Morgunblaðið - 10.05.2008, Blaðsíða 36

36 LAUGARDAGUR 10. MAÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
til að kynnast sjávarútveginum enda
stóð hugurinn alltaf til að gerast
skipstjóri. „Ég tala við Alla frænda,“
sagði mamma, „og athuga hvort þú
megir ekki koma í síldina til hans í
sumar.“ Og það varð úr. Alli hafði
þann eiginleika að sjá viðskiptatæki-
færi sem aðrir sáu síðar og var mað-
ur mjög stoltur af þessum áræðna
frænda. Árið 1986 lágu leiðir okkar
Alla saman á nýjan leik. Ég var þá að
flytjast til Neskaupstaðar til að taka
við sem forstjóri Síldarvinnslunnar
hf. Öll þau 13 ár sem ég bjó hinum
megin Oddskarðs áttum við Alli
mjög gott samstarf og töluðum sam-
an oft í viku og stundum oft á dag.
Við höfðum samstarf um fiskmiðlun
til að stýra innkomu togaranna betur
en ella. Við skiptumst reglulega á
upplýsingum um markaðsmál og
höfðum samstarf í flutningi afurða á
markað. Við sátum saman í stjórn
Sölumiðstöðvar hraðfrystihúsanna í
mörg ár, fórum saman í veiðiferðir
og eru ógleymanlegar margar góðar
minningar frá þessum árum.Vissu-
lega vorum við samkeppnisaðilar
líka, ekki síst um hráefni í bræðsl-
una. Alli var alltaf vaknaður fyrir all-
ar aldir og til þess að vera á undan
honum að hringja í bátana þegar
loðnu- eða síldarvertíð stóð sem
hæst varð maður helst að vakna um
miðja nótt. Þetta voru skemmtilegir
tímar. Samkeppni í verksmiðju-
rekstri kom ekki í veg fyrir að við
færum í samvinnu um athuganir á að
breyta verksmiðjunum þannig að
unnt yrði að framleiða hágæða fiski-
mjöl fyrir vaxandi fiskeldi í heimin-
um og um leið eyða hinni margfrægu
peningalykt. Alli ákvað að fara fljótt
í endurbætur en bankinn neitaði Alla
um lán til framkvæmdanna. Þá var
minn maður reiður. Á sama tíma var
bankinn að fjármagna byggingu
nýrrar loðnuverksmiðju. Það þótti
okkur Alla alveg með ólíkindum því
þá þegar lá fyrir að loðnuverksmiðj-
ur á Íslandi voru a.m.k. tvöfalt of
margar. Sem betur fer tókst að fjár-
magna framkvæmdina eftir öðrum
leiðum. Um tíma átti SVN 15% hlut í
HE og hvatti Alli mig mjög til að við
keyptum þennan hlut. Sumir töldu
þetta vísbendingu um sameiningu
fyrirtækjanna. Gárungarnir voru
meira að segja búnir að finna upp
nafn á sameinað félag, Jonsson &
Jonsson! Sameining var aldrei á dag-
skrá en ég tel að aukin tengsl og
samstarf hafi átt sinn þátt í því að
sveitarfélögin sameinuðust sem aft-
ur var alger forsenda fyrir hugsan-
legu álveri. Það sem mér er sagt að
hafi skipt sköpum í því að Norsk
Hydro ákvað að hefja undirbúning
að álveri fyrir austan er heimsókn
þeirra í nýtt hátæknifiskiðjuver
SVN sem fjármagnað var með hagn-
aði af hlutabréfaeigninni í HE. Það
má því með rökum segja að rekstur
og tilvera Hraðfrystihúss Eskifjarð-
ar og Síldarvinnslunnar hafi ráðið
mestu um að Fjarðaál er til í dag.
Kæri Alli, ég þakka þér öll þau
frábæru ár sem við áttum samleið
fyrir austan.
Elsku Lauga, Björk, Kristinn,
Elvar og fjölskyldur, ég votta ykkur
mína dýpstu samúð. Einstakur höfð-
ingi hefur kvatt okkur. Minningarn-
ar lifa.
Finnbogi Jónsson.
Þú, sem eldinn átt í hjarta
óhikandi og djarfur gengur...
Þessar upphafslínur úr kvæði
Davíðs Stefánssonar lýsa Aðalsteini
Jónssyni einstaklega vel. Ég tel það
einn af happadögum lífs míns er ég
réð mig í vinnu í fyrirtæki Aðalsteins
Jónssonar, Hraðfrystihús Eskifjarð-
ar hf., fyrir rúmlega þrjátíu árum
síðan. Í forstjóratíð Aðalsteins vann
ég alla tíð mjög náið með honum og
fékk því gott tækifæri á að kynnast
þessum einstaka manni og hans fjöl-
skyldu. Þessi kynni mín af Alla eins
og hann var ávallt kallaður tengdust
ekki aðeins vinnu, því einnig áttum
við ýmis sameiginleg áhugamál sem
við stunduðum saman, s.s. bridge,
veiðar og fleira mætti telja. Alli sem
ólst upp í sárri fátækt braust til
frama af eigin rammleik, hann átti
ekki kost á mikilli menntun, en hafði
einstakt innsæi sem fáum er gefið,
og gaf honum forskot til að skynja
breytingar í rekstrarumhverfi fyri-
tækisins og bregðast við því á viðeig-
andi hátt hverju sinni og eru til mörg
dæmi um óvæntar og djarfar
ákvarðanir hans. Hann lét enga villa
sér sýn hefði hann á annað borð tek-
ið ákvörðun, hversu hámenntaðir
eða valdamiklir sem þeir voru, og
oftast sýndi það sig að hann hafði
rétt fyrir sér. Með þessu innsæi,
meðfæddri bjartsýni og óbilandi trú
á því sem hann var að gera hverju
sinni náði hann að rífa Hraðfrystihús
Eskifjarðar hf. sem hann keypti
ásamt bróður sínum nánast gjald-
þrota árið 1960 uppúr öskustónni og
gera það að einu allra stærsta og öfl-
ugasta sjávarútvegsfyrirtæki lands-
ins. Jafnframt hafði hann ávallt þá
skýru meginsýn að helst allur rekst-
ur fyrirtækisins skyldi fara fram í
samfélaginu sem hann bjó í og hann
lagði metnað sinn í að fylgjast vel
með öllu sem fram fór og aldrei í þau
40 ár sem hann rak Hraðfrystihús
Eskifjarðar hf. hafði hann hefð-
bundna skrifstofu, hans skrifstofa
var innanum um fólkið sem í fyrir-
tækinu vann. Þó hugur Alla væri
stöðugt bundinn fyrirtækinu átti
hann sér mörg önnur áhugamál.
Hann hafði unun af tónlist, leiklist og
ljóðlist, fylgdist vel með þjóðmálum,
hafði gaman að horfa á íþróttir var
annálaður skot- og stangveiðimaður-
,hann var í hópi bestu bridgespilara
á Íslandi og vann þar marga fræki-
lega sigra. Alli var einstaklega barn-
góður og það fór ekki framhjá nein-
um sem til sáu hve börn hændust að
honum. Fjölskyldan var honum
mjög dýrmæt og þar stóð honum
ávallt þétt að baki Guðlaug kona
hans sem stjórnaði heimilinu af festu
og með glæsibrag og þar fann maður
ávallt fyrir hlýjum straumum. Ég vil
votta Guðlaugu og fjölskyldu Aðal-
steins mína dýpstu samúð.
Þú, sem eldinn átt í hjarta,
yljar, lýsir, þó þú deyir.
Vald þitt eykst og vonir skarta,
verk þín tala, þótt þú þegir,
Menn sjá alltaf bjarmann bjarta
blika gegnum húmsins tjöld.
Eldurinn hefur æðstu völd;
uppskera hans er þúsundföld.
Mannssálin og myrkrið svarta
mundu án hans dauðaköld.
(Davíð Stefánsson)
Haukur Björnsson.
Eins og flestallir Eskfirðingar fór
ég að vinna hjá Hraðfrystihúsi Eski-
fjarðar sem ungur maður, fyrirtæk-
inu hans Alla. Árið 1988 eða fyrir 20
árum síðan fór ég að kynnast Alla
betur þegar hann réð mig sem skip-
stjóra á Jón Kjartansson SU-111.
Finnst mér það hafa verið forrétt-
indi að fá að vinna fyrir hann og
kynnast honum, hann var ákveðinn
en alltaf sanngjarn. Það fór ekkert á
milli mála að það var hann sem réð
og eftir því var farið.
Það var ekkert verið að hika við
hlutina þegar einhver ákvörðun var
tekin, og man ég sérstaklega eftir
tveim atvikum. Það var þegar ég var
stýrimaður á Hólmatindi þegar hann
hringdi einn morguninn og sagðist
vera búinn að kaupa nýjan togara og
að við skyldum fiska í skipið og sigla
með aflann til Bretlands og fara síð-
an til Frakklands að sækja nýja
togarann. Var það gert og þar tók
Alli síðan á móti okkur. Svo var það
þegar hann hringdi og sagðist vera
búinn að kaupa nýjar og stærri vélar
í Jón Kjartansson og Hólmaborg og
að við ættum að fara til Póllands í
vélarskipti. Var það gert og allir vita
hverju það hefur skilað.
Það var hans líf og yndi að fylgjast
með skipunum og hringdi hann oft á
dag um borð, sérstaklega þegar við
vorum á loðnu, til að fá fréttir. Þegar
vel gekk fékk maður klapp á bakið
sem var: „Flott hjá þér elskan“ og
þegar manni fannst ekki ganga nógu
vel og var að barma sér þá kom bara:
„Kemur bara næst elskan“. Það var
ekki sjaldan að maður hitti Alla úti í
bæ eða úti á skrifstofu og ef maður
var með börnin með tók hann þau
alltaf í fangið og höfðu þau þá for-
gang í spjallinu. Hann var einstak-
lega barngóður maður. Síðan er það
mér í fersku minni þegar faðir minn
slasaðist illa á auga, en hann var
verkstjóri í saltfiskvinnslunni hans,
að þá fór Alli sjálfur með honum í
sjúkraflugi til Reykjavíkur, svona
var hann alltaf hjálplegur þegar eitt-
hvað var að.
Elsku Lauga mín og fjölskylda, vil
ég votta ykkur mína dýpstu samúð.
Grétar Rögnvarsson.
Aðalsteinn Jónsson, einn öflugasti
athafnamaður landsins, hefur kvatt
og honum fylgja hlýjar hugsanir fyr-
ir allt sem hann stóð fyrir. Það var
óumflýjanlegt að falla fyrir persónu-
töfrum hans. Hann var áræðinn, út-
sjónarsamur, hlýr og góður og um-
fram allt skemmtilegur. – Þannig
var hann bara. Þegar ég kynntist
honum var hann löngu landsfrægur
fyrir starfsemi sína fyrir austan og
bar af í glæsilegum hópi útvegs-
manna en ég var hins vegar rétt að
byrja að kynnast veraldarvafstrinu.
Frá upphafi talaði hann við mig eins
og jafningja og kitlaði hláturtaugar
mínar þannig að á milli okkar mynd-
aðist ósýnilegur strengur sem ég
naut æ síðan.
Lífið fór ekki alltaf um hann ljós-
mæðrahöndum og það var kannski
þess vegna sem hann varð jafn djúp-
vitur og raun bar vitni. Hann hafði
mikið innsæi og skilning á mannlegu
eðli; var sjálfur hógvær en oft óþægi-
lega hreinskilinn þegar honum
fannst þess þurfa með. Hégóma-
lausari maður en Aðalsteinn var
vandfundinn, enda kallaði hann þá
sem þjáðust af rembingi „fólk með
vondu veikina“. – „Já, ertu kominn
með vondu veikina, blessaður,“ átti
hann til að segja við þá sem voru
eitthvað að hégómast.
Það þarf meira en venjulega bjart-
sýni og trú til að afreka það sem Að-
alsteinn kom í verk; það þarf líka
langlundargeð til að þola þær miklu
sviptingar sem útvegurinn býður
upp á – síldin kom og síldin fór.
Loðnan lætur svo oft á sér standa,
en lánastofnanir hafa aftur á móti
ekkert af þeirri teygju sem loðnu-
greinin býður upp á. Á þetta þurfti
allt að kunna.
Aðalsteinn kunni áralagið betur
en flestir aðrir og enginn var hress-
ari en hann þegar vel veiddist. Þá
var nú ekki alltaf sofið mikið. Alla
nóttina var fylgst með loðnubátun-
um, hvaða skip hann vildi fá til lönd-
unar og hvar – og þá var ýmsum
brögðum beitt.
Þegar Akranesbátarnir öfluðu vel
nálægt Eskifirði hringdi hann gjarn-
an snemma og spurði Harald hvort
„Dúllan“ væri ekki vöknuð en þá
nafngift fékk ég snemma hjá honum
og hefði fáum leyfst að ganga svo
svívirðilega framhjá skírnarnafni
mínu! – „Sæl elskan! Var ég nokkuð
að vekja?“ Þá var klukkan kannski 6
að morgni. – „Mér leiðist að rella í
honum Haraldi en veit að það er ekki
nokkurt mál fyrir þig að ræða við
piltinn! Spurðu hann hvort ekki sé
rétt að láta Höfrung landa hjá okk-
ur!
Haraldur hafði alltaf gaman af
þessu og bauð Aðalsteini iðulega
beint samband við Dúlluna ef honum
fannst að Aðalsteinn kæmi sér ekki
beint að efninu.
Ég hitti höfðingjann oft fyrir aust-
an þegar ég var eitthvað að rembast
sem ráðherra. – Ein ferð er mér
minnisstæðust. Aðalsteinn hafði
spurnir af því að ég væri á fundaferð
með Halldóri Ásgrímssyni og hann
hringdi í Halldór og bað hann bless-
aðan að koma með Dúlluna í kaffi til
sín og Guðlaugar. Er skemmst frá
því að segja að þarna áttum við ynd-
islega stund með þeim hjónum á
góðu heimili þeirra á Eskifirði. –
Ekki er ég viss um að atkvæði höfum
við haft upp úr krafsinu en það er
mikilvægara að hlýjan, vinskapurinn
og óborganlegt grínið hans Aðal-
steins yljar enn.
Far þú í friði, gamli, góði vinur! –
Við Haraldur þökkum þér allt gott
og skemmtilegt og biðjum fólkinu
þínu allrar blessunar.
Ingibjörg Pálmadóttir.
Aðalsteinn Jónsson
✝
Ástkær eiginmaður minn,
JÓN MAGNÚS GUNNLAUGSSON
flugvirki,
Sólheimum 27,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 4. maí.
Útför hans fer fram frá Langholtskirkju
fimmtudaginn 15. maí kl. 15.00.
Nína Sólveig Markússon.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
KRISTÍN ÓSK GÍSLADÓTTIR,
Garðabraut 8,
Akranesi,
andaðist þriðjudaginn 6. maí.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju fimmtudaginn
15. maí kl. 14.00.
Guðmundur Helgi Jensson,
Gísli Jens Guðmundsson, Vilborg Valgeirsdóttir,
Sigurður Óskar Guðmundsson, Ólöf Inga Birgisdóttir,
Kristín Dís, Arnþór Helgi, Ína Margrét og Elvar Daði.
✝
Þökkum auðsýnda samúð við fráfall og útför
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
BJARGAR RÖGNVALDSDÓTTUR
frá Miðfirði í
V - Húnavallasýslu.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á
Heilbrigðisstofnun Ísafjarðarbæjar.
Guðfinna Margrét Óskarsdóttir,
Stefán Dan Óskarsson, Rannveig Hestnes,
Brynjólfur Óskarsson, Selma Olsen,
Rögnvaldur Þór Óskarsson, Védís Geirsdóttir,
Már Óskarsson, Bryndís G. Friðgeirsdóttir,
Arnar Óskarsson, Anna Magnea Hreinsdóttir
og ömmubörnin.
✝
Okkar kæra móðir,
KLARA BRAMM,
Skólavörðustíg 21a,
Reykjavík,
er látin.
Útförin fór fram í kyrrþey að hennar ósk.
Auður Kristín Jónsdóttir, Þórir Helgason,
Steinunn Jónsdóttir, Hilmar Gunnarsson,
Helgi Hákon Jónsson, Þórdís Guðmundsdóttir
og aðrir aðstandendur.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
SIGURVEIG SIGURÐARDÓTTIR,
lést á Sjúkrahúsi Suðurlands föstudaginn 9. maí.
Útför hennar fer fram frá Selfosskirkju laugar-
daginn 24. maí kl. 13.30.
Sverrir Hjaltason, Guðrún Eyja Erlingsdóttir,
Sigurður Hjaltason, Aagot F. Snorradóttir,
Anna Hjaltadóttir, Guðmundur Þorsteinsson,
Þorvarður Hjaltason, Ólafía Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
ÞORSTEINN PÁLSSON,
Álfheimum 36,
lést á líknardeild Landakots mánudaginn 5. maí.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn
14. maí kl. 15.00.
Börn, tengdabörn, barnabörn og systkini.