Morgunblaðið - 28.08.2007, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 28. ÁGÚST 2007 29
✝ Jón Þórir Ein-arsson fæddist í
Reykjavík 31. jan-
úar 1927. Hann
andaðist á líkn-
ardeild Landspít-
alans, Landakoti,
18. ág. síðastliðinn.
Hann var sonur
hjónanna Þóru Val-
gerðar Jónsdóttur
húsfreyju, f. 24. 4.
1898 á Fögrueyri í
Fáskrúðsfirði (af
Longætt), d. 29. 11.
1988, og Einars
Guðmundssonar bifreiðastjóra, f.
2.10. 1898 á Fellsenda í Þing-
vallasveit (af Hraunfólksætt), d.
7.3. 1946. Systkini Jóns Þóris eru
Guðfinna húsfreyja, f. 21.12.
1921, gift Jóni Jónssyni, bónda í
Stóradal, A-Hún., f. 11.4. 1912, d.
14.10. 1965. Guðmundur bílamál-
ari, f. 21.8. 1925, kvæntur Helgu
Nikulásdóttur húsfreyju, f. 16.4.
1929, d. 31.7. 1998. Seinni kona
Guðmundar er Hrafnhildur
Björnsdóttir, f. 1.11. 1940, banka-
starfsmaður. Valgerður hús-
freyja og verslunarmaður, f.
4.11. 1930, gift Arnari Þóri Valdi-
marssyni rennismið, f. 8.7. 1928,
d. 4.7. 1970, seinni maður Val-
gerðar, Magnús Jónsson hús-
gagnasmiður f.
31.7. 1925, d. 3.5.
2004.
Jón Þórir kvænt-
ist 17.6. 1953 Guð-
björgu Jónu, versl-
unar- og skrifstofu-
manni, f. á Geld-
ingalæk, Rangár-
völlum 14.1. 1933,
Sigurðardóttur
bónda á Efri-Þverá
í Fljótshlíð og síðar
afgreiðslumanns á
Bifreiðastöð Ís-
lands, f. 18.12.
1906, d. 6.7. 1977, og Ingibjargar
Jónsdóttur húsfreyju, f. 1.12.
1908 d. 9.1. 1985.
Jón starfaði við ýmislegt. Var
sendill og þvoði bíla á unglings-
árum. Hann var á togara og róðr-
arbát á stríðsárunum enn skipti
svo næstum að jöfnu starfs-
ævinni, var olíubílstjóri hjá Olíu-
verslun Íslands og vann hjá
skipafélaginu Jöklum h/f, um það
bil 25 ár á hvorum stað. Um 65
ára aldur kom hann í land og
naut efri áranna við ýmis hugð-
arefni, ekki síst að ferðast með
Félagi húsbílaeigenda.
Jón Þórir verður jarðsunginn
frá Fossvogskirkju í dag, þriðju-
daginn 28. ágúst, kl. 13.00.
Elsku bróðir. Nú ert þú dáinn
fyrstur af okkur fjórum systkinum,
ekki hefði mig órað fyrir því að
kveðjustundin væri að nálgast þegar
við hittumst síðast, en þú ert búinn
að glíma við þennan illvíga sjúkdóm,
krabbamein, þú sem varst svo
hraustur alla tíð.
Það rifjast ýmislegt upp þegar
maður hugsar til baka, ýmis prakk-
arastrik frá unglingsárum. Vinnu-
félagar hjá BP, Olíuverslun Íslands,
til fjölda ára, þar gerðist margt
skemmtilegt. Þú varst góður bíl-
stjóri, oftast á stórum bílum og
fékkst nafnið trukkurinn og varst al-
veg sáttur við það.
Þú varst mestan hluta ævi þinnar
á sjónum á fragtskipum og lentir í
ýmsu eins og við vitum. Þegar ég
heimsótti þig á spítalann gat ég ekki
annað en dáðst að því hvað þú gast
tjáð þig, þótt þú værir orðinn lamað-
ur að nokkru leyti og kominn í hjóla-
stól. Alltaf sami æringinn og ákveð-
inn í að vinna sigur á þessum illvíga
sjúkdómi sem tók öll völd að lokum.
Eins dáðist ég að þinni konu, hvað
hún hugsaði vel um þig á spítalanum
sem og annars staðar, var þér til að-
stoðar allar stundir. Jóna mín. Við
Hrafnhildur vottum þér okkar
dýpstu samúð, minningin um góðan
dreng varðveitist í hjörtum okkar.
Guðmundur Einarsson
(Gúndi bróðir.)
Þá er Nonni frændi minn lagður af
stað í sitt síðasta ferðalag. Ein af
mínum fyrstu minningum sem barn
eru þegar von var á Nonna og Jónu,
konu hans, í heimsókn í sveitina. Eitt
sinn var von á þeim og litla stelpan
hoppaði um af spenningi og hrópaði
Nonni „fjandi“ er að koma. Þessu
hafði hann gaman af og hefur oft
minnt mig á þetta mismæli í gegnum
tíðina.
Hann var sjómaður á millilanda-
skipum og alltaf færði hann mér eitt-
hvað frá útlöndum, falleg föt, fram-
andi sælgæti og græjur fékk ég í
fermingargjöf sem var nú ansi flott í
þá daga. Ekki nóg með það heldur
buðu þau Jóna mér og frænku Jónu í
siglingu með Hofsjökli umhverfis
landið og til Ameríku. Þvílík upplifun
fyrir 13 ára sveitastelpur. Eins og
sést á þessari upptalningu vorum við
algjör dekurdýr hjá þeim hjónum.
Þegar ég var lítil var það uppáhaldið
mitt þegar mamma sagði mér
Nonnasögur. Það voru sögur af
uppátækjum Nonna frá því hann var
lítill og það var nú ýmislegt sem
hann lenti í.
Ein sagan var þannig að hann var
ekki gamall þegar þau systkinin fóru
að sjá Litla og Stóra í bíói. Í mynd-
inni var kveikt í húsi og logaði mikið
á sýningartjaldinu. Nonni brá skjótt
við og skaust út úr bíóinu svo hratt
að mamma hafði ekki við honum,
hljóp svo beint heim og sagði pabba
sínum að það hefði kviknað í bíóinu
og hann einn hefði sloppið út.
Nonni hefur víða farið, bæði í leik
og starfi, siglt um heimsins höf og
ekið um Ísland. Nonni var mikill
bílakall og svarti Fordinn hans sem
þau Jóna ferðuðust á síðustu 20 árin
er órjúfanlegur hluti af minningunni
um hann. Hann kom líka stundum
með stóra ameríska kagga til lands-
ins og þótti nú ekki leiðinleg athyglin
sem þeir vöktu. Nonni var áhuga-
maður um íþróttir og hafði gaman af
að horfa á fótbolta, handbolta, form-
úlu og fleira. Hann stundaði silungs-
veiði og fylgdist vel með aflabrögð-
um hjá okkur hinum þegar við
vorum að veiða.
Þegar við hjónin eignuðumst
fyrstu börnin okkar var Nonni mætt-
ur með bílstóla, skiptiborð, barnaföt
o.fl. Mikið naut hann þess að kjá
framan í krakkana og þar sem þau
áttu nú engan afa var Nonni snar-
lega vígður í það embætti og kall-
aður Nonni afi. Ég held að honum
hafi nú bara líkað það vel og verið
stoltur af hlutverkinu.
Nonni vildi allt fyrir alla gera og
var alltaf tilbúinn að rétta hjálpar-
hönd. Fyrir um átta árum höfðum
við á orði að við þyrftum að fara að
mála húsið okkar. Hann hélt að það
væri nú ekki mikið mál, hann myndi
bara sjá um þetta. Og viti menn,
hann mætti og málaði allt húsið, príl-
andi í stigum og uppi á þaki 72 ára
gamall. Ég veit að fleiri hafa sömu
sögu að segja af hjálpsemi hans.
Nonni og Jóna voru búin að vera
gift í rúm 54 ár þegar hann andaðist.
Síðla vetrar var hann fluttur á
sjúkrahús og átti ekki afturkvæmt
þaðan. Elsku Jóna. Þú ert einstök
kona því hvern einasta dag hefur þú
farið til hans að morgni og verið við
hlið hans til kvölds. Er hægt að
hugsa sér meiri tryggð og um-
hyggju? Takk innilega fyrir að hugsa
svona vel um frænda minn. Við vott-
um þér okkar dýpstu samúð.
Elínborg S. Jónsdóttir
og fjölskylda.
Hér í Danmörku þar sem við erum
að koma okkur fyrir í nýju landi á
ókunnum slóðum, sit ég og horfi út
um opinn gluggann. Það er búið að
rigna en hlý golan strýkur samt kinn
og sveitaangan liggur í loftinu frá
býlunum hér í kring. Það er tré úti
við veröndina okkar sem er grænt og
fallegt og í því er hreiður. Það eru
náttúrlega engir ungar í því núna því
þeir eru flognir og farnir að kanna
heiminn fyrir utan hreiðrið en við
bíðum spennt eftir að sjá næsta vor
hvaða fugl verpir þar og býr sér
heimili í stutta stund.
Ég sem ætti að vera að hugsa
sorglega því hann Nonni okkar er
búinn að fá hvíldina en alltaf koma
bara upp fallegar, skemmtilegar og
góðar hugsanir. En þannig eru ein-
mitt minningarnar um hann Nonna,
bara skemmtilegar, góðar og falleg-
ar.
Elsku Jóna frænka, við Anna höf-
um hugsað til ykkar alla daga síðan
við komum hér út og verið með í bar-
áttunni í huganum. Núna þarf maður
enn einu sinni að endurskrifa lífið,
það er ekki lengur Jóna og Nonni nú
er það bara Jóna. Allt lífið er breyt-
ingum háð, þannig er það bara, þó að
oft vilji maður hafa hlutina alltaf
eins. En eftir sem áður eigum við
minningarnar, þær breytast ekki.
Og nú göngum við síðustu skrefin
með Nonna okkar.
Sigurþór.
Látinn er í Reykjavík vinur minn
Jón Einarsson á sjötugasta og ní-
unda aldursári, en Jón var fæddur á
Fáskrúðsfirði 31. janúar 1927.
Jóni kynntist ég þegar ég hóf störf
sem vélstjóri á m/s Hofsjökli, en þá
starfaði Jón sem smyrjari þar. Í
þessari grein minni notast ég við
nafnið Trukkurinn en það var það
nafn sem Jón hafði um borð í Hofs-
jökli og held ég að það sé tilkomið
þannig að hann var hamhleypa til
allra verka og vílaði ekki fyrir sér
þótt honum væru falin hin erfiðustu
verk sem unnin eru í vélarúmi skipa
úti á sjó, jafnvel upptektir á vélum í
haugasjó við hin erfiðustu skilyrði.
Í kringum Trukkinn var aldrei
nein lognmolla hann vildi að hlutirnir
gengju hratt fyrir sig. Í höfnum er-
lendis voru mönnum oft sett fyrir
ákveðin verk og að þeim loknum áttu
þeir frí og gerðu menn þá ýmislegt
sér til skemmtunar eða skruppu í
verslanir því alltaf var með í för inn-
kaupalisti að heiman.
Á þessum árum okkar Trukksins
vorum við aðallega í siglingum milli
Íslands og Bandaríkjanna með við-
komu í tveimur höfnum, Boston og
Cambridge. Í þeirri síðarnefndu átti
Trukkurinn forláta Buick-bifreið og
var hún óspart notuð af honum og
ýmsum skipsfélögum því Trukkur-
inn var ósínkur á bílinn til þeirra sem
hann treysti, og var ég svo lánsamur
að njóta þess trausts.
Ung að árum fór dóttir mín að fara
með mér í siglingar og var jafnvel
um borð lungann úr sumri og sótti
hún mikið niður til Trukksins ásamt
öðru smáfólki sem oft var um borð í
skipinu um sumartíma því hann var
sérlega barngóður og ávallt góði fé-
laginn sem aldrei þreyttist á að tala
við smáfólkið og átti hann ávallt eitt-
hvað í sínum fórum er gladdi þau.
Því miður hafa heimsóknir til
Trukksins og Jónu orðið strjálli og
er það miður því ávallt var maður au-
fúsugestur á heimili þeirra.
Við hjónin vottum Jónu okkar
dýpstu samúð og Tóta Maja sendir
kveðju.
Ef almættið er til þá veit ég að
Trukkurinn er farinn að taka til
hendi á guðs vegum, farðu vel vinur
og Guð veri með þér.
Kristinn Gíslason.
Elsku Nonni.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Þökkum allt gott, kæri vinur.
Svala Leifsdóttir og fjölskylda.
Kæri vinur.
Það koma upp svo margar minn-
ingar að ekki er hægt að gera upp á
milli þeirra. Við eigum þær áfram
saman. Hjálpsemi þín og samvera
gegnum síðustu áratugi hafa verið
ómetanleg. Takk. Ég veit að þú ert á
góðum stað núna og laus við þján-
ingar síðustu mánaða. Mann eins og
þig vilja allir hafa nálægt sér.
Bið fyrir kveður og óska ástvinum
þínum samúðar.
Sigurður Ingi.
Jón Þórir Einarsson
Legsteinar og fylgihlutir
MOSAIK Hamarshöfða 4 110 Rvk
sími 587 1960 www.mosaik.is
• Mikið úrval
• Yfir 40 ára reynsla
• Sendum myndalista
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BJARNI HELGASON
fyrrv. bifreiðastjóri,
síðast til heimilis á Sólvöllum,
Eyrarbakka,
lést á hjúkrunarheimilinu Ljósheimum laugardaginn
25. ágúst.
Erlingur Bjarnason, Eygerður Þórisdóttir,
Sigrún Bjarnadóttir, Páll Sigurðsson,
Jóhannes Bjarnason, Hafdís Óladóttir,
Helgi Bjarnason, Margrét Bjarnadóttir,
Hafdís Bjarnadóttir, Guðjón Guðjónsson,
Steinunn Bjarnadóttir, Kjartan Jóhannsson,
Sigríður Bjarnadóttir, Hafþór Pálsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
ÞORLEIFUR ÞORLEIFSSON
skipstjóri,
Reykjabraut 11,
Þorlákshöfn,
andaðist laugardaginn 25. ágúst á Landspítalanum
við Hringbraut.
Ellen Ólafsdóttir,
Ólafur,
Sigurður og Sólveig,
tengdabörn og barnabörn.
✝
Kæri bróðir, mágur, frændi og vinur,
PÁLMI GUÐJÓNSSON
garðyrkjumaður,
lést mánudaginn 6. september.
Kveðjuathöfn hefur farið fram.
Lilja Guðjónsdóttir, Símon Kristjánsson
Reynir Guðjónsson, Margrét Vilmarsdóttir
og systkinabörn.
✝
Okkar ástkæra
KRISTÍN ARNA ARNARDÓTTIR,
lést sunnudaginn 19. ágúst.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Kristín Gunnarsdóttir,
Örn Ármann Sigurðsson,
Wim Van der Aa,
Benedikt Ármann Arnarson,
Theodór Fannar Benediktsson,
Jónína G. Arnardóttir, Jacob Ohayon,
Daníel og Karen Lilja Ohayon,
Guðrún Lilja Halldórsdóttir.