Morgunblaðið - 30.06.2007, Blaðsíða 35
mikið til útlanda, áttuð tvö fóstur-
börn úti í heimi, sem þið styrktuð til
menntunar og hjálpuðuð að komast
áfram í lífinu og voruð líka búin að
heimsækja þau. Þú varst svo stolt af
þeim. Gissur gekk með þér í gegnum
alla erfiðleika sem fyrir þig voru
lagðir, líka synirnir Stefán og Axel og
auðvitað stórfjölskyldan öll.
Það er erfitt að sætta sig við að þú
sért farin frá okkur, Guð geymi þig
elsku frænka.
Innilegustu samúðarkveðjur til
allra sem elskuðu þig og þótti vænt
um þig.
Ingibjörg J. Steindórsdóttir.
Kveðja frá Landssambandi ísl.
verzlunarmanna
Það er með sorg í hjarta, sem við
kveðjum Hansínu Á. Stefánsdóttur,
sem nú er fallin frá langt fyrir aldur
fram. Á þeim árum, sem hún starfaði
á vettvangi LÍV – Landssambands
ísl. verzlunarmanna – vakti hún at-
hygli fyrir sköruglega framgöngu og
brennandi áhuga á því að bæta kjör
félagsmanna. Hún var kvenskörung-
ur, há og myndarleg, og ávallt tilbúin
til að leggja sitt af mörkum, enda
hafði hún einlægan vilja til að breyta
heiminum til hins betra.
Hansína kom inn í stjórn LÍV árið
1983 og starfaði þar óslitið til ársins
1998, en hún var ritari sambandsins
frá 1985 til 1998. Henni voru falin
fjölmörg trúnaðarstörf innan sam-
bandsins og á vettvangi Alþýðusam-
bands Íslands, sem hún sinnti vel.
Það voru ófáir mánuðir af ævi okk-
ar, sem við eyddum ásamt félögum
okkar í kjarasamningum, á þingum
LÍV og ASÍ og í ýmis fundahöld og
það var styrkur að því að hafa hana
sér við hlið.
Það kynntist enginn Hansínu án
þess að sjá að það mikilvægasta í lífi
hennar var fjölskyldan. Hún talaði af
miklum kærleika um Gissur eigin-
mann sinn og synina, tengdadæturn-
ar og síðast en ekki síst yndislegu
barnabörnin. Hún vildi allt fyrir þau
gera og naut þess að vera heima í
faðmi fjölskyldunnar. Þau hjónin áttu
hlýlegt og fallegt heimili og það var
ákaflega gott að heimsækja þau.
Það er ljóst í mínum huga að þau
erfiðu veikindi, sem hún gekk í gegn-
um síðustu ár, hafa verið farin að
segja til sín mun fyrr en þau greind-
ust og hafa reynst henni og fjöl-
skyldu hennar einkar erfið. Fyrir
mína hönd og LÍV þakka ég Hansínu
samfylgdina og samstarfið og bið
góðan Guð að styrkja og blessa fjöl-
skyldu hennar.
Ingibjörg R. Guðmundsdóttir.
Látin er í blóma lífsins, aðeins 57
ára að aldri, Hansína Ásta Stefáns-
dóttir. Þegar litið er til baka er margs
að minnast. Mig langar til að minnast
vinkonu og samherja til margra ára
með nokkrum orðum.
Hansína giftist ung Gissuri Jensen
mjólkurfræðingi og átti með honum
tvo syni, þá Stefán Róbert og Axel
Þór.
Hún var alla tíð mikil félagsvera,
var mjög virk í starfi Alþýðubanda-
lagsins. Hún var þar í stjórn, bæði í
félaginu á Selfossi og flokksstjórn.
Hún sat í miðstjórn Alþýðusambands
Íslands í mörg ár. Einnig var hún í
stjórn og formennsku hjá Verslunar-
mannafélagi Árnessýslu í áraraðir.
Þegar ég byrjaði að starfa í stjórn
Verslunarmannafélagsins var Hans-
ína starfsmaður og var þá kjörin í
miðstjórn ASÍ. Hún var mér mikil
stoð í félagsstarfinu, eldklár og kunni
samningana eins og lófann á sér.
Seinna meir þegar ég sneri mér að
sveitarstjórnarstörfum átti ég líka
hauk í horni þar sem Hansína var.
Minnist ég þess að þegar ein skoð-
anakönnunin var gerð og stutt var í
kosningar kom listi vinstri manna,
Árborgarlistinn, ekki vel út. Við hitt-
umst nokkur á kosningaskrifstofunni
um kvöldið og vorum heldur niður-
dregin. Þá sagði Hansína: „Við verð-
um að efla liðsandann, svona eins og
handboltaliðið gerir.“ Þar með fór
hún af stað, hringdi í mann og annan.
Stefndi okkur síðan saman kvöldið
eftir í samlokur og peppfund. Við
vorum öll brosandi og bjartsýn eftir
fundinn. Fengum 3 fulltrúa í bæjar-
stjórn og vorum með jafnan styrk og
íhaldið.
Hansína tók þátt í stofnun Sam-
fylkingarinnar frá fyrsta degi. Hún
trúði á sameiningu vinstri manna.
Um það leyti voru ýmis teikn á lofti
um að hún gengi ekki heil til skógar.
Sjúkdómur, sem gerir fólk gleymið
og lætur það týna hlutum, varð henn-
ar ofjarl á sunnudaginn var.
Í ljósi veikindanna velti ég fyrir
mér hvenær þau byrjuðu og hvort
þau séu skýring á þeim miklu erf-
iðleikum sem hún gekk í gegnum í
sambandi við starfslok sín hjá VÁ.
Hansína var glæsileg kona, há og
grönn og það sópaði af henni. Þannig
minnist ég hennar og vil þakka henni
samfylgdina.
Gissuri, Stefáni Róbert, Axel Þór
og fjölskyldum, sem og öldruðum for-
eldrum hennar, votta ég mína dýpstu
samúð.
Sigríður Ólafsdóttir.
Með einlægri þökk fyrir allar sam-
verustundir og tryggð sem aldrei féll
skuggi á kveð ég elskulega vinkonu
mína með ljóði eftir Kristján Stefáns-
son:
Á kertinu mínu ég kveiki í dag
við krossmarkið helgi og friðar
því tíminn mér virðist nú standa í stað
en stöðugt þó fram honum miðar.
Ég finn það og veit að við erum ei ein
að almættið vakir oss yfir,
því ljósið á kertinu lifir.
Við flöktandi logana falla nú tár,
það flýr enginn sorgina lengi.
Hún braut allar vonir, hún braut allar þrár,
hún brýtur þá viðkvæmu strengi,
er blunda í hjarta og í brjósti hvers manns.
Nú birtir, og friður er yfir,
því ljósið á kertinu lifir.
Sá einn þekkir gleðinnar gáska og fjör
sem gist hefur þjáning og pínu.
Sá einn getur sigrast á ótta og kvöl
sem eygir í hugskoti sínu,
að sorgina við getum virkjað til góðs,
í vanmætti sem er oss yfir,
ef ljósið á kertinu lifir.
Guð blessi þig og varðveiti.
Minning þín lifir.
Þín
Sigríður
(Sigga, Skúli og fjölskylda).
Smávinir fagrir, foldarskart,
fífill í haga, rauð og blá
brekkusóley, við mættum margt
muna hvort öðru að segja frá.
Faðir og vinur alls, sem er,
annastu þennan græna reit.
Blessaðu, faðir, blómin hér,
blessaðu þau í hverri sveit.
Vesalings sóley, sérðu mig?
Sofðu nú vært og byrgðu þig.
Hægur er dúr á daggarnótt.
Dreymi þig ljósið, sofðu rótt!
(Jónas Hallgrímsson)
Þessar ljóðlínur koma okkur í hug
þegar við kveðjum hinstu kveðju vin-
konu okkar, Hansínu Ástu Stefáns-
dóttur. Þegar dagur er lengstur, sól-
in hæst á lofti og blómin í fullum
skrúða er erfitt að setjast niður og
festa nokkrar línur á blað.
Hún var grönn, spengileg og ljóm-
aði hvar sem hún fór, full af eldmóð.
Efst í huga er okkur þakklæti fyrir
störf hennar hjá Verslunarmanna-
félagi Árnessýslu en þar gegndi hún
formennsku í fjöldamörg ár ásamt
því að vera í forystusveit Verkalýðs-
hreyfingarinnar. Hún var öflugur
talsmaður launþega þegar kom að
samningum og réttlætisbaráttu, dug-
leg var hún að virkja fólk til starfa
innan félagsins.
Hansína átti stóran þátt í stofnun
sameignlegrar skrifstofu Verkalýðs-
félaganna á Suðurlandi.
Hún var ein af þeim sem komu
hugmyndinni um Sumar á Selfossi í
framkvæmd.
Fjölskyldan og heimilið var hennar
stolt. Síðustu ár voru Hansínu erfið,
hún greindist með Alzheimer, sem
voru grimm örlög fyrir svo unga
konu.
Fjölskyldu Hansínu sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðju,
minning um góða konu mun lifa.
Kristín Björnsdóttir,
Sigríður Erlingsdóttir.
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 30. JÚNÍ 2007 35
✝
Elskulegur eiginmaður minn og faðir okkar,
ÓLAFUR GUNNLAUGSSON
læknir,
Sólheimum 23,
er látinn.
Sigríður Ásgeirsdóttir,
Ásgeir K. Ólafsson,
Ása M. Ólafsdóttir,
Ágústa Ólafsdóttir,
Anna Katrín Ólafsdóttir.
✝
Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
HELGA STEFÁNSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Hlíð,
áður til heimilis í Víðilundi 24,
Akureyri,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 28. júní.
Jarðarförin auglýst síðar.
María Jónsdóttir, Birgir Aðalsteinsson,
Dómhildur Jónsdóttir, Sigurður Gunnarsson,
Ingunn B. Jónsdóttir, Árni Gunnarsson,
Sigríður B. Albertsdóttir, Stefán Karlsson,
barnabörn og fjölskyldur þeirra.
Elsku afi minn, ég
er ekki alveg búin að
átta mig á að þú sért
farinn úr þessum
heimi. Þegar ég frétti
þetta var ég að keyra með fjöl-
skyldunni til Reykjavíkur. Mein-
ingin var að hitta þig daginn eftir,
en það tækifæri kom ekki. Þá
hefðir þú tekið á móti okkur á þinn
sérstaka hátt með ís og konfekti
sem þú stökkst eftir út í búð, létt-
ur á fæti þrátt fyrir að vera 96 ára.
Á skólaárum mínum í Reykjavík
labbaði ég oft eftir skóla í vinnuna
til þín. Þá vildir þú iðulega að við
kíktum á Hressó og tókst ekki
annað í mál en að við fengjum okk-
ur kaffi og eitthvað gott með því.
Svona varst þú, vildir vera sá
sem veitti.
Eftir situr þakklæti fyrir að
hafa átt þig að svona lengi. Þú
varst einstakur afi með mikla út-
geislun og ég var alltaf stolt af
þér.
Egill Kristinn Egilsson
✝ Egill KristinnEgilsson fæddist
í Syðsta-Koti í Mið-
neshreppi 2. sept-
ember 1910. Hann
lést á heimili sínu
25. maí síðastliðinn
og var jarðsunginn
frá Fossvogskapellu
5. júní.
Alla tíð varst þú
virkur og áhugasam-
ur um alla hluti,
hvort sem það voru
samferðamenn þínir,
ættingjar eða bara
einhver hugðarefni.
Eflaust hefur það átt
sinn þátt í hvað þú
varst ern.
Það er ekki langt
síðan að þú hættir að
stunda laugarnar.
Þangað fórst þú
reglulega alla þína
tíð og áttir þinn
kunningjahóp sem þú hittir oft.
Þessi böð taldir þú allra meina bót.
Einnig gekkst þú alltaf mikið, um
alla borg. En miðbærinn var allt
þitt líf. Þar lifðir þú og hrærðist
megnið af ævinni. Vannst í mál-
arabúðinni á Vesturgötu og bjóst á
Þórsgötunni lengst af. Þegar þú
fluttir svo í Kópavoginn um 1990
þá saknaðir þú miðbæjarins mikið
og fórst daglega þangað með
strætó og stússaðist í bænum.
Sast jafnvel heilu og hálfu dag-
ana niðri í Þjóðarbókhlöðu og
stúderaðir eitthvað sem þér fannst
áhugavert, og last dönsku og
ensku alveg jafnt og íslenskuna.
Eitt sinn voru það jafnvel rúnir og
rúnalestur.
Snemma fékkst þú viðurnefnið
epla-afi af bræðrum mínum en það
kom til fyrir mína tíð þegar þú
mættir iðulega í heimsókn með
ilmandi epli í farteskinu. Eplin
breyttust síðar í annað góðgæti
sem þú hafðir með þér í heimsókn-
irnar en viðurnefnið fylgdi þér alla
tíð.
Eins fylgdist þú áhugasamur
með öllum nýjungum. Varst með
þeim fyrstu að fá þér DVD-tæki og
sýndir okkur stoltur nýjustu
myndirnar af barnabörnunum í
Ameríku sem Ellý dóttir þín sendi
þér reglulega, en þú fylgdist
áhugasamur með þeim vaxa og
dafna.
Eftir því sem aldurinn færðist
yfir heltust vinirnir úr lestinni, en
þú varst eftir. Þá talaðir þú oft um
hve góða ættingja þú ættir að og
hversu einmanalegt lífið væri ef þú
ættir þá ekki. Ætíð þakklátur fyrir
allt sem gert var fyrir þig og glað-
ur yfir öllum heimsóknum.
Bíóferðir voru eitthvað sem þú
hafðir mjög gaman af en yfirleitt
varst þú búinn að sjá nýjustu
myndirnar löngu á undan mér og
gast þá gefið góð ráð um hvaða
myndir væru áhugaverðar.
Afi, ég veit þú fékkst að fara
eins og þú hefðir kosið sjálfur.
Þinn eigin húsbóndi og virkur
fram í andlátið.
Elsku afi minn ég kveð þig með
söknuði í hjarta og þakka þér fyrir
allar góðu stundirnar sem við átt-
um saman um leið og ég óska þér
velfarnaðar í nýjum heimi.
Þín dótturdóttir,
Guðný Þórdís Jónsdóttir.
Nú er amma Guja
dáin og komin til Guðs. Hún var
alltaf svo góð við mig og ég vildi
að hún væri ekki dáin. Samt veit
ég að núna er hún ekki lengur veik
og henni líður vel hjá Guði. Ég
hugsaði oft til hennar þegar hún
var lasin og talaði um hana af því
mér fannst það svo leiðinlegt að
hún væri svona veik.
Þegar ég fór í heimsókn til
ömmu þá bökuðum við eiginlega
alltaf loftkökur af því mér finnst
þær svo góðar. Loftkökurnar
hennar ömmu eru það besta sem
ég fæ og einu sinni borðaði ég svo
mikið af þeim að við þurftum að
baka meira og meira. Það var sko
fyndið.
Síðan langaði mig alltaf svo að
prófa að fara í strætó og þá fórum
við amma sko bara í strætótúr.
Amma tók með sér pening til að
borga og svo keyrðum við alveg
heillengi í strætó alveg þangað til
við vorum komnar aftur heim. Við
vorum meira að segja næstum því
búnar að detta þegar strætóinn fór
af stað af því það er svo erfitt að
standa í keyrandi bíl. Það var
ótrúlega skemmtilegur strætótúr
og við keyptum líka ís. Amma gaf
mér oft ís og margt fleira sem mig
langaði í. Svo spilaði hún líka oft
við mig jólasveinaspilið. Mér
fannst það svo skemmtilegt að ég
vildi bara alltaf spila það.
Ég er ánægð og þakklát fyrir
allar skemmtilegu og góðu stund-
irnar sem ég átti með ömmu. Hún
var ofsalega góð amma og ég
sakna hennar mjög mikið.
Signý María Gunnleifsdóttir.
Guðbjörg Jóhanna Lárentsínus-
dóttir var borin til hinstu hvílu
Guðbjörg Jóhanna
Lárentsínusdóttir
✝ Guðbjörg Jó-hanna Lárents-
ínusdóttir fæddist í
Stykkishólmi 9. jan-
úar 1941. Hún lést á
St. Franciskuspít-
alanum í Stykkis-
hólmi að morgni
sunnudagsins 17.
júní síðastliðins og
var útför hennar
gerð frá Stykkis-
hólmskirkju 26.
júní.
hinn 26. júní sl., frá
Stykkishólmskirkju.
Guja var svo full af
bjartsýni þegar hún
kom í Hólminn „til að
vera“, eins og hún
sagði. Það var í end-
aðan janúar sl.
Auðvitað var það
stór ákvörðun fyrir
hana að leysa upp
heimili sitt í Reykja-
víkinni og koma aftur
heim í Hólminn. Hún
var búin að tryggja
sér veru á Dvalar-
heimilinu hér, þar stóðu henni all-
ar dyr opnar og hún ætlaði að eiga
þar góða daga. Láta sér batna
fyrst á spítalanum. Þar var hún
mjög ánægð, „eins og á fjögurra
stjörnu hóteli“ sagði hún, enda
yndisleg umönnun sem hún fékk
hjá starfsfólkinu þar, og fyrir það
var hún mjög þakklát. En eftir
rúmlega fjögurra mánaða dvöl á
sjúkrahúsinu lagði hún aftur aug-
un í hinsta sinni að morgni 17.
júní.
Að ósk Guju mun hún hvíla við
hlið litlu stúlkunnar sinnar hér í
Stykkishólmskirkjugarði.
Við biðjum þeim allrar bless-
unar, strákunum hennar, sem eru
búnir að fylgja foreldrum sínum til
grafar með mánaðar millibili. Guð
blessi þá og gefi þeim styrk. Bless-
uð sé minning Guðbjargar.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(ÞS)
Þórhildur Pálsdóttir (Heddý).