Morgunblaðið - 06.05.2008, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. MAÍ 2008 25
✝ Haukur Bene-dikt Runólfsson
fæddist á Hornafirði
1. mars 1929. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Suðaust-
urlands 26. apríl.
Foreldrar hans voru
Runólfur Bjarnason,
f. 4. nóvember 1891,
d. 30. október 1978,
og Sigurborg
Ágústsdóttir, f. 20.
júní 1897, d. 10. jan-
úar 1973. Systkin
Hauks voru 1)
Valdemar Sigþór, f. 1916, d. 1942.
2) Steinunn Jóhanna, f. 1918, d.
1919. 3) Bjarni Steinþór, f. 1921, d.
1961. 4) Hrefna, f. 1923, d. 1924. 5)
Steinunn Klara Margrét, f. 1925, d.
1974. 6) Ágúst, f. 1929, d. 2000. 7)
Ólafur, f. 1933, d. 1961.
Eiginkona Hauks var Ásdís Jón-
atansdóttir, f. 15. nóvember 1924,
d. 3. júní 1984. Þau gengu í hjóna-
band á sjómannadaginn árið 1955.
Foreldrar hennar voru Jónatan
Þorsteinsson, f. 14. maí 1880, d. 2.
nóvember 1933. Maki Hulda Lax-
dal Aðalsteinsdóttir, f. 7. sept-
ember 1887, d. 20. apríl 1950. Börn
Hauks og Ásdísar eru 1) Jón Hauk-
ur, f. 11. ágúst 1956, sambýliskona
Sesselja Steinólfsdóttir, f. 27. jan-
úar 1959, barn þeirra Bergþór Lár,
f. 15. júlí 1987. 2) Hulda Laxdal, f.
17. júní 1959, sambýlismaður Páll
Róbert Matthíasson, f. 30. sept-
ember 1966. Börn Huldu og uðjóns
uðmundssonar, Arnar, f. 17. jún
1986. Hilmar, f. 6. apríl 1991. 3)
Runólfur Jónatan, f. 17. maí 1960.
kynnist Haukur á síldarárunum
norður á Raufarhöfn þar sem hún
vann við síldarsöltun. Haukur og
Ásdís hófu búskap á Höfn árið
1955 og bjuggu fyrstu árin í Ást-
úni. Þau reistu sér glæsilegt íbúð-
arhús við Hafnarbraut sem fékk
nafnið Áshlíð og bjuggu þar ásamt
foreldrum Hauks og barnahópnum
sínum. Ásdís lést á sjómannadeg-
inum 1984. Árið 1954 hóf Haukur
nám í Stýrimannaskólanum í
Reykjavík og útskrifast þaðan
1956. Sama ár hóf hann útgerð í
samstarfi við Ágúst bróður sinn,
Ásgeir Núpan og Karl Sig-
urgeirsson. Það ár eignuðust þeir
Akurey SF 52 og var það byrjun á
langri og farsælli útgerðarsögu.
Margur ungur Hornfirðingurinn
hóf sjómannsferil sinn um borð í
Akurey undir styrkri tilsögn tví-
buranna. 1963 fá þeir nýjan bát
sem einnig hlaut nafnið Akurey.
Haukur stýrði því skipi til ársins
1977 er þeir bræður flytja sig yfir á
Skógey SF 53 sem þeir höfðu fest
kaup á haustið 1973. Í lok ársins
1994 hætta þeir útgerð. Haukur
helgaði hafinu starfskrafta sína og
var hann heiðraður fyrir þau störf
á sjómannadaginn 1996. Árið 1994
tóku Haukur og Halla Bjarnadóttir
saman og hófu þau sambúð á Vík-
urbraut 30 á Hornafirði árið 2001,
þar sem bæði nutu samvista við
góða granna og tóku þátt í því fjöl-
breytta starfi sem eldri borgarar
þar standa fyrir. Einnig áttu þau
margar góðar stundir saman við
göngur, náttúruskoðun og ferða-
lög og ófáir voru dagarnir sem þau
dvöldu saman í sumarbústaðnum
Áshlíð í Stafafellsfjöllum.
Útför Hauks fer fram frá Hafn-
arkirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Maki Svanhildur
Karlsdóttir, f. 7.
ágúst 1956. Börn
Runólfs og Árnýjar
Jóhannsdóttur,
Haukur Benedikt, f.
6. febrúar 1980, sam-
býliskona Una Ósk
Runólfsdóttir, f. 15 ág
1978. Jón Ágúst, f. 14.
ágúst 1982, sambýlis-
kona Dagbjört Gerð-
ur Magnúsdóttir. Sól-
veig Þórstína, f. 19.
ágúst 1986. Runólfur
Árni, f. 6. febrúar
1988. Brimdís Klara, f. 23. október
1991. 4)Hrefna Jóhanna, f. 9. júlí
1963, d. 26 apríl 1996, maki Ög-
mundur Einarsson, f. 5. október
1959, börn þeirra: Bjarni Valgeir,
f. 14. nóvember 1983, sambýlis-
kona Eva Ösp Björnsdóttir, f. 29.
apríl 1988. Anton Laxdal, f. 21.
ágúst 1985. Ásdís Alda, f. 4. febr-
úar 1988. Sonur Ásdísar frá fyrra
hjónabandi er Gunnlaugur Þröstur
Höskuldsson, f. 17. október 1943.
Maki Linda Helena Tryggvadóttir,
f. 3. febrúar 1947, börn þeirra:
Rannveig Ásdís, f. 14. nóvember
1965. Haukur Tryggvi, f. 24. apríl
1967. Drífa Hrönn, f. 14. mars
1971. Langafabörnin eru orðin 15
og langalangafabörnin 2.
Haukur ólst upp á Hornafirði og
snemma leitaði hugur hans til hafs-
ins. Mörgum stundum eyddi hann
með tvíburabróður sínum, Ágústi,
á skektu við veiðar í Hornafirð-
inum og fjórtán ára gamall valdi
hann sjómennskuna sem sitt ævi-
starf. Ásdísi, eiginkonu sinni,
Nú er hann pabbi dáinn. Hann
háði harða baráttu við illvígan sjúk-
dóm, en tapaði baráttunni. Það var
síðastliðið haust sem hann sagði okk-
ur frá þessum sjúkdómi.
Okkur var brugðið, en ég var sann-
færður um að pabbi myndi sigrast á
þessu eins og öllu öðru sem hann
hafði sigrað í sinni lífsbaráttu. Ég
man því miður ekki mikið eftir hon-
um frá því ég var lítill drengur. Hann
var mikið fjarverandi heimilinu
vegna starfs síns. Í huga mínum var
hann hetja, hann var skipstjóri. Það
var merkilegasta starf í heimi í huga
litla drengsins. Ég man vel eftir þeg-
ar pabbi tók sitt fyrsta sumarfrí. Það
var farið í útilegu. Við krakkarnir
ræst eldsnemma því að mörgu var að
hyggja. Gamli fólksvagninn var gerð-
ur ferðaklár. Ferðinni var heitið upp
í Stafafellsfjöll. Hann skilaði okkur í
fjöllin eftir langt og strangt ferðalag
að mér fannst. Í huga mínum var
hann nú alltaf þessi sterki maður
sem gat allt. Nú þegar ég hugsa til
baka þá held ég að það sé rétt. En
honum pabba kynnist ég fyrir alvöru
eftir að ég byrja til sjós með honum.
Hann faðir minn var varkár skip-
stjóri og flanaði ekki að neinu. En líf-
ið var honum ekki eintómur dans á
rósum, því hafið gaf og hafið tók.
Elsti bróðirinn, Valdemar Sigþór,
fórst úti af Austfjörðum 1942. 15.
september 1961 fórst Helgi SF 50 á
Færeyjabanka og fórust þar sjö
menn, en tveir komust af. Hafið tók
þar Ólaf og Bjarna bræður hans,
einnig bróðurson og mág. Steinu
systur sína missir hann í september
1974. Pabbi og mamma áttu það til að
koma heim í Stuðlafoss, spurðu hvort
litli nafni mætti koma út í bíltúr.
Grunar mig að í þessum sunnudags-
bíltúrum hafi stundum verið komið
við í sjoppu og pabbi keypt smá-
nammi. Oft á tíðum kölluðu barna-
börnin hann rúsínuafa því oftar en
ekki fengu þau súkkulaðirúsínur
þegar þau komu á Hafnarbrautina í
heimsókn. Það var pabba og okkur
krökkunum mikið áfall þegar
mamma varð bráðkvödd á sjómanna-
daginn 1984. En þessi sterki maður
brotnaði ekki. Lífið hélt áfram. 26.
apríl 1996 dundi yfir annað áfall sem
markaði djúp sár, Hrefna systir féll
frá. Í september árið 2000 dó Ágúst
tvíburabróðir hans. Allt frá því ég
byrjaði með þeim til sjós höfðu þeir
verið sem einn maður. Það var yndi
að horfa upp á samvinnu þeirra. Þeir
þurftu ekki mörg orð, það var eins og
þeir hugsuðu sem einn og sami mað-
urinn. Halla Bjarnadóttir, sambýlis-
kona hans, stóð við hlið hans síðustu
árin. Þau voru oft á faraldsfæti og
nutu þess. Halla annaðist hann af
kostgæfni síðustu vikurnar fyrir
andlátið með dyggri aðstoð litlu
nöfnu sinnar. Það er svo margt sem
ég vildi segja við hann pabba minn,
margt sem mér lá á hjarta. En ég
beið eftir rétta augnablikinu. Nú er
það of seint. Elskulegur faðir minn
háði sína síðustu baráttu hetjulega.
Hann flúði ekki af hólmi, stóð ávallt
fyrir sínu og rúmlega það. En þessari
orrustu tapaði hann og það liggur
fyrir okkur öllum.
Runólfur Hauksson.
Elsku pabbi minn, ég þakka Guði
fyrir allt sem þú hefur verið mér og
okkur öllum sem urðum þeirrar gæfu
aðnjótandi að vera þér samferða á
lífsleiðinni. Mig langar að kveðja þig
með þessu litla ljóði:
Pabbi minn.
Klettur í hafinu
veðurbarinn
ristur rúnum
brotsjór eftir brotsjó.
Stendur samt enn
staðfastur
sterkur
svo hlýr.
Ég skríð þrekuð á land
í skjól þitt
safna kröftum
úr reynslu þinnar brunni.
Sting mér á ný til sunds í hafið kalda.
Komið er að leiðarlokum sam-
fylgdar okkar, pabbi minn. Það er
skrítið að standa frammi fyrir því að
þú, sem alla mína ævi hefur verið til
staðar líkt og fjöllin okkar tignar-
legu, sért farinn. Brimskaflar lífsins
höfðu að lokum betur en ekkert fær
því breytt að það sem þú skildir eftir
í hjörtum okkar sem elskum þig
verður aldrei frá okkur tekið.
Berðu mömmu og Hrefnu kveðju
mína, ég mun alltaf sakna ykkar. Guð
geymi þig elsku pabbi.
Þín
Hulda.
Elsku rúsínuafi, það er svo langt
síðan ég sá þig seinast. Þótt þú sért
ekki afi minn vorum við Ægir bróðir
alltaf vön að kalla þig rúsínuafa af því
að hvert skipti sem við heimsóttum
þig brást það ekki að það voru alltaf
til súkkulaðirúsínur og mjólkurglas.
Rúsínuafi og afabróðir, nú ertu far-
inn til Óla afa og Gústa, bræðra
þinna, og vona ég að þú hafir það
gott. Þú hafðir alltaf frá svo mörgu
að segja, enda ekki að ástæðulausu
að ég tók viðtal við þig í starfskynn-
ingu fyrir bæjarblaðið. Í minning-
unni sem svo góðan og myndarlegan
kveð ég þig og ég bið að heilsa öllum.
Þín frænka
Sigurbjörg Sandra Olgeirsdóttir.
Elsku Haukur afi, mig langaði
bara að þakka fyrir allt sem þú hefur
gefið mér. Einnig fyrir þær góðu
minningar um þig sem ég mun varð-
veita að eilífu. Alla jóla-áramótahitt-
ingana heima í Hafnarbraut. Allar
stundirnar í bústaðnum uppi í Lóni,
þær eru mér kærar og þessir staðir
standa mér ofarlega í minningunni
um bernskuna.
Ég man að ég tuðaði sem smá-
stelpa í mömmu um að fá að gista hjá
Hauki afa. Svo þegar mamma kom
með mig í Hafnarbrautina þá varð ég
svo feimin að ég þorði ekki að vera
eftir og fór aftur heim með mömmu.
Í dag finnst mér það fyndið, að
vera hrædd við ljúfasta og besta afa í
heimi. Rúsínuafann eins og við
krakkarnir kölluðum þig, því við
fengum alltaf súkkulaðirúsínur þeg-
ar við komum í heimsókn.
Ég man best eftir þér sem góðum
manni, einum þeim besta, með stórt
og gott hjarta sem þótti vænt um
barnabörn sín. En stundum varð ég
samt smásmeyk við þig því þú gast
verið alvarlegur, eins og þegar frétt-
irnar voru. Ég man þegar ég var í
skóla, þá áttum við að taka viðtal við
einhverja ættingja og ég valdi þig.
Við sátum heillengi og spjölluðum og
það var gaman.
Það er erfitt að trúa að þú sért
ekki hérna lengur.
Ég mun sakna þín elsku afi.
Sólveig Þ. Runólfsdóttir.
Elsku afi.
Þakka þér fyrir allar okkar góðu
stundir sem við áttum saman og allt
það sem þú gafst mér og kenndir. Ég
man eftir því þegar ég fór með ykkur
á sjóinn fimm eða sex ára gamall
hvað ég var stoltur af honum Hauki
afa sem var skipstjóri á stærsta og
flottasta bát Hornafjarðar. Þú ert og
verður alltaf ofarlega í huga mínum
og hjarta og er ég enn stoltari af þér í
dag en ég var sem barn.
Þegar ég lít til baka þá átta ég mig
á því hversu mikilvægur þú hefur
verið mér og á ég eftir að sakna þín
sárt. Þú varst og ert fyrir mér einn sá
virtasti maður sem ég hef kynnst. Ég
á mjög erfitt með að trúa því að þú
sért ekki lengur með okkur og vona
ég að þú hafir það gott þar sem þú
ert í dag.
Við elskum þig og söknum.
Jón Á. Runólfsson og fjölskylda.
Elsku Haukur afi.
Ég man þegar ég var yngri og þú
kenndir mér að snúa lummum með
því að henda þeim upp í loft. Ég gat
ekki trúað mínum eigin augum, mér
fannst það rosalegt á þeim tíma. Svo
man ég flesta jóla- og áramótahitt-
ingana heima á Hafnarbrautinni. Ég
man sérstaklega eftir því þegar ég
fékk blysið í augað á mér og það
kviknaði í úlpunni minni og ég sat
slösuð í fanginu á þér það sem eftir
var af kvöldinu og borðaði nammi.
Mér fannst alltaf svo gaman að
koma í heimsókn til þín og fá súkku-
laðirúsínur og mandarínur. Það er
voðalega erfitt að hugsa um þessa
góðu tíma núna þegar þú ert ekki
lengur hjá okkur.
Ég þakka þér fyrir allar góðu
stundirnar og vona svo innilega að þú
hafir það gott þar sem þú ert. Mun
alltaf sakna þín.
Brimdís K. Runólfsdóttir.
Elsku Haukur, frændi minn og
vinur.
Nú ertu horfinn á braut, það er
sárt en staðreynd sem enginn fær
breytt. Þú varst alvarlega veikur og
við vissum öll í hvað stefndi en eng-
inn veit sína ævi.
Þegar ég hugsa til baka varstu
alltaf Haukur bróðir hans pabba.
Haukur, Addý og krakkarnir í Áshíð,
þannig man ég ykkur öll saman og þá
var gaman.
Ég er þakklát fyrir þær samveru-
stundir sem ég átti með þér síðustu
mánuði
„Tilvera okkar er undarlegt ferða-
lag. Við erum gestir og hótel okkar
er jörðin“
segir í ljóðinu sem þú hélst mikið
upp á. Það er mikið til í því að jörðin
sé hótel sem við dveljum á mismun-
andi lengi, nú ert þú kominn á annað
hótel þar sem þú vonandi hittir fyrir
ástvinina þína sem þú misstir svo
alltof alltof snemma, því þú fórst ekki
varhluta af erfiðleikum í lífinu, systk-
ini þín misstir þú ung, utan tvíbura-
bróður þinn Gústa, sem þú kvaddir
fyrir örfáum árum, eiginkonu þína
misstir þú og unga dóttur, sorgir þín-
ar voru þungar en alltaf varstu beinn
í baki á hverju sem gekk.
Þið voruð oft nefndir í sama orðinu
Haukur og Gústi eða Haukur, Gústi
og Geiri Núpan, en saman áttuð þið
útgerð. Akurey og Skógey, þetta
voru okkar bátar. Mér fannst stund-
um eins og við krakkarnir ættum
þessa útgerð með ykkur, þetta voru
bátarnir í okkar fjölskyldu. Þú eign-
aðist nýjan lífsförunaut, hana Höllu
sem lifir þig og á nú um sárt að binda.
Hann er einkennilegur þessi tími
þegar tilkynnt er að nú sé ekki hægt
að gera meira til að bæta heilsuna,
þegar við kvöddumst ræddum við að
nú færir þú heim til Hornafjarðar til
að taka á móti vorinu, það vorar seint
í ár, en ég veit að Hornafjörður tók á
móti þér með allri sinni fegurð – fal-
legum fjöllum og tignarlegum jökl-
um.
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.
Við erum gestir og hótel okkar er jörðin.
Einir fara og aðrir koma í dag,
því alltaf bætast nýir hópar í skörðin.
Og til eru ýmsir, sem ferðalagt þetta þrá,
en þó eru margir, sem ferðalaginu kvíða.
Og sumum liggur reiðinnar ósköp á,
en aðrir setjast við hótelgluggann og bíða.
Þá verður oss ljóst, að framar ei frestur
gefst
né færi á að ráðstafa nokkru betur.
Því alls, sem lífið lánaði, dauðinn krefst –
í líku hlutfalli og Metúsalem og Pétur.
(Tómas Guðmundsson.)
Elsku Halla mín og frændsystkini,
Þröstur, Jón Haukur, Hulda, Run-
ólfur og aðrir aðstandendur, ég votta
ykkur mína dýpstu samúð og vona að
æðri máttur styrki ykkur á þessum
erfiðu tímum.
Kveðja
Valdís.
Elsku afi.
Ég man oft er ég heimsótti þig á
Hafnarbrautinna með pabba. Hvert
sinn sem maður steig inn var alltaf
eitthvað á boðstólum. Hvort sem það
var rúgbrauð með kæfu, rúsínur eða
ristað brauð. Ég man enn er þú réttir
mér kiwi-ávöxt og ég hafði aldrei á
minni ævi séð slíkt áður og vissi ekk-
ert í minn haus hvað skyldi gera. Af
þér lærði ég marga hluti, og er mjög
þakklátur fyrir það.
Höfuðpaurinn, það kallaði maður
þig gjarnan, maðurinn sem ég leit
ávallt upp til og geri enn.
Löngum ferli lokið er,
lífsins bók er skráð,
upp þú skerð af akri hér,
eins og til var sáð.
Til ljóssins heima lífið snýr,
langt með dagsverk þitt.
Drottinn sem þér bústað býr,
barnið þekkir sitt.
Í margra huga er minning skær,
og mynd í hjarta geymd.
Stöðugt okkur stendur nær,
stund sem ekki er gleymd.
Nú komið er að kveðjustund,
klökkvi hjartað sker,
genginn ertu Guðs á fund,
sem góður líknar þér.
(Kristján Runólfsson)
Ég mun sakna þín sárt, elsku afi.
Runólfur Árni Runólfsson.
Haukur B. Runólfsson
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
MOSAIK Hamarshöfða 4 - 110 Reykjavík
sími 587 1960 - www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Vönduð vinna og frágangur
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista
MINNINGAR