Morgunblaðið - 11.12.2007, Síða 34

34 ÞRIÐJUDAGUR 11. DESEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Steinunn MaríaGuðmundsdóttir
fæddist á Höfða í
Grunnavíkurhreppi
11. maí 1924. Hún
lést á sjúkrahúsi í
San Augustin á Kan-
aríeyjum 26. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Elísa
Guðrún Einarsdóttir
frá Dynjanda, f. 1.7.
1900, d. 6.3. 1985 og
Guðmundur Árna-
son Pálsson frá
Höfða, f. 8.10. 1895, d. 2.6. 1967.
Systkini Steinunnar eru: Að-
alheiður, f. 6.1. 1923, d. 29.8. 1977,
gift Hafsteini Axelssyni, f. 5.6.
1922, d. 24.12. 1982, Páll, f. 22.7.
1925, kvæntur Gróu Guðnadóttur,
f. 24.11. 1930, Haukur, f. 25.6.
1928, kvæntur Önnu Jónsdóttur, f.
18.11. 1929, og Gunnur, f. 15.3.
1934, d. 8.12. 2007, gift Inga Jó-
hannessyni, f. 19.1. 1932. Auk
þeirra ólu þau Elísa og Guð-
mundur upp dótturson sinn Baldur
Matthíasson, f. 13.10. 1941, kvænt-
an Margréti Bergsdóttur, f. 18.6.
1942, d. 22.7. 1994.
Steinunn giftist 18.10. 1952
Kristbirni Halldóri Harðarsyni Ey-
dal frá Látrum í Aðalvík, f. 4.8.
1929. Foreldrar hans voru Margrét
Sigríður Friðriksdóttir, f. 5.12.
1910, d. 29.7. 1968 og Hörður Ey-
dal, f. 13.2. 1909, d. 3.4. 1976. Stein-
unn og Kristbjörn eiga þrjá syni,
þeir eru: 1) Friðþór, f. 23.9. 1952,
kvæntur Elínu Hrefnu Kristjáns-
dóttur, f. 24.1. 1958. Börn þeirra
eru: a) Svavar Þór, f. 20.10. 1976,
d. 27.8. 1977, b) Steinar Örn, f. 8.8.
legum sveitastörfum og var auk
þess fanggæsla hjá föður sínum
þegar hann reri frá Sætúni. Árið
1942 flutti fjölskyldan til Ísafjarðar
og fór Steinunn upp úr því að
heiman til að stunda atvinnu, var
m.a. í vist í Reykjavík, í síld á Ing-
ólfsfirði og á Siglufirði, á vertíð í
Vestmannaeyjum og í Keflavík.
Hún stundaði nám við Húsmæðra-
skólann og Héraðsskólann á Laug-
arvatni og aflaði sér menntunar
við Hússtjórnarkennaraskóla Ís-
lands og við hússtjórnarkenn-
araskóla í Árósum í Danmörku.
Síðar menntaði Steinunn sig í sér-
kennslu við Kennaraskóla Íslands.
Steinunn var kennari við Gagn-
fræðaskólann á Ísafirði í rúm 20
ár, og kenndi síðan á nokkrum
stöðum eftir að hún flutti til
Reykjavíkur, síðast við Austurbæj-
arskólann. Steinunn og Kristbjörn
hófu búskap í Keflavík, en fluttu
árið 1956 með eldri synina tvo að
Látrum í Aðalvík þar sem Krist-
björn starfaði hjá Varnarliðinu.
Þau eru síðasta fjölskylda sem
hafði heils árs búsetu í Sléttu-
hreppi. Árið 1960 fluttu þau til
Hnífsdals og ári síðar til Ísafjarðar
þar sem þau bjuggu lengst af á
Engjavegi 17. Þau fluttu til
Reykjavíkur 1984, og áttu lengst af
heima á Kleppsvegi 138 og að
Hraunvangi 3 í Hafnarfirði fluttu
þau vorið 2006.
Steinunn var ættrækin og unni
sveit sinni í Grunnavíkurhreppi,
sem hún sýndi í ötulu starfi sínu í
ritnefnd Grunnvíkingabókar. Hún
var gerð að heiðursfélaga í Grunn-
víkingafélaginu á Ísafirði. Þau
hjón dvöldu á hverju sumri í tæpa
hálfa öld á æskustöðvunum í Jökul-
fjörðum og reistu sér sumarhús í
Grunnavík sem veitti þeim mikla
gleði og ánægju.
Útför Steinunnar verður gerð
frá Garðakirkju á Álftanesi í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.
1978, í sambúð með
Olgu Kristínu Péturs-
dóttur, f. 2.8. 1980, c)
Helena Rós, f. 10.3.
1984, í sambúð með
Jóni Óskari Halldórs-
syni, f. 25.1. 1980,
þeirra sonur er Hall-
dór Nökkvi, f.
23.4.2007, og d)
Tinna Björg, f. 25.2.
1989. 2) Guðmundur,
f. 16.3. 1956, kvæntur
Sigríði Hróðmars-
dóttur, f. 27.12. 1954.
Börn þeirra eru: a)
óskírð dóttir, f. 9.9. 1986, d. 9.9.
1986, b) Hróðmar, f. 13.1. 1988, og
c) Ríkey, f. 14.10. 1991. Börn Guð-
mundar af fyrra hjónabandi með
Elfu Dís Arnórsdóttur, f. 21.7.
1957, eru d) Kristbjörn Eydal, f.
30.9. 1976, kvæntur Unu Björgu
Jóhannesdóttur, f. 6.7. 1977. Dóttir
þeirra er Margrét Freyja, f. 7.3.
2006. Sonur Kristbjörns úr fyrri
sambúð með Önnu Maríu Axels-
dóttur, f. 3.4. 1980, er Axel Breki, f.
28.9. 1998. e) Sigrún Jóna, f. 30.11.
1977, í sambúð með Styrmi Jör-
undssyni, f. 29.4. 1979. Synir Sig-
rúnar Jónu af fyrra hjónabandi
með Róberti Guðlaugssyni, f. 19.7.
1976, eru Elfar Logi, f. 13.11. 1998
og Arnór Páll, f. 25.8. 2000. 3) Hall-
dór Páll, f. 27.9. 1962, var kvæntur
Pálínu Vagnsdóttur, f. 30.11. 1964,
þau skildu. Börn þeirra eru: Páll
Sólmundur, f. 13.12. 1993, og
Steinunn María, f. 29.9. 1998.
Steinunn flutti á barnsaldri með
foreldrum sínum að Oddsflöt í
Grunnavík þar sem hún ólst upp í
síðasta torfbæ í Grunnavík-
urhreppi. Hún vandist öllum venju-
Elsku fallega amma mín „uppi“!
Mig langar til að þakka þér fyrir
allar stundirnar okkar saman og
símtölin sem alltaf enduðu á „guð
geymi þig, elsku ljúfan“ eða ein-
hverju álíka fallegu. Það fór aldrei á
milli mála hvað þér þótti vænt um
okkur barnabörnin og eins litlu
barnabarnabörnin sem voru svo
heppin að fá að njóta þín með okkur.
Mér hefur alltaf liðið vel að koma til
þín, allt frá því þegar þið bjugguð
„uppi“ á Engjavegi 17 á Ísafirði (og
við niðri). Síðan þá hafið þið alltaf
verið amma og afi „uppi“. Öll sumrin
sem við Kristbjörn og Steinar Örn
komum til ykkar í Grunnavíkina
standa mér ofarlega í minni. Sú ást-
úð sem þú sýndir okkur gríslingun-
um og öll þessi þolinmæði. Þetta
voru góð sumur með ykkur afa sem
sagði okkur draugasögur úr sveit-
inni á meðan þú lést renna í fótabað
fyrir okkur eða krullaðir á mér hár-
ið. Allar stundirnar sem við höfum
átt saman í eldhúsinu þínu við alls-
kyns bakstur og eldamennsku. Þú
kenndir mér að vaska rétt upp og
hvernig ætti að leggja á borð. Þegar
við krakkarnir komum til ykkar afa
fengum við að draga „happadrætt-
ismiða“, síðan lastu fyrir okkur upp
úr biblíunni. Ég man eftir því þegar
þú hjálpaðir mér að sauma á mig
öskudagsbúning úr gömlum efnum
sem þú áttir. Öll fjölskylduboðin
sem þið afi hélduð á Kleppsveginum,
nánast einu skiptin sem allir komu
saman. Þú leyfðir okkur að spila á
píanóið í stofunni og leika okkur á
þrekhjólinu. Þú kenndir mér að spila
á spil eins og svo mörgum öðrum,
þar á meðal litlu strákunum mínum.
Þegar ég varð eldri og eignaðist
börnin mín veittir þú mér stuðning
og gafst mér ráðleggingar. Þegar ég
sat með þér í eldhúsinu og spjallaði
yfir kræsingum sem alltaf voru til í
búrinu og litlu strákarnir mínir léku
sér. Þeim hefur alltaf þótt gaman að
koma til langömmu og langafa. Eftir
að ég flutti norður á Akureyri tal-
aðirðu oft um það hvað þú saknaðir
þess að hafa okkur nær, en lést það
jafnframt alltaf í ljós hve stolt þú
varst af því sem ég væri að gera.
Eftir að ég varð fullorðin fór að sjálf-
sögðu barnaljóminn af þér eins og
öðrum og ég komst að því að þú
varst kannski ekki engill í dular-
gervi. En þó svo að ég kynntist fleiri
hliðum á þér, þeim sem fullorðnir
sjá, varstu samt eins góð og hægt er
að hugsa sér. Þú hefur verið mér
fyrst og fremst „amma“ því svona
eiga ömmur að vera.
Elsku amma, þótt þú hafir í raun
ekki verið fyrir ofan okkur svo árum
skiptir ertu svo sannarlega komin
aftur „upp“ núna og mun ég alltaf
minnast þín, elsku amma mín
„uppi“.
Hún amma er hjá mér um jólin
til að baka, til að taka til og vaka með mér.
Í kirtli svo hvítum, með vængi,
og með kökugerðarsvuntuna um mittið á
sér.
(Friðrik Erlingsson)
Elsku afi minn, pabbi, Dóri, Frið-
þór og aðrir aðstandendur. Megi
guðinn hennar ömmu vera okkur
styrkur á erfiðri stund.
Sigrún Jóna Guðmundsdóttir.
Elsku amma mín
Það er erfitt að trúa því að þú sért
farin frá okkur. Farin frá okkur fyr-
ir fullt og allt og að við eigum aldrei
eftir að fá að hitta þig aftur. Þetta er
ennþá eins og óraunverulegur
draumur. Þó að þú hafir verið búin
að lifa þínu lífi og árin hafi verið orð-
in mörg, þá gerir það tilhugsunina
um að elsku amma sé farin ekki auð-
veldari. Það var alltaf svo notalegt
að fá ykkur afa í heimsókn og heyra í
ykkur spjallið þegar þið voruð að
velta því fyrir ykkur hvort einhver
væri heima og svo kom kallið: „Er
einhver heima?“
Þú varst alltaf svo fín og vel til
höfð og angaðir af yndislegri krem-
lykt. Kinnarnar þínar voru mýkstu
kinnar í heimi og alltaf heilsaðir þú
og kvaddir með kossi.
Það var alltaf jafn notalegt að
koma í heimsókn til ykkar afa, þótt
maður hafi verið alltof latur við að
kíkja á ykkur núna seinni ár. Það
var alltaf eitthvert heimabakað góð-
gæti á boðstólum og þegar maður
bað um uppskriftirnar þá sagðistu
bara gera þetta eftir þínu höfði og
það væru engar uppskriftir. Það var
alltaf jafn gott að kíkja í kaffiboðin
ykkar til að minnast látinna ættingja
og fá sér heitt súkkulaði og horn
með smjöri. Það var ekki hægt að
standast það. Og svo áttum við alltaf
svo góðar stundir fyrir jólin við kon-
fektgerð þegar við barnabörnin vor-
um ennþá krakkar.
Ég er svo glöð, amma mín, að þú
fékkst að kynnast litla gullmolanum
mínum, honum Halldóri Nökkva, áð-
ur en þú fórst. Þú varst svo hrifin af
honum og eftir að hann fæddist
hringduð þið afi alltaf á undan ykkur
til að spyrja hvort hann væri ekki
örugglega heima. Þú hélst á honum í
seinasta skipti núna um daginn og
hann lék listir sínar fyrir þig við
mikla kátínu. Ég mun aldrei gleyma
því og ég veit að þú munt vaka yfir
honum og passa hann.
Takk, elsku amma mín, fyrir allar
góðu stundirnar. Fyrir öll spilin sem
við spiluðum, fyrir að kenna mér
rommý og fyrir alla minjagripina um
þig sem þú gaukaðir að mér í gegn-
um árin. Ég veit að þú ert hjá guði
núna og að engillinn okkar, hann
Svavar Þór, hefur tekið vel á móti
ömmu sinni.
Ég mun ávallt minnast þín og þú
átt alltaf stað í hjarta mínu.
Ég kveð þig nú með því sem þú
kvaddir okkur alltaf með.
Guð geymi þig, elsku hjartans
amma mín.
Þín
Helena Rós.
Þegar hugsað er til baka eftir
langa vegferð kemur í hugann margt
sem vert er að minnast. Kemur þá í
ljós að lengst geymist í minni það
sem gerðist á unga aldri og séu þær
minningar góðar eru þær þeim mun
dýrmætari sem lengra líður á ævina.
Nú er við minnumst Steinu tengj-
ast þær Kristbirni eiginmanni henn-
ar, systursyni okkar og fóstbróður,
svo vart verður um fjallað nema
bæði komi við sögu. Steina sem var
húsmæðrakennari giftist Kristbirni
á gullbrúðkaupsdegi pabba og
mömmu og í tilefni alls þessa var
haldin glæsileg veisla í ÚNGÓ í
Keflavík, sem bar Steinu glöggt
vitni, því að hún stjórnaði veitingum
og sá hún um veislur í fjölskyldunni
með glæsibrag, ef með þurfti.
Steinunn og Kristbjörn hófu sinn
búskap í Keflavík og Friðþór, þeirra
fyrsta barn, fæddist þar. Síðan lá
leiðin vestur á Ísafjörð þar sem
Steina starfaði sem húsmæðrakenn-
ari með húsmóðurstarfínu. Um miðj-
an sjötta áratuginn leyfðu stjórnvöld
á Íslandi byggingu radarstöðvar á
Straumnesfjalli ofan Látra í Aðalvík.
Steina, Kristbjörn og drengirnir
þeirra fluttu sig þá um set norður að
Látrum, þar sem Kristbjörn starfaði
sem staðarhaldari ásamt fleirum.
Steina sá alfarið um alla matseld og
allt viðurværi, sem verktakar þurftu
með vegna þessara stórfram-
kvæmda, með miklum glæsibrag þar
sem ekki var í kot vísað. Þrem eða
fjórum árum seinna er þessu æv-
intýri lauk, flutti fjölskyldan aftur til
Ísafjarðar. Hún hélt áfram kennslu
meðan þau bjuggu þar, síðar fluttu
þau til Reykjavíkur.
Nú þegar víð höfum litið til baka
og rifjað upp minningar um þessa
góðu konu, sem við geymum í hjart-
anu, viljum við senda ættingjum og
vinum Steinunnar Maríu okkar inni-
legustu samúðarkveðju. Hvíli hún í
friði.
Systkinin frá Ystabæ.
Steina frænka hefur verið órjúf-
anlegur hluti af lífi mínu alla tíð og
nú þegar komið er að kveðjustund
kemur mér fyrst og fremst í hug
þakklæti til hennar fyrir allt það
sem hún var mér og það sem hún
gerði fyrir mig og mína.
Heimili Steinu og Kristbjarnar
var mér alltaf opið eins og um mitt
annað heimili væri að ræða, hvort
heldur það var á Engjaveginum eða
á Kleppsveginum eftir að þau fluttu
suður. Samgangurinn og sambandið
á milli systranna, mömmu og Steinu,
var líka þannig að þetta var nánast
ein fjölskylda með ömmu sem mið-
punkt þar til hún lést. Væntumþykja
og hlýja einkenndi Steinu umfram
allt annað hvort sem var í gleði eða
sorg og hún bar velferð sinna nán-
ustu mjög fyrir brjósti. Þess naut ég
oft sjálfur og nú síðast í vor og haust
og fyrir það verð ég henni ævinlega
þakklátur.
Steina var trúuð og ég veit að hún
hefur kvatt okkur sátt við Guð og
menn og mun taka á móti mömmu
og öðrum sem á eftir koma.
Hvíldu í friði, elsku Steina frænka
mín. Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Þinn
Brynjar.
Steinunn María móðursystir mín
var í eðli sínu heimskona og tók þátt
í daglegu amstri af lífi og sál. Hún
gerði það sem hún ætlaði sér og
stjórnaði því sem hún vildi stjórna á
sinn hátt með ákveðni og fyrir-
hyggju. Kennsla varð hennar ævi-
starf og ætíð bar hún hag nemenda
sinna fyrir brjósti. Steina var í raun
fóstra mín, velgjörðarmaður og vel-
unnari. Í yfir 50 ár var hún þátttak-
andi í lífi mínu og ég inni á gafli á
hennar heimili. Á Ísafirði vorum við
sífellt að bralla eitthvað, ég og synir
hennar, og Steina ætlaðist til að við
höguðum okkur eins og siðaðir
menn. Ef út af bar tók hún upp
viskustykkið, slengdi því yfir öxlina
og hastaði á okkur. Oft varð dvöl
mín löng hjá þeim á kvöldin og oft
var ég kvaddur með orðunum: „Þú
læsir bara þegar þú ferð Jói minn.“
Steinu var umhugað um unga fólkið
og hvatti það og ekki var ég þar und-
anskilinn. Hún var húsmæðrakenn-
ari að mennt, „husholdningslærer-
inde“ eins og við kölluðum það okkar
á milli. Hún kenndi mér í „Gaggó“
matreiðslu, og margt sem hún
kynnti fyrir okkur þótti ekki merki-
legt þá, t.d. hitaeiningar, fæðuhring-
urinn og grænmeti. Hjá okkur var
ekkert grænmeti nema NES-græn-
ar baunir og ORA-rauðkál úr dós.
Eftir að Grunnavíkurhreppur lagð-
ist í eyði fór Steina að eyða hluta af
sumrinu í Fjörðunum. Fyrst í Leir-
ufirði í tjöldum við Dynjandisá og
síðar í Sætúni í Grunnavík. Í rúm 30
ár var farið á hverju sumri þangað
til dvalar og var ég með í för fram á
fullorðinsár. Okkur ungviðinu leidd-
ist ekki dvölin sem var eitt samfellt
ævintýr. Veiðiskapur af öllu tagi,
sjóferðir, farið í ber og heimsóttar
æskustöðvar Steinu bæði á Höfða og
í Grunnavík. Steinu var annt um
sveitina sína og vildi að saga hennar
gleymdist ekki. Hún átti drjúgan
þátt í því að koma út Grunnvíkinga-
bók þar sem saga allra bæja og ábú-
enda þar er sögð. Að öllum öðrum
ólöstuðum má segja að það hafi verið
hennar hlutverk að halda utan um
þá vinnu. Eftir að ég flutti burt
fylgdist Steina áfram með því sem
ég var að sýsla, kom í heimsókn eða
hringdi og hvatti okkur til dáða. Síð-
ar þegar þau hjón fluttu suður urðu
samskiptin eins og áður fyrr, jafnvel
þótt ég flytti tímabundið í Borgar-
fjörðinn. Alltaf þótti henni jafngam-
an að koma þangað, keyra um sveit-
ina, skoða bæi og hitta fólk. Oft var
komið í sumarbústaðinn okkar í
Þverárhlíð sem henni þótti falleg
sveit. Steina naut þeirra daga.
Skemmtilegast þótti henni að vera
þegar bústaðurinn fylltist af fólki
kvöldstund í ágústlok. Gestir komu í
rútu og jafnvel ríðandi, borðuðu,
sungu, héldu ræður og gerðu sér
glaðan dag áður en farið var á „Óla
skans“-ballið í Þverárrétt. Þessi
kvöld urðu henni ógleymanleg. Allt-
af var hún að fræða og miðla. Mikið
rætt um gamla tíma, matarstúss,
horfna ættingja, vini, ættfræði og
sagðar grínsögur. Ég vil þakka
Steinu fóstru minni og Kristbirni
fyrir allt það sem þau hafa gefið okk-
ur fjölskyldunni í blíðu og stríðu.
Það, að hún sé ekki lengur hér, gerir
jörðina ögn fátækari en nálægð
hennar við fólkið sitt þessi ár gerði
margar sálir að betri mönnum.
Jóhannes Bekk Ingason
og fjölskylda.
Kær og góð vinkona og skólasyst-
ir úr Húsmæðrakennaraskóla Ís-
lands er látin, óvænt og snögglega.
Steinunn María
Guðmundsdóttir
Elsku amma.
Nú á kveðjustundu minnumst
við þín með söknuði og hlýju. Allt-
af hefur þú borið hag okkar í
kringum þig fyrir brjósti og við
vitum að þú kemur til með að vaka
yfir okkur áfram. Við erum þakk-
lát fyrir allar þær góðu stundir
sem þú hefur gefið okkur.
Kristbjörn, Hróðmar og Ríkey.
HINSTA KVEÐJA
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is