Morgunblaðið - 14.06.2007, Side 26

ferðalög
26 FIMMTUDAGUR 14. JÚNÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
að hrósa skyndibita-
sjoppunni Skalla á
Vesturlandsvegi.
Víkverji kemur ein-
stökusinnum þar við og
fær alltaf góða þjón-
ustu. Þar starfar að-
allega ungt fólk sem
tekur brosandi (samt
ekki smeðjulega) á
móti viðskiptavinum í
bílalúgunni og býður
góðan daginn. Aldrei
verður Víkverji var við
annað en það sinni
starfi sínu vel og af
samviskusemi sem er
orðin sjaldséð í versl-
unarstörfum núorðið.
Unga fólkið virðist bera hag stað-
arins fyrir brjósti og sinnir við-
skiptavininum eins vel og hægt er
að gera á slíkum stað.
x x x
Annars er Víkverji mjög ham-ingjusamur þessa dagana sem
og aðra daga og þakkar það þá helst
góðri heilsu, fínu veðri og léttri
lund.
Heilsunni heldur hann við með
göngutúrum út í bláinn þ.e Víkverji
leggur af stað frá heimili sínu og
labbar bara eitthvað um götur og
garða. Margt skemmtilegt verður
oft á vegi hans, göngustígar sem
hann vissi ekki af, flott hús, furðu-
legt fólk, fallegir garðar og kettir í
skoðunarferð.
Þar sem Víkverjirölti á Austurvelli
í fyrrakvöld varð hann
alveg bit. Í sólinni sem
blessaði okkur þennan
dag hafði fólk safnast
saman á vellinum til að
njóta verðurblíðunnar
eins og von er. En ein-
hverjir ákváðu að setja
þann ljóta blett á
þennan fallega daga að
skilja rusl eftir sig á
græna grasinu. Gos-
flöskur, skyndibitaum-
búðir og annar ófögn-
uður lágu um víð og
dreif og gerðu miðbæ-
inn subbulegan.
Á Austurvelli eru ruslatunnur út
um allt og því varð Víkverji enn
meira undrandi yfir þessum sóða-
skap. Hvers vegna gat fólkið ekki
tekið ábyrgð á eigin rusli, tínt það
saman og hent í eina tunnuna? Það
hefði ekki tekið langan tíma. En nei
eins og með annað í þessu þjóðfélagi
þá neitar fólk að taka ábyrgð á eigin
gjörðum. Það eiga alltaf einhverjir
aðrir að gera hlutina fyrir það hvort
sem það er að henda rusli eða ala
upp börnin þeirra.
x x x
Oft er rætt um slæma þjónustu íverslunum og sjoppum og er
þá ungu starfsfólki aðallega kennt
um. Víkverji hefur oft tekið undir
þá umræðu en finnur nú þörf fyrir
 
 víkverji skrifar | vikverji@mbl.is
Sunnudag einn að vetrarlagimátti sjá fólk standa í bið-röð fyrir utan Rue de Rivolinúmer 226. Þetta endurtók
sig sama vikudag nokkru síðar og
þegar málið var kannað kom í ljós að
hér átti í hlut eitt vinsælasta kaffi-
húsið í París, eða testofa eins og eig-
endur staðarins kjósa að kalla hann.
Reyndar standa menn síst í biðröð
til að fá sér kaffi eða te eins og komið
er að síðar.
Það var austurríski kökugerðar-
maðurinn Antoine Rumpelmeyer
sem stofnaði Angelina árið 1903. Allt
frá byrjun varð testofan vinsæll
samkomustaður, ekki síst meðal
fólks sem einhvers mátti sín í tísku-
eða lista- og menningarheimi Par-
ísar. Coco Chanel mun hafa látið sjá
sig þar alloft og sama gilti um Pro-
ust og aðra andans menn. Auk veit-
inga í hæsta gæðaflokki féll innan-
hússhönnunin ekki síður að smekk
gestanna. Þar var á ferð Edouard-
Jean Niermans, sem þarna tókst að
hreinsa talsvert til í þeim skreytistíl
sem einkennandi var fyrir hönnun
þessa tíma en jafnframt halda í fág-
unina og sjarmann er honum fylgdi.
Innréttingarnar halda sér enn þann
dag í dag og eru stolt hússins ekki
síður en veitingarnar.
Súkkulaðið lokkar
Testofan er nokkuð stór og tekur
marga í sæti. Þar er ýmislegt í boði í
mat og drykk og ekki er kökuúrvalið
síðra. Ein annálaðasta samsetningin
er hins vegar heita súkkulaðið L’Af-
rican og kaka kennd við Mont-Blanc,
sem flestir leggja leið sína hingað til
að smakka. Súkkulaðið er að sjálf-
sögðu gert úr völdum hráefnum en
það sem er sérstakt við það er áferð-
in; það er hnausþykkt, álíka og ríku-
lega rjómalöguð súpa. Virkilega
bragðgott, en síður þægilegt til
drykkjar en venjulegt súkkulaði eins
og kannski gefur að skilja. Kakan
var líka ríkuleg og bragðaðist vel.
Hún er búin til úr massa úr kast-
aníuhnetum ásamt rjómafyllingu en
annars eru uppskriftir þessara
tveggja einkennisrétta Angelina
leyndarmál sem vandlega er gætt.
Sælkerar Fólk stendur í biðröð fyrir utan til að fá sér heitt súkkulaði og ómótstæðilega köku.
Angelina og leyndarmálið
Gömul Frá árinu 1903 hefur testof-
an verið vinsæll samkomustaður.
Fólk stendur gjarnan í
biðröð fyrir utan testofu í
París sem heitir Angel-
ina. María Jónsdóttir
kannaði hvað býr að baki.
Höfundur er textílhönnuður
og bjó um hríð í París
Metróstöð: Tuileries, 1. Palais
Royale Musée du Louvre, 1 og 7.
Strætó: 39, 69, 72, 89, 95 eru í
nágrenninu.
Einhver sérstæðasti og fal-legasti staður Berlínar erPáfuglaeyja (Pfauen-insel) í ánni Havel við ná-
grenni Wannsee í hverfinu Steglitz-
Zehlendorf, ekki svo ýkja langt frá
Potsdam. Eyja þessi er ákaflega
fræg fyrir fallegar og sérstæðar
byggingar auk þess sem þar er að
finna eitthvað um eitt hundrað pá-
fugla sem gestir eyjunnar geta séð í
návígi. Þeir ganga nefnilega lausir.
Þessi eyja hefur stundum veið nefnd
óskaverk rómantíkurinnar.
Upphaf Páfuglaeyju í þeirri mynd
sem hún er í núna er oftast rakið til
Prússakonungsins Friedrich Wil-
helms annars, sem eignaðist eyjuna
árið 1793 og lét byggja lítinn kastala
á eyjunni fyrir greifynjuna af
Lichtenau. Var staðurinn þá hugs-
aður sem eins konar framandi
sumardvalarstaður fyrir konunginn
með plöntum, dýrum og byggingum.
Eftirmaður Friedrich Wilhelms,
nafni hans þriðji, hélt svo áfram með
þetta verk og lét byggja fleiri bygg-
ingar, planta fleiri framandi plöntum
og kom sér upp litlum dýragarði,
sem síðar varð vísir að Zoologischer
Garten árið 1842.
Ævintýralegt umhverfi
Raunar er staðurinn að mörgu
leyti af manna höndum gerður. En
árin 1821-1834 sá hinn frægi lands-
lagsarkitekt Peter Joseph Lenné
um að hanna hið ævintýralega um-
hverfi eyjunnar. Einnig ber að geta
þess að hinar ævintýralegu bygg-
ingar, sem margar hverjar eru í got-
neskum stíl, eru reistar eftir teikn-
ingum frægra arkitekta. Til að
mynda á líklega þekktasti arkitekt
Þýskalands, Karl Friedrich Schinkel
hús á eyjunni. Það heitir Kavalier-
haus og er í gotneskum stíl. Síðan
1990 er svo eyjan á heimsminjaskrá
UNESCO.
Nú til dags er öllum frjálst að
sækja eyjuna heim og er heimsókn á
eyjuna einkar vel til þess fallinn að
fara í eins konar lautarferð. En gam-
an er að ganga um með nesti og nýja
skó, skoða fjölskrúðugt dýralífið,
listilegar byggingar og fallega nátt-
úru. Þess má svo geta að þar er líka
að finna búr með alls slags framandi
fuglategundum og að einnig ættu
grasafræðingar að geta fundið sitt
hvað við sitt hæfi. Alltént er heim-
sókn á eyjuna vel þess virði.
Páfuglaeyjan
í Berlín
Listileg náttúra, listilegar byggingar
Þeir ferðamenn sem
heimsækja Berlín núna í
sumar, sem og önnur
sumur, og vilja njóta fal-
legrar náttúru og menn-
ingar ættu að gera sér
ferð til Páfuglaeyju segir
Ólafur Guðsteinn Krist-
jánsson.
Lautarferð Gestir koma oft með
nesti og virða fyrir sér dýralífið.
Fallegt Prússakonungurinn Friedrich Wilhelms annar eignaðist eyjun árið
1793 og lét þá byggja lítinn kastala þar fyrir greifynjuna af Lictenau.
Til að komast á Páfuglaeyju er
best að taka S-lest (S-Bahn númer
7) til Wannsee og strætó númer
218 frá Königstraße, sem er þar í
grenndinni, að eyjunni. Þaðan er
svo tekin ferja yfir á eyjuna.
Sjá: http://www.pfaueninsel.info