Morgunblaðið - 01.07.2007, Blaðsíða 40

40 SUNNUDAGUR 1. JÚLÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
F
yrst eru hér nokkur
aðfaraorð til upp-
lýsingar og glöggv-
unar af Vís-
indavefnum. En þar
segir:
„Elstu heimildir um spila-
stokk í Evrópu eru frá 13. og
14. öld. Framan af voru spila-
stokkar fátíðir en voru nógu út-
breiddir þegar árið 1465 til að
enskir framleiðendur vildu njóta
opinberrar verndar gegn inn-
flutningi þeirra.
52 spila stokkurinn er fransk-
ur að uppruna og þróaðist frá
Tarotspilum, sem bæði hafa ver-
ið notuð til spádóma og leikja.
Þau tákn og myndir sem notuð
eru á spilin í dag eru þekkt allt
aftur til 1543, í hönnun Jehan
Henault frá Antwerpen.
Árið 1712 var enskum spila-
framleiðendum gert að merkja
vöru sína með stimpli á spaða-
ásnum. Þeirri skyldu var aflétt
árið 1960 en hefð er enn fyrir
sérstökum skreytingum á því
spili.
Árið 1860 framleiðir Charles
Goodall nokkur í Bretlandi spil
sem líkjast mjög því sem við
þekkjum enn í dag – þó án talna
í hornum. Mannspil hans voru
spegluð um miðju svo þau litu
eins út hvernig sem þau sneru.
Hönnunin var að öðru leyti
byggð á spilum prentarans De
la Rue frá 1832.“
Svo er það hinn eiginlegi
texti, sem ber yfirskriftina „Úr
dagbók prests nokkurs ónefnds
í Danmörku“. Og þar er ritað:
„Í gamla daga átti fólk það til
að segja í gamni: „Nú skulum
við fletta svolítið í sálmabók-
inni.“ Þetta þótti nokkuð
skemmtilegur leikur. Þá höfðu
spilin margs konar merkingu,
ekki síður trúarlega en verald-
lega. Trúræknir menn töldu þó
allt til vorra tíma spilamennsku
vera af hinu illa, og beinlínis
syndsamlegt að stytta sér
stundir með spilaleikjum.
Nýlega rakst ég á gamla sögu
hjá vini mínum, sem mig langar
til þess að segja frá. „Hermaður
var í kirkju. Meðan á guðsþjón-
ustunni stóð tók hann upp spil
og skoðaði þau nákvæmlega.
Svo óheppilega vildi til, að einn
af yfirmönnum hans var í kirkj-
unni og sá til hans. Kærði hann
hermanninn fyrir herforingj-
anum, en hann var enginn annar
en sá sem síðar varð Friðrik
konungur sjöundi.
Hermaðurinn var tekinn til
yfirheyrslu þegar í stað. Hann
sagði prinsinum að hann hefði
aldrei lært að lesa, en móðir sín
hefði kennt sér, hvað spilin
táknuðu.
Prinsinn vildi fá nánari skýr-
ingu á því, og fékk hana skil-
merkilega hjá hermanninum.
Hann sagði: „Þegar ég sé Ás
minnir það mig á, að það er
bara einn Guð og hann hefur
skapað himin og jörð.
Tvistur segir mér, að Jesús sé
bæði guðlegur og mannlegur.
Þristur segir mér, að það séu
þrjár persónur í trúnni, Faðir,
sonur og heilagur andi.
Fjarkinn minnir mig á guð-
spjöllin, Mattheusar-, Mark-
úsar-, Lúkasar- og Jóhannesar-
guðspjall.
Fimman táknar fimm krafta-
verk Jesú.
Sexan segir mér, að það séu
sex vinnudagar í vikunni.
Sjöan að halda hvíldardaginn
heilagan.
Áttan að það voru aðeins átta
sem komust af í Syndaflóðinu.
Nían segir frá því, þegar Jes-
ús læknaði tíu líkþráa og níu
voru vanþakklátir.
Laufagosann setti hermað-
urinn til hliðar og sagði að hann
væri einskis nýtur.
Kóngarnir táknuðu vitringana
þrjá frá Austurlöndum, sem til-
báðu Jesúbarnið.
Drottningarnar táknuðu Mar-
íu mey og konurnar þrjár sem
fóru til grafarinnar.
Gosarnir þrír voru böðlarnir
sem krossfestu Jesú.
Það eru 12 mannspil í spil-
unum og jafnmargir mánuðir í
einu ári.
Spilin eru 52 og jafnmargar
vikur eru í árinu.
Það eru 365 punktar í spil-
unum eins og dagarnir í einu
ári.
Lauf þýðir kross Krists.
Spaði gröf hans.
Tígull höfuðáttirnar fjórar.
Hjarta segir að maður eigi að
sækja kirkju af trú og gleði.“
„Gott,“ sagði prinsinn, „en
hvað með laufagosann?“
„Jú, hann táknar Júdas, sem
sveik Jesú – eða yfirmanninn,
sem kærði mig,“ svaraði her-
maðurinn.
Honum var ekki refsað, held-
ur var honum launað fyrir út-
skýringarnar á spilunum, sem
hinn hái herra hafði aldrei heyrt
fyrr.“
Spilin
Spilastokkur er til margra hluta brúklegur eins
og hvert mannsbarn veit. Þó rakst Sigurður
Ægisson á dálítið á Netinu sem verður að telj-
ast harla óvenjuleg notkun, fljótt á litið, en
snilldarleg í raun og veru ef grannt er skoðað.
sigurdur.aegisson@kirkjan.is
HUGVEKJA
Því var nú þannig far-
ið að ég var í skóla er-
lendis þegar þær stór-
kostlegu fréttir bárust
að von væri á lítilli manneskju. Systir
mín átti von á barni og nýr kafli var að
hefjast í fjölskyldunni. Ég var að
verða „alvöru“ frændi. Þá var ég rétt
rúmlega tvítugur og satt best að
segja afskaplega fáfróður um börn og
kannski lífið sjálft.
Ég kom til landsins síðla nætur og
stefnan var tekin á Goðatúnið. Þótti
mér sjálfsagt að vekja foreldra þína
og loksins, eftir langt ferðalag, stóð
ég yfir vöggunni þinni. Það var ekki
um að villast. Þú varst það stórkost-
legasta undur sem ég hafði augum lit-
ið. Hugboð mitt var einnig rétt. Hér
eftir yrði allt gott og lífið áhyggjulaus
leikur. Í eigingirni minni gleymdi ég
foreldrum þínum, öfum og ömmum,
og jú, einhverja aðra frændur og
frænkur áttir þú víst líka. Ég hélt að
þú, litla frænka, værir handa mér.
Þegar vikur, mánuðir og ár liðu varð
þessi aðdáun gagnkvæm. Palli frændi
gat allt. Palli frændi var flottastur.
Það var ekkert sem hann ekki gat
lagað eða leyst. Með árunum komst
betra jafnvægi á þessa taumlausu
hrifningu okkar hvors til annars og
svo var það víst tilfellið að það voru
víst fleiri í heiminum en Palli frændi.
Seinna meir varð það síðan hlut-
skipti okkar beggja að læra að taka
einn dag í einu. Þeir sem taka einn
dag í einu eiga það sameiginlegt
t.a.m. með mönnum sem komast lífs
af úr sjávarháska, þeir bindast óhjá-
kvæmilega böndum. Að taka einn dag
í einu er að feta hlykkjóttan slóða með
sigra í hverju spori en líka hættur. Þú
vannst marga stórkostlega sigra. Þú
gekkst þennan slóða árum saman
öruggum skrefum. En á göngu þinni
var ráðist aftan að þér. Hið illa veigr-
ar sér ekki við að nýta sér einu leið
hugleysingjans og rolunnar. Það var
ráðist að þér þar sem þú varst með
öllu varnarlaus. Það finnst okkur svo
grimmdarlegt. Það eigum við erfitt
með að fyrirgefa.
Fyrir stuttu mætti ég þér á götu-
horni. Þú varst að fara til Mexíkó. Það
geislaði af þér lífskrafturinn. Heim-
urinn lá að fótum þér. Erfiðið var að
baki og lífið beið eftir þér. Veröldin öll
sveiflaðist með þér í takt. Þetta var
svo augljóst að Palli frændi, lúinn á
götuhorni, staddur í sínum hvers-
dagsleika, fór bara í hnút á svo áhrifa-
miklu augnabliki. En þarna knúsaði
ég þig og kvaddi í síðasta sinn. Elsku
frænka, hefði ég vitað að þú værir að
fara svona langt hefði ég ekki sleppt
þér. Þá stæðum við kannski enn á
þessu götuhorni á Rauðarárstígnum.
Krummi litli, frændi þinn, bað og
bað Guð um kraftaverk. Hann sagðist
aldrei hafa beðið Guð um neitt svona
mikilvægt áður. Afi og fjöldinn allur
af fólki bað Guð líka um kraftaverk.
En Guð sagði: „Nei.“ Það skilur
Krummi ekki. Afi skilur það ekki
heldur og við hin enn síður.
Elsku hjartans frænka. Þakka þér
fyrir þessa stuttu stund sem við feng-
um að hafa þig og eina huggun okkar
er sú að í raun erum við einungis að
kveðja í bili.
Páll frændi, Bryndís, Unnur
Aníta, Stefán Birgir, Benedikt
Arnar, Hrafn Jökull, Regína
Greta og Páll Jökull.
Elsku uppáhaldsfrænkan mín. Ég
sit hér eftir agndofa. Hlátur þinn
sönglar í höfðinu á mér og fallegu
augin þín og stóra brosið þitt er það
fyrsta sem ég sé þegar ég hugsa um
þig. Ég sé það og heyri skýrt.
Ég hef lítið annað hugsað um síð-
ustu daga en þig elsku Susie og allar
stundirnar sem við áttum saman í
Susie Rut Einarsdóttir
✝ Susie Rut Ein-arsdóttir fæddist
hinn 14. febrúar 1985
í Reykjavík. Hún lést
á gjörgæsludeild
Landspítala mánu-
daginn 18. júní síð-
astliðinn og var jarð-
sungin frá
Hallgrímskirkju 26.
júní.
æsku. Við vorum
prakkarar, óþekktuð-
umst saman og gátum
leikið okkur enda-
laust. Í kjallaranum
hjá ömmu og afa í
Akraselinu gátum við
alltaf fundið okkur
eitthvað til dundurs
og sennilega þekkti
enginn geymsluna og
dótið sem þar var eins
vel og við. Þú varst
alltaf eldklár og gáfuð
og þér gekk alltaf vel í
skóla. Ég minnist
þess oft hve mikinn áhuga þú hafðir á
gengi mínu í skóla og spurðir oft
mömmu út í einkunnir mínar og hvort
ég væri ekki alveg örugglega nógu
duglegur að læra. Svona varst þú Su-
sie, alltaf að hugsa um velferð ann-
arra. Þegar þú veiktist hugsaði ég að
þetta væri nú eitthvað sem þú hristir
af þér og kæmist í gegnum. Alveg
fram á síðustu stundu hélt ég í vonina
og trúði ekki að þetta væri að gerast.
Að kynnast þér og hafa átt þig sem
frænku eru forréttindi. Ég sakna þín
sárt og mun alltaf minnast þín.
Guð geymi þig elsku frænka. Þinn
frændi,
John Kristinn.
Elsku Susie Rut mín.
Ég á alveg óskaplega erfitt með að
hugsa til þess að ég muni ekki heyra
dillandi hláturinn frá þér lengur. Að
ég þurfi að sitja frammi með fullorðna
fólkinu í fjölskylduboðum en ekki
skvettast með þér í einhverju horn-
inu, fara yfir strákamálin og hlæja að
ónefndum bræðrum okkar sem oftar
en ekki hafa reynt að komast inn í
samræðurnar.
Fyrstu minningarnar sem ég á af
okkur saman eru þegar við vorum
pínkupons í sandkassanum í Akraseli
3. Þegar ég í frekjukasti hellti fötu af
sandi yfir hausinn á þér því þú vars
svo hrikalega sæt og fékkst alla at-
hyglina frá mömmu minni. Þú varst
nú fljót að fyrirgefa það og við urðum
perluvinkonur og áttum eftir að eiga
margar góðar stundir saman. Hvort
sem það var í kandíssykursjokki með
hinum frændsystkinunum í Akraseli
35 að pirra Sverri frænda eða að lesa
Laxness og hlusta á Gömlu Gufuna
með ömmu Ingibjörgu. Við vorum
líka frægar fyrir að vera heilmiklir
innipúkar, vörðum heilu sumrunum
innandyra í Hverafoldinni þó að úti
væri bongóblíða. Vorum jú of full-
orðnar til að vera úti að leika við litlu
krakkana. Alltaf pössuðum við þó upp
á að stinga af korteri fyrir fiðluæf-
ingar.
Mikið ofboðslega varðstu svo falleg
og geislandi á útskriftardaginn þinn.
Mér þótti líka svo vænt um að fá að
eiga smáhlut í deginum með þér með
því að sauma á þig kjólinn þinn.
Ég vil bara segja þér, elsku Susie
mín, hvað ég er stolt af því að vera
frænka þín. Þú varst svo fordóma-
laus, góð við alla, ofboðslega falleg
stúlka og eldklár. Einstaklega lagin
við að lýsa upp staði með brosinu þínu
og nærveru. Það leið öllum vel í
kringum þig.
Ég ætla að passa sérstaklega vel
upp á Sindra Snæ fyrir þig og knúsa
mömmuna þína og hina í fjölskyld-
unni þinni oft og mikið.
Ég veit að amma Ingibjörg, afi
Hálfdán og Hilmar frændi eru að
hugsa um þig núna. Þú fylgist samt
alltaf með okkur hinum og við í Hafr-
anesættinni getum státað okkur af
því að eiga fallegasta engilinn á himn-
um.
Við sjáumst svo bara seinna, elsku
frænkan mín.
Hvíl í friði, elsku Susie Rut mín.
Þín frænka,
Hildur Björk Yeoman.
Elsku frænka mín.
Það er svo skrítið að sitja hér og
reyna að skrifa kveðjuorð til þín. Ég
trúi þessu ekki enn, ég bíð eftir því að
þú vaknir. Þetta er svo ósanngjarnt
líf, það er svo ósanngjarnt að taka líf
ungs fólks í blóma lífsins. Þú áttir eft-
ir að gera svo margt.
Ég man svo vel prakkarasvipinn á
þér, brosið sem náði til augnanna og
hláturinn sem smitaði alla aðra í
kring. Þú varst líka svo rosalega klár
stelpa og vel lesin, þú hafðir skoðanir
á öllum málum strax ung að aldri.
Þegar ég var að passa ykkur systk-
inin í Hverafoldinni gátum við spjall-
að mikið saman um bækur sem við
vorum að lesa og ýmisleg háalvarleg
mál.
Í veikindum þínum undanfarnar
vikur hefur þú sýnt óbilandi vilja-
styrk til að halda lífi og ná markmið-
um þínum, meðal annars að fara í há-
skólanám nú í haust. Þú sýndir
brúðkaupi mínu einnig mikinn áhuga,
spurðir mikið um kjólinn og skipulag-
ið fyrir daginn. Ég veit að þú varst
búin að stefna að því að vera búin með
sjúkrahúsdvöl þína fyrir þann dag og
ætlaðir svo sannarlega að mæta.
Elsku Susie Rut mín, þú mátt vita að
mér þótti svo gaman að heyra hvað þú
varst spennt yfir þessu með mér. Ég
vildi óska þess svo heitt að þetta hefði
farið öðruvísi og að þú yrðir með okk-
ur á þessum degi, ég veit það líka að
þú verður í huga okkar og hjarta á
þessum degi sem og öllum öðrum
dögum um ókomin ár.
Elsku Susie Rut, ég veit að Guð
hefur mikilvægara starf fyrir þig hin-
um megin og það verður tekið vel á
móti þér.
Elsku Regína, Einar, Páll Fannar,
Sindri Snær, Diljá Mist og Róbert,
ykkar missir er sár, ég bið guð að
styrkja ykkur í þessari miklu sorg.
Þín frænka
Stefanía Inga.
Susie Rut var nemandi okkar í
Álftamýrarskóla. Hún var elst fjög-
urra systkina sem öll stunduðu nám
við skólann. Allt frá fyrstu kynnum
fór ekki fram hjá okkur að þarna var
á ferð afburðagreind og hæfileikarík
stúlka. Hún var fróð og óvanalega vel
að sér í góðum bókmenntum og hafði
hæfileika til að túlka og setja í sam-
hengi, mjög rökföst og fylgdi skoð-
unum sínum vel eftir. Þá bjó Susie
Rut yfir næmum tónlistarhæfileika
og spilaði á fiðlu. Auk alls þessa varð
maður þess fljótt áskynja að hún bjó
við afar gott atlæti heima fyrir þar
sem foreldrar hennar tóku ríkan þátt
í daglegu lífi barna sinna.
Það má því vera ljóst að Susie Rut
fór vel nestuð út í lífið.
Þegar tók að líða á unglingsárin fór
að bera á hvatvísi og þverlyndi, per-
sónueiginleikum sem reynast mörg-
um unglingnum erfiðir förunautar.
Með sorg í hjarta verðum við að
viðurkenna að við lok grunnskólans
og í upphafi framhaldsskóla sáum við
breytingar á Susie sem báru þess
merki að hún hafði villst af leið.
Næstu ár voru Susie Rut og fjöl-
skyldu hennar afar erfið. Við fylgd-
umst grannt með þrautagöngu fjöl-
skyldu hennar til að reyna að leiða
hana aftur inn á rétta braut. Allir sem
fylgdust með hljóta að hafa fyllst að-
dáun á þrautseigju foreldra hennar
sem aldrei virtust láta sér detta í hug
að gefast upp. Þau fylgdu henni sér-
hvert skref og að lokum fóru þau að
sjá árangur erfiðisins. Af dugnaði og
með stuðningi fjölskyldu sinnar tókst
Susie Rut að losa sig úr viðjum eitur-
lyfjafíknarinnar. Hún dreif sig í skóla,
lauk stúdentsprófi á tveimur árum í
Hraðbraut og hafði sett sér fastmót-
uð framtíðarmarkmið. Seint á síðasta
ári ákvað hún að fara til Mexíkó að
styrkja sig í spænsku áður en hún
hæfi háskólanám í haust. Því miður
hlaut dvölin í Mexíkó skjótan endi því
Susie Rut sýktist alvarlega. Þegar
hún lést lá hún enn á sjúkrahúsi að
glíma við þessa sýkingu.
Jafn gjöfult og skemmtilegt sem
kennarastarfið getur verið er það
þyngra en tárum taki að horfa á eftir
nemanda í upphafi lífs síns. Susie Rut
skilur eftir sig stórt skarð. Hún hafði
allt til að bera til að njóta gæfu og
gengis í lífinu, vel af guði gerð og um-
vafin ástríkri fjölskyldu. Í mörgum
samtölum okkar sagðist hún hlakka
til framtíðarinnar og lét það óspart í
ljós hvað lífið án vímuefna væri ynd-
islegt og að hún ætlaði svo sannarlega
að njóta þess og láta gott af sér leiða.
Því er það enn erfiðara fyrir okkur að
sætta okkur við fráfall hennar.
Við biðjum góðan guð að styrkja og
blessa fjölskylduna á þessum erfiðu