Morgunblaðið - 30.06.2007, Blaðsíða 38

38 LAUGARDAGUR 30. JÚNÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Svavar MarelMarteinsson
fæddist á Þurá í Ölf-
usi 12. maí 1923.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu
Kumbaravogi 24.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Marteinn Eyjólfs-
son, bóndi á Þurá í
Ölfusi og verkamað-
ur í Hveragerði, og
Svanborg Anna
Jónsdóttir hús-
móðir. Systkini
Svavars eru: 1) Sigurjóna, f. 1915,
d. 1999, 2) Guðmundur, f. 1917, d.
1917, 3) Helga, f. 1918, d. 1984, 4)
Gunnlaugur, f. 1920, d. 1984, 5)
Ásta, f. 1925, d. 1988, 6) Skúli, f.
1926, og 7) Valgerður, f. 1929, d.
2005.
Svavar Marel kvæntist 28. nóv-
ember 1953 Kristjönu Sigríði
dætur, Örnu Björgu, f. 27.5. 1996,
og Þóru, f. 31.3. 2006, b) Ragn-
heiður María, f. 30.6. 1979, hún á
tvö börn, Davíð Arnar, f. 5.11.
1996, og Sigrúnu Elfu, f. 12.9.
2000, og c) Guðlaug Arna, f. 28.6.
1994. 4) Árni, f. 4.11. 1961, kvænt-
ur Svandísi Birkisdóttur, f. 11.7.
1967, börn þeirra eru: a) Kristjana
Sigríður, f. 5.9. 1983, dóttir henn-
ar er Gabríela Birta, f. 27.1. 2003,
b) Margrét Svanborg, f. 12.12.
1986, c) Birkir Svavar, f. 12.1.
1989, og d) Ásthildur María, f. 1.6.
1996. 5) Guðrún Hrönn, f. 21.7.
1964. 6) Svava Sigríður, f. 30.5.
1981, sambýlismaður Erlendur
Arnar Gunnarsson, f. 1.2. 1972.
Hún á einn son, Hrannar Marel, f.
22.3. 2001.
Svavar Marel ólst upp á Þurá í
Ölfusi og flutti með foreldrum sín-
um í Hveragerði árið 1942. Hann
vann ýmis störf þar til hann hóf
störf sem vörubílstjóri og starfaði
við það til 70 ára aldurs. Svavar
stundaði hobbý-búskap ásamt fjöl-
skyldu sinni og hafði mikið gaman
af.
Útför Svavars verður gerð frá
Hveragerðiskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Árnadóttur, f. 14.
apríl 1937. Þau eiga
sex börn, þau eru: 1)
Arnheiður Ingibjörg,
f. 9.5. 1953, gift Ein-
ari Sigurðssyni, f.
26.3. 1955. Dætur
þeirra eru: a) Krist-
jana Svava, f. 8.6.
1978, dóttir hennar
er Talía Fönn, f. 21.7.
1998, og b) Anna Sig-
ríður, f. 5.11. 1980. 2)
Anna María, f. 20.2.
1955, gift Wolfgang
Roling, f. 15.10. 1955.
Hún á dóttur af fyrra hjónabandi,
Lindu Óladóttur, f. 12.4. 1973,
dætur hennar eru Alexandra Íris,
f. 1.8. 1994, og Karítas María, f.
6.12. 2001. 3) Hannes Arnar, f.
15.8. 1957, kvæntur Guðbjörgu
Þóru Davíðsdóttur, f. 20.5. 1958.
Dætur þeirra eru: a) Daðey Ingi-
björg, f. 7.11. 1975, hún á tvær
Elsku pabbi minn.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Drottinn blessi heimferð þína, þín
Guðrún Hrönn.
Elsku pabbi minn.
Nú ert þú kominn á góðan stað hjá
Guði eftir hetjulega baráttu við veik-
indi þín.
Sl. 10 vikur voru þér mikið erfiðar
en þú varst alger baráttumaður og
komst öllum á óvart í kringum þig.
Við áttum góðar stundir saman á
sjúkrahúsinu á Selfossi og rifjuðum
upp margar góðar stundir. Ég man
sérstaklega vel eftir því þegar þú
kenndir mér að hjóla, þegar ég var
alltaf að biðja þig að segja mér frá því
hvernig allt var í gamla daga, þegar
háttatíminn kom og þegar ég var 6
ára og gat sjálf farið á bak Öðlings,
hljóp inní hlöðu til að segja þér það og
dró þig að hestinum til að sýna þér en
þá vildi hann ekki hleypa mér á bak
en ég held samt að þú hafir alltaf trú-
að mér að ég hafi komist sjálf á bak.
Ég gæti haldið endalaust áfram en
ætla að geyma allar góðu minning-
arnar um þig í hjartanu mínu og deila
þeim með syni mínum, honum
Hrannari Marel, litla kallinum þín-
um, elsku pabbi minn. Þegar hann
fæddist varst þú svo glaður og dug-
legur að dunda með honum allt frá
því að hann var nokkurra mánaða og
þar til veikindi þín dundu yfir. Það
skal litli kallinn þinn alltaf fá að
muna, með sögum frá mér og þeim
fjölmörgu ljósmyndum sem ég á af
ykkur brallandi hina ýmsu hluti. Ég
er mikið þakklát fyrir að þú fékkst að
kynnast honum Arnari mínum, þið
náðuð vel saman og nú veist þú að við
verðum í góðum höndum, ég veit að
það skipti þig miklu máli að ganga úr
skugga um það. Þú hafðir miklar
áhyggjur af okkur en við hjálpum
hvort öðru og við hugsum vel um
mömmu.
Elsku pabbi minn, þú munt alltaf
eiga sérstakan stað í hjartanu mínu
og þar mun minning þín lifa.
Svava Sigríður.
Ég kynntist Svavari tengdaföður
mínum fyrir rúmum tveimur áratug-
um þegar ég og dóttir hans Anna
María fórum að draga okkur saman. Í
honum sá ég öll þau gömlu og góðu
gildi sem prýða góðan mann. Hóg-
værð, ljúfmennska, umhyggjusemi,
látleysi og nægjusemi voru hans að-
alsmerki. Gaman var að slá á létta
strengi og göntuðumst við oft um lífið
og tilveruna, þá var Svavar í essinu
sínu. Oft ræddum við þjóðmálin og
víst er að hraði, græðgi og bruðl sem
einkenna samfélag okkar í dag voru
honum ekki að skapi. Með þessum
fáu orðum kveð ég tengdaföður minn
og óska honum velfarnaðar í nýjum
heimkynnum.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur)
Kristjana og aðrir ástvinir,
ég votta ykkur samúð mína.
Wolfgang Roling.
Svavar afi kvaddi þennan heim
snemma að morgni Jónsmessu á
hjúkrunarheimilinu Kumbaravogi
þegar sólin var að koma upp í blíð-
skaparveðri og við blasti sú fegurð og
friðsæld sem einkennir allt umhverf-
ið á Stokkseyri, fuglarnir kvökuðu í
fjarska. Þetta átti vel við þar sem afi
var mjög friðelskandi maður. Hjúkr-
unarheimili var ekki inni í myndinni
hjá afa, því heima var jú alltaf best,
enda fór það svo að hann dvaldi þar
ekki nema í tvær vikur. Heimili afa og
ömmu á Breiðumörkinni hefur alla
tíð verið mér og minni fjölskyldu sem
opinn faðmur þar sem afi tók alltaf
vel á móti okkur af sinni einstöku ljúf-
mennsku sem geislaði af honum. Allt-
af hafði hann tíma til að spjalla og við
nutum góðs af þegar hann miðlaði
okkur frá gömlum tíma, enda hafði
hann lifað tímana tvenna. Ein af mín-
um ljúfustu æskuminningum eru þær
ótal ferðir sem ég fór með honum í
vörubílnum. Afi var mikið náttúru-
barn, hann unni sveit sinni og vildi
hvergi annars staðar vera. Dýrin
hans voru honum alltaf hugleikin,
hvort sem það voru kindur, hestar
eða önnur dýr. Tónlist í anda „óska-
stundarinnar“ var hans uppáhald.
Elsku afi, með þessum minningar-
brotum kveð ég þig og óska þér alls
hins besta í æðri heimum.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku amma, Hrönn og aðrir ást-
vinir, Guð veri með okkur á erfiðum
tíma.
Linda Óladóttir og fjölskylda.
Elsku afi, mamma er búin að segja
mér að nú sért þú hjá Guði og þá veit
ég að þér líður vel með Bangsa, hest-
unum þínum og kindunum.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson)
Þú varst alltaf svo góður við mig og
ert besti afi í öllum heiminum elsku
afi minn. Ég ætla að halda áfram að
vera sterkur og duglegur strákur því
að ég veit að þú fylgist með mér
ásamt hinum englunum.
Guð blessi þig elsku afi, þinn litli
kall,
Hrannar Marel.
Ég átti því láni að fagna að alast
upp í Hveragerði þar sem tveir bræð-
ur pabba, Gunnlaugur og Svavar,
bjuggu alla tíð. Þau voru ófá tilvikin
sem Svavar gaf sér tíma til að spjalla
við mig, leiðbeina mér þegar honum
fannst ég illa klæddur í kulda og
kanna hvort mig vanhagaði um eitt-
hvað, þegar hann var við vinnu á
vörubílnum í þorpinu. Þær voru
margar ferðirnar sem maður gat un-
að sér í bílnum hjá honum og maulað
suðusúkkulaði.
Þegar mamma veiktist, er ég var
fimm ára, fluttist ég til Svavars og
Kristjönu og átti mér upp frá því
samastað hjá þeim. Þegar ég var sjö
ára fluttist ég með fjölskyldunni til
Reykjavíkur. Þá kom fljótt í ljós að ég
saknaði Hveragerðis mikið og sér-
staklega fjölskyldunnar á Breiðu-
mörk þar sem Svavar og Kristjana
voru mér sem aðrir foreldrar. Fram
eftir aldri var ég mikið hjá þeim og
fann vel hve velkominn ég ævinlega
var.
Mér eru minnisstæðar allar þær
góðu stundir sem við áttum á Króki,
við að sinna rollum, heyskap og
hestamennsku. Sjálfsagt hefur ekki
alltaf verið mikið gagn að því að hafa
lítinn polla með í þessum verkum en
mikið gaf það mér og þroskaði mig.
Mér er ævinlega minnistætt hvað ég
vildi leggja mig fram til að hjálpa til
þegar verið var að reka fé eða hesta
og Svavar sendi mig austureftir og ég
hljóp af stað án þess að hafa hug-
mynd um í hvaða átt ég átti að
hlaupa. Ekki fannst honum koma
annað til greina en að snáðinn fengi
að velja sér kind fyrir aðstoðina.
Svavar hafði mikið dálæti á harm-
onikkutónlist og oft var setið í eldhús-
inu síðla á sunnudagskvöldum og
hlustað, þá vissi maður vel að truflun
var ekki æskileg og það voru stundir
sem hann naut. Svavar átti miklu
barnaláni að fagna og átti stóran
barnahóp, barnabörn og barnabarna-
börn sem öll voru í miklu uppáhaldi
hjá honum. Það sýnir vel hve barn-
góður hann var að synir mínir Fjölnir
Daði og Daníel Gauti höfðu sérstakt
dálæti á að heimsækja Svavar og
Kristjönu og töluðu alltaf um Svavar
afa. Ég þakka fyrir allt sem hann hef-
ur gefið mér.
Við fjölskyldan biðjum guð að
styrkja Kristjönu og fjölskylduna alla
þegar við kveðjum Svavar.
Georg Páll Skúlason,
Linda Ósk Sigurðardóttir
og synir.
Svavar Marel
Marteinsson
Mikil vinkona mín,
Þórhildur Gunnars-
dóttir, hefur nú kvatt
þennan heim langt um
aldur fram eftir 20
mánaða baráttu við krabbamein. Við
kynntumst fyrir fjórum áratugum og
vorum þá keppinautar í saumavéla-
sölu. Hún hjá Gunnari Ásgeirssyni,
en ég í Pfaff. Og mikil ósköp væri
þessi heimur nú skemmtilegri ef allir
keppinautar gætu unnið eins og við
Þórhildur komum fram hvort við
annað. Við virtum heiðarleika hvort
annars og unnum svo saman að sam-
eiginlegum málum sem komu okkur
báðum vel, t.d. um verðlagsmál, tolla-
mál, félagsmál eða almenna kynn-
ingu á saumaskap.
Fyrir nokkrum árum keypti Hus-
qvarna heimilisdeild Pfaff-verksmiðj-
Þórhildur Marta
Gunnarsdóttir
✝ Þórhildur MartaGunnarsdóttir
fæddist í Reykjavík
hinn 30. júlí 1943.
Hún lést á heimili
sínu 27. maí síðast-
liðinn og var útför
hennar gerð frá
Grafarvogskirkju 7.
júní.
anna og má segja að þá
hafi samvinna okkar
hafist fyrir alvöru. Við
Þórhildur sóttum sam-
eiginlega fundi hjá
Husqvarna í Svíþjóð
en héldum áfram að
„berjast“. Það endaði
hins vegar þannig að
þegar Þórhildur sá
möguleika á að selja
fyrirtækið sitt kom
hún og spurði hvort við
myndum sjá okkur
fært að taka við sölu á
Husqvarna-vélunum,
en kaupandinn að fyrirtækinu hafði
engan áhuga á að fara að selja sauma-
vélar. Því var fljótsvarað en samt
settum við eitt skilyrði – Þórhildur
með alla sína þekkingu á þessu sviði
yrði að fylgja með og vinna áfram við
uppáhaldsiðjuna sína – að selja
saumavélar. Hún hafði yfirburða
þekkingu á öllu sem laut að sauma-
skap og á því hvað hægt væri að gera
með vélum og hvernig ætti að gera
það. Það var gaman að fylgjast með
hversu mikils trausts hún naut hjá
þeim fjölda viðskiptavina sem heim-
sóttu eða höfðu samband við hana.
Fyrir rétt rúmum 20 mánuðum
komu Svíar í heimsókn til að hafa
námskeið með fólki okkar og ná-
kvæmlega þann morgun hafði Þór-
hildur fengið þann úrskurð að hún
væri með ristilkrabbamein. Sá úr-
skurður breytti nú ekki fyrirætlun-
um hennar að sitja allt námskeiðið og
var hún manna áköfust um að það
gengi allt vel fyrir sig og lék á als oddi
þrátt fyrir þann úrskurð sem hún
hafði fengið fyrr um morguninn. Eft-
ir skurðaðgerð kom í ljós að sjúkdóm-
urinn hafði breiðst út um líkamann og
í kjölfarið fylgdu erfiðar lyfja- og
geislameðferðir. En baráttunni
skyldi haldið áfram og það var aðdá-
unarvert að fylgjast með þessum
kröftuga félaga og hvernig hún tók á
sínum málum. Áhyggjurnar af henni
sjálfri voru nú ekki að sliga hana –
hún hafði meiri áhyggjur af þeim sem
myndu lifa hana. Svona var þessi in-
dæla manneskja – hugsaði meira og
fyrr um aðra en um sjálfa sig.
Það eru forréttindi að hafa kynnst
svona manneskju, að maður nú tali
ekki um að hafa fengið að vinna með
henni. Það verður stór hópur sem á
eftir að sakna Þórhildar og elskuleg-
heita hennar og hún mun lengi lifa í
huga þeirra sem kynntust henni.
Í Pfaff og af viðskiptavinum Þór-
hildar í gegnum áratugina verður
hennar innilega saknað Sárastur er
þó söknuður eiginmanns, barna,
tengdabarna og barnabarna og send-
um við hjónin þeim öllum okkar ein-
lægustu samúðarkveðjur.
Kristmann Magnússon.
Elsku afi, nú ert þú
á betri stað, laus við
sjúkdóma og kvöl, í
faðmi ömmu, trítlandi
um grænar grundir og dúnmjúkar
strendur.
Við yngri bræðurnir munum
hvað best eftir heimsóknum okkar
í Efstalandið þar sem við lékum
okkur oft og lengi. Við sátum inni í
herbergi og teiknuðum á milli þess
sem við spiluðum við ömmu. Þú
hafðir mikinn áhuga á gengi okkar
bræðranna í boltanum og hafðir
gaman af því að fara út í garð og
sparka í bolta með okkur.
Það komu dagar sem þú fórst
með okkur upp að vatni að veiða
eða niður að höfn. Þú kenndir okk-
ur margt í þeim efnum og höfum
Jón
Þorsteinsson
✝ Jón Þor-steinsson fædd-
ist í Vestmanna-
eyjum 12. nóvember
1923. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 16. júní
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Bústaðakirkju 21.
júní.
við haft gaman af
veiðum síðan.
Það tók okkur ekki
langan tíma að læra á
íbúðina ykkar ömmu í
Efstalandinu enda
varstu alltaf að fela
fyrir okkur sælgæti
sem við áttum að
finna.
Þú kenndir okkur
margt í gegnum tíð-
ina sem hefur og mun
koma okkur að góð-
um notum í framtíð-
inni. En eitt kennd-
um við þér sem bæði þú og við
höfðum mjög gaman af. Það var
ekki fyrir svo löngu síðan. Þú hafð-
ir alltaf viljað sjá veraldarvefinn
eða svokallað Internet, en við
bræðurnir tókum okkur til og
sýndum þér Internetið og kennd-
um þér örlítið á það.
Megir þú hvíla í friði.
Ó, Jesús, séu orðin þín
andláts síðasta huggun mín.
Sál minni verður þá sælan vís
með sjálfum þér í paradís.
(Hallgrímur Pétursson)
Bræðurnir í Ljósalandi 18.