkkrið yfir okkur en
minningin lifir.
Elsku tengdamamma, Guð styrki
þig og leiði.
Bergþóra K. Ketilsdóttir.
Á fallegu haustkvöldi fyrir þrjátíu
árum síðan hitti ég tengdaforeldra
mína óvænt fyrsta sinni. Sonur
þeirra, Árni, sem síðar varð eigin-
maður minn, bauð mér stoltur að líta
á dagsverk sitt í múrverki í hús-
byggingu foreldra sinna í Fýlshól-
unum. Þau hjón voru að sýna Ás-
laugu Johnsen, systur Sigfúsar og
Jóhannesi manni hennar, sem
bjuggu á erlendri grundu, nýbygg-
inguna. Feimin heilsaði ég þessu
fólki sem tók mér opnum örmum frá
fyrstu stundu.
Við Árni hófum svo búskap á
fyrstu hæðinni hjá Kristínu tengda-
mömmu og Sigfúsi í Fýlshólunum.
Fyrst í sambýli með Gylfa og síðar
Þór, bræðrum Árna. Heimasæturn-
ar, Margrét og Sif bjuggu þá á efri
hæðinni og stóri bróðir, Þorsteinn, í
Danmörku með Beggu sinni.
Heimilið var stórt og glæsilegt og
mikil reglusemi í öllum störfum
tengdamóður minnar sem stýrði
húshaldinu af mikilli reisn. Hús-
bóndinn, Sigfús, vann langan vinnu-
dag. Um árabil starfaði hann við
kennslu og sinnti félagsmálastjóra-
störfum þar til að það starf var orðið
það viðamikið að um fullt starf var
að ræða.
Sigfús bjó yfir miklum persónu-
töfrum og mannkærleika. Það kom
glöggt fram í því starfi sem hann
valdi sér. Á þessum þrjátíu árum
sem liðin eru þykir mér vænt um að
hafa hitt fjölmarga sem telja tengda-
föður minn einn besta kennara sem
þeir hafa haft og ekki eru þeir færri
sem hann hefur liðsinnt sem hafa átt
um sárt að binda.
Í Fýlshólunum var gott að vera
hjá þeim hjónum. Best voru kvöldin
þegar setið var við útsýnisgluggann,
spjallað og Stína og Sigfús tóku lag-
ið. Sigfús var mikill Presley-aðdá-
andi og himnesku skuggarnir hans
Sigfúsar í Twilight time voru ekki
síður himneskir. Síðar fluttu þau í
Reynilund í Garðabæ og þar áttu
fyrstu barnabörnin skjól hjá afa og
ömmu. Stelpurnar okkar, Aldís
Kristín og Védís Hervör, tóku fyrstu
dans- og söngleikjasporin í Reynil-
undi og oft spilaði afi undir á gít-
arinn. Barnabörnum fjölgaði og allt-
af var sóst eftir að fara í heita
pottinn hjá afa sem var alltaf til í
pottafjör. Þetta var eitt besta ævi-
skeiðið í fullorðinslífi Sigfúsar
tengdaföður míns, þar sem jafnvægi
ríkti.
Sigfús er síðastur Suðurgarðs-
systkinanna sem fellur frá. Öll
systkinin voru stórbrotið fólk, sem
gott var að sækja heim. Mér borg-
arbarninu fannst ég vera að koma í
nýjan heim þegar ég kom til Eyja og
kynntist þessu góða fólki þar sem
ekkert var ómögulegt og alltaf beið
útbreiddur faðmur. Örlæti á hlýju og
manneskjulegheit voru aðalsmerki
Suðurgarðsystkinanna. Afkomendur
þeirra bera ekki síður þetta örlæti í
fasi og verkum. Þegar setið var á
bekknum í Suðurgarði með Nýu í
horninu og þær systur Svölu og
Imbu sína á hvora hönd, ilm úr
gömlu eldavélinni og Eyjarnar allt í
kring, skildi maður að þessi stór-
brotna náttúra mótaði ungan dreng
sem sleit barnsskónum í Suðurgarð-
stúninu.
Að leiðarlokum þakka ég sam-
fylgdina. Það voru forréttindi að
koma inn í þessa stóru fjölskyldu þar
sem börnin og afkomendurnir bera
foreldrunum gott vitni. Samhentur
hópur frábærra einstaklinga. Sigfús
var trúaður og ég held að fullvissan
um trúna og fyrirgefninguna og að
sjá barnahópinn sinn á kveðjustund
gefi honum góða ferð.
Bryndís.
Elsku Sigfús, glæsilegri mann var
vart hægt að finna. Yndislegur
varstu og vildir allt fyrir alla gera,
með kímnigáfu mikla og hvattir þína
til dáða. Þú sparaðir ekki orðin ef þú
varst ánægður með eitthvað eða ein-
hvern. Störfin sem þú helgaðir þig
sem kennari og félagsmálastjóri
hefði enginn getað unnið betur en þú.
Margar eru minningarnar og allar
eru þær ljúfar, hvort sem var á Ís-
landi eða í Bandaríkjunum. Þú hafðir
ferðast um allan heiminn, en áttir þó
eftir fossana. Þá ferð pantaðir þú í af-
mælisgjöf. Við sóttum ykkur Stínu til
New York og keyrðum svo til Niag-
ara Falls í tilefni af 70 ára afmælinu
þínu. Þetta er ógleymanleg ferð.
Einnig eru ferðirnar hingað til okkar
eftirminnilegar, bæði vorið eftir að
við fluttum út og einnig um páskana í
fyrra þegar stórfjölskyldan kom
hingað út til Virginia Beach. Þá var
kátt í höllinni. Þjóðhátíðin var þér
kær og þótt þú værir svo heilsulítill í
ár þá komstu nú samt. Ef þú ætlaðir
þér eitthvað þá varð ekki aftur snúið.
Stundirnar í Höfðabóli með ykkur
Stínu á Þjóðhátíð síðustu ár eru ljúf-
ar. Alltaf var jafn gaman þegar þú
tókst „Heavenly Shades/ Twilight
time“ á gítarinn, þetta var lagið þitt.
Elsku Sigfús, okkur fannst erfitt
að vera í burtu síðustu vikur en
kveiktum ávallt á kerti og hugsuðum
til þín, hvíl í friði. Elsku Stína, Guð
gefi þér styrk.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka,
Guði sé lof fyrir liðna tíð,
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Sb. 1886 – V.Briem)
Þín tengdadóttir,
Hildur.
Ég kynntist Sigfúsi fyrir 20 árum
þegar leiðir okkar Þórs lágu saman.
Frá fyrsta degi var tekið á móti mér
með opnum örmum og koss á kinn.
Jákvæðni, hlýja, skemmtilegheit og
samstaða eru einkennandi fyrir
tengdafólk mitt og var Sigfús þar
ávallt fremstur í flokki.
Sigfús tengdafaðir minn var stór
maður. Það var ekki aðeins að hann
væri stæðilegur á velli, heldur var
hann stórtækur í flestu því sem hann
tók sér fyrir hendur, hann ók um á
stórum bílum, bjó í stórum húsum og
var stórtækur í ferðalögum; ferðaðist
heimshorna á milli.
Sigfús hafði sterka nærveru og
breiðan faðm. Eyjapeyjinn glæsilegi
með dökka yfirbragðið var litríkur og
afgerandi karakter. Hann hafði þetta
framandi yfirbragð og sá ég Sigfús
oft fyrir mér sem mann af ítölskum
ættum í New York eða sem leikara í
svört/hvítu myndunum í Hollywood.
En undanfarin ár var heimsborgar-
inn Sigfús aðeins skugginn af sjálfum
sér. Getan var ekki alltaf í takt við
langanirnar og var það honum þung-
bært. En alltaf var þó Sigfús tilbúinn
að taka upp gítarinn og leika nokkur
lög á góðri stund. Þjóðhátíðir og
sunnudagsheimsóknir með barna-
börnin í Sóltun voru iðulega skreytt-
ar gítarspili.
Sigfús valdi góðan dag til að kveðja
þennan heim. Hann lést á afmælis-
degi yngsta sonarins.
Barnabörnin sakna gítarleiks afa
síns en eftir sitjum við rík af minn-
ingum um stóran mann.
Ég þakka fyrir góðar minningar
um tengdaföður með breiðan faðm,
gítarspil, þjóðhátíðir, lundaveislur,
svo ekki sé minnst á flottustu, há-
vaðasömustu og skemmtilegustu ára-
mótaveislurnar.
Guð gefi elskulegri tengdamóður
minni, Kristínu styrk, en eftir hálfa
öld í sól og blíðu sem og í beljandi
brimi stendur hún uppi sem einn
allra glæsilegasti klettur úteyjanna.
Halldóra Vífilsdóttir.
Elsku afi minn, mig langaði í
nokkrum orðum að þakka þér fyrir
allar þær góðu stundir sem við áttum
saman. Það var alltaf gaman að vera
með þér og í hugann koma upp marg-
ar góðar minningar úr Garðabænum
þegar ég bjó hjá þér. Það var svo
gaman að fara með þér í ísbíltúra í
Álfheimana. Þú varst svo skemmti-
legur og fyndinn og maður gat hlegið
Sigfús J. Johnsen