Morgunblaðið - 16.08.2008, Page 33

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 16. ÁGÚST 2008 33
ég dáðist að glæsilegu nöglunum á
henni. Hún var glettin, stutt í brosið,
skapgóð og hló svo skemmtilega.
Gústa var listakokkur; í einu orði sagt
frábær húsmóðir; en orðið „húsmóð-
ir“ má ekki heyrast í dag. Þegar
frændi minn varð einn yfirmanna við
Íra- og Ljósafossvirkjun fluttu þau
austur. Þar bjuggu þau sér falleg
heimili sem voru prýdd fínum hús-
gögnum og munum, handavinnu hús-
freyjunnar og miklum bókakosti
þeirra hjóna, en Teddi frændi er bæði
fróður og eins og gangandi ættfræði-
rit.
Oft spurði ég frænda hvort hann
þekkti til skyldleika við ýmsa aðila.
Næst þegar við hittumst hafði hann
aflað sér allra upplýsinga um ættir
viðkomandi – og oftar en ekki hafði
hann grafið upp skyldleika aftur í ætt-
um. Ættfræði var áhugamál þeirra
Gústu og vandfundin samrýndari
hjón. Milli okkar Gústu var alla tíð ná-
in vinátta og þakka ég henni einstaka
væntumþykju sem aldrei bar skugga
á. Þegar frændi fór á eftirlaun keyptu
þau sér hús á Selfossi og bjuggu þar
allar götur síðan. Þangað var gott að
koma og var mikill kærleikur og vin-
átta þeirra á milli.
Frændi hefur nú misst sinn besta
vin og félaga. Gústa var svo hress og
dugleg að óvænt andlát hennar er
mikið áfall. Hún var svo ung í anda,
leit vel út og bar af í smekklegu útliti.
Það hvarflaði ekki að neinum að
hún ætti svo stutt eftir. En sagt er „að
öllu sé afmörkuð stund og að allt hafi
sinn tíma“. Við verðum að trúa því að
tími okkar í þessu jarðlífi sé fyrirfram
ákveðinn. Gústa var einstök mann-
gerð; ein af þeim kjarnakonum sem
setja mark á mannlífið. Þannig minn-
umst við hennar og sem slíkrar mann-
eskju syrgjum við hana. Hún á vísar
góðar móttökur handan okkar jarðlífs
og víst er að hún biður þeim líknar
sem nú gráta hana á sama hátt og við
gerum er hún nú blessar okkur í nýj-
um heimkynnum. Missir frænda er
mestur – ólýsanlegur. Fyrir hönd
minnar og fjölskyldu minnar bið ég
honum líknar í þraut. Börnum og
barnabörnum þeirra sendi ég samúð-
arkveðjur.
Hvíl í friði, elsku Gústa mín,
Arndís Björnsdóttir.
Bjarney Ágústa Skúladóttir var
stóra systir móður minnar og í mínum
huga ávallt Gústa, en vestfirska gælu-
nafnið fylgdi henni alla tíð. Þegar ég
var lítil og synir hennar, örlítið eldri
en ég, sögðu mér að mamma þeirra
héti Bjarney Ágústa þá taldi ég víst
að nú væru þeir að reyna að plata mig.
En Gústa sannfærði mig um að hún
héti svo virðulegu nafni og sagði mér í
leiðinni sögur af ýmsum nafngiftum
að vestan. Ég man Gústu ekki öðru-
vísi en með Kjartan eiginmanninn sér
við hlið. Hann er kallaður Teddi innan
fjölskyldunnar og gjarnan talað um
þau eins og eitt, Gústa og Teddi.
Þegar ég heyri lýsingar af heima-
vinnandi konum sem eru hógværar,
elda góðan mat, eru gestrisnar, eiga
fallegt heimili og hafa hlúð vel að fjöl-
skyldunni þá finnst mér verið að lýsa
Gústu frænku. Ég gæti sagt margt
fleira gott, því hún var fyrirmyndar-
húsmóðir í þeim besta skilningi sem
ég legg í það hugtak. Að auki var hún
listræn og fann því einkum farveg við
postulínsmálun. Margir innan fjöl-
skyldunnar eiga muni eftir hana. Í
jarðskjálftunum á Selfossi fyrr í sum-
ar skemmdist mikið af því sem hún
hafði málað. Hún tók því með rósemi
og ætlaði að halda áfram. Skömmu
fyrir sjúkrahúsvistina, sem hún átti
ekki afturkvæmt úr, heimsótti hún
mömmu, var hress og hafði verið að
kaupa postulín til að mála.
Fyrst man ég eftir Gústu og fjöl-
skyldu þegar þau bjuggu við Ránar-
götuna í Reykjavík. En fyrir nærri
fimm áratugum fluttu þau austur fyr-
ir fjall, þar sem Teddi starfaði við
Sogsvirkjun. Þau bjuggu lengst við
Steingrímsstöð en fluttu síðar að Íra-
fossi og svo á Selfoss. Upp úr 1960
þótti það mikið ferðalag að fara úr
Kópavoginum, þar sem við bjuggum,
og um 70 kílómetra leið austur fyrir
fjall að Steingrímsstöð í Grafningi. Of
langt fyrir eins dags ferð og því voru
heimsóknir okkar austur til þeirra
oftast helgarferðir. Hjá Gústu og
Tedda var alltaf rúm fyrir nætur-
gesti, helst kvartað yfir því að við
dveldum ekki nógu lengi. Við krakk-
arnir vorum gjarnan sammála þar,
því hjá okkur var líf og fjör.
Gústa sagði skemmtilega frá, sér-
staklega þótti mér gaman að heyra
hana segja sögur af fólki og sérkenni-
legum atvikum að vestan. Þá var hún
kímin á svip og með glettnisblik í
auga. Svipað má segja þegar hún og
systkini hennar minntust uppvaxtar-
áranna heima á Ísafirði. Gestagangur
var mikill á heimili afa og ömmu og oft
viku börnin úr rúmum fyrir gestum,
næturlangt eða lengur. Gústa bar arf-
inn áfram því gestrisnari manneskju
hef ég varla þekkt. Stundum bauð
hún fólki heim af ákveðnu tilefni en
oftar fékk hún fólk til sín án annars
tilefnis en að njóta góðra stunda. Af
veislum Gústu er mér einkum minn-
isstætt þegar hún hélt mikla veislu í
Steingrímsstöð í tilefni af gullbrúð-
kaupi foreldra sinna vorið 1976, þar
voru afi og amma glöð og sæl.
Gústa var ættrækin og hún tók mig
með á fyrstu ættarmótin sem ég fór á.
Mamma var ekki heima, en Gústa tók
ekki annað til greina en ég kæmi með.
Fyrir það er ég þakklát.
Ég þakka samfylgdina og votta
Tedda og fjölskyldu þeirra samúð
mína.
Sigrún Pálsdóttir.
Skrifuð á blað
verður hún væmin
bænin
sem ég bið þér
en geymd
í hugskoti
slípast hún
eins og perla í skel
við hverja hugsun
sem hvarflar til þín.
(Hrafn Andrés Harðarson.)
Það fylgir því að eldast að sjá á eftir
góðvinum yfir móðuna miklu. Kveðja
þá, sem okkur hefur þótt vænt um og
við bundumst traustum vináttubönd-
um.
Hinn 4. ágúst lést á Selfossi mín
góða vinkona Ágústa Skúladóttir frá
Ísafirði. Vinátta okkar hófst í faðmi
fjalla blárra þegar við vorum ungling-
ar. Þá var gaman að lifa. Foreldrar
Ágústu voru Sigrún Finnbjörnsdóttir
og Skúli Þórðarson bátasmiður, mikil
heiðurshjón. Skúli var hagmæltur,
glettinn og gaf sér tíma til að rabba
við okkur krakkaskinnin en um bit-
ann og sopann sá hún Sigrún. Hjá
þeim var hvorki vítt til veggja né hátt
til lofts en þangað var gott að koma.
Ágústa bar arfleið foreldra sinna vel,
hún var fagurkeri og snyrtimennska
og vandvirkni voru henni í blóð borin;
hún gerði allt betur en vel. Bar heimili
hennar og garður þess ljósast vitni.
Hún var félagslynd og var stofnandi
Oddfellow-stúkunnar Þóru á Selfossi
og yfirmeistari þar. Einnig starfaði
hún á vegum kvenfélagsins í Gríms-
nesi og kvenfélags Sjálfstæðisflokks-
ins á Selfossi. Fjölskyldan var henni
allt, enda naut hún ástar hennar og
virðingar.
Ekki er hægt að minnast Ágústu
án þess að geta Kjartans um leið, svo
samtvinnað var lífshlaup þeirra.
Hann bar konu sína á höndum sér og
vildi veg hennar sem mestan. Mjög
var gestkvæmt á heimili þeirra hjóna
og þar ríkti glaðværð og hlýja. Kjart-
an er hafsjór af fróðleik, ættfróður og
hefur frá mörgu að segja. Ágústu fell
sjaldan verk úr hendi, hún var list-
feng, málaði á postulín og á seinni ár-
um fékkst hún við að mála myndir.
Kjartan sat þá gjarnan hjá henni og
las um flest milli himins og jarðar
henni til ununar. Þau hjón ferðuðust
mikið áður fyrr, bæði innanlands sem
utan. Fór ég í margar ferðir með þeim
um Hornstrandir og Aðalvík en þaðan
eru þau bæði ættuð. Voru þessar ferð-
ir frábærar því þau hjón þekktu öll ör-
nefni, bæi og búendur. Einnig fórum
við saman nokkrar ferðir til útlanda.
Árin líða, aldurinn fer að segja til sín
og við förum okkur hægar, en alltaf
var jafn gott að hittast og rifja upp
gamlar minningar. Ég minnist
tryggðar þeirra hjóna og vináttu í
minn garð þegar á hefur bjátað á lífs-
tíð minni. Hafa engir verið fljótari en
þau hjón að rétta mér vinarhönd.
Hvað er dýrmætara í þessum harða
heimi en eiga svo trausta vini sem
alltaf má reiða sig á? Allt tekur enda í
heimi hér. Nú er komið sólarlag og
einum vini færra. Gott er þá að vita að
sól rís á ný og vermir þá sem eftir lifa.
Ég þakka vinkonu minni vináttuna,
bið henni guðs blessunar á þeim til-
verustigum sem sál hennar fetar nú.
Kjartani mínum og öllu hans fólki
sendi ég hugheilar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Ágústu Skúla-
dóttur,
Guðrún Gunnarsson.
Á síðasta ári urðu miklar breyting-
ar í Húnahópnum okkar, ýmiss konar
veikindi dundu yfir og erfiðleikar
samfara þeim og nú skellur önnur
bylgja yfir hópinn þar sem þú, Gústa
mín, hefur kvatt okkur í hinsta sinn.
Þú ert farin í ferðina yfir móðuna
miklu og flutt yfir á annað tilveru-
skeið, sem við náum ekki sambandi
við.
9. ágúst sl. ætluðum við Húnahóp-
urinn, að leggja land undir fót og fara
í dagsferðalag um Suðurnesin þar
sem við höfðum hugsað okkur að
njóta náttúrunnar og samvista hvers
annars með nesti og nýja skó, eins og
við höfum svo oft gert undanfarin ár í
mislöngum og misstórum ferðum, all-
ar tókust þessar ferðir okkar svo vel
með ykkur hjónin oftast í fararbroddi,
að við höfum sóst eftir samverunni og
hlakkað til næstu ferðar með hópn-
um, en skjótt skipast veður í lofti og
nú hafa vindar snúist í aðra átt því í
staðin fyrir rútuferðina þann dag
kveðjum við þig hinstu kveðja í Sel-
fosskirkju í dag. Þú varst glæsileg
kona og engin gat trúað hve árin þín
voru orðin mörg því þú barst þau ekki
utan á þér, þú tókst þátt í öllu sem við
hin yngri tókum upp á í ferðum okkar
og aldrei lést þú deigan síga, húm-
orinn og góða skapið voru ríkjandi
þáttur í þínu fari og elli kerling var
ekki farin að láta á sér kræla, þú hafð-
ir þægilega og góða nærveru.
Einhvern tíma í náinni framtíð höf-
um við hugsað okkur að taka upp
þráðinn að nýju og halda áfram þar
sem frá var horfið, en þá verðum við
án þinnar samfylgdar, en ég veit að
þú verður með okkur í anda og munt
trúlega brosa þínu hlýja bjarta brosi
af gríninu og vitleysunni hjá okkur
hinum.
Ég þakka þér vinan fyrir samfylgd-
ina, ég er þakklát fyrir okkar kynni,
þau voru góð en hefðu mátt vera
lengri.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Kjartan minn, þinn söknuður er sár
og missirinn mikill eftir tæplega 60
ára samveru, ég votta þér og fjöl-
skyldu þinni alla mína samúð.
Sigríður J. Guðmundsdóttir
(Sirrý).
Nú er ég kominn á þann stað í til-
verunni að sjálfur er ég kominn yfir
miðjan aldur og kynslóðin á undan
mér byrjuð að týna tölunni. Það er
samt eins og núna hafi orðið ákveðin
tímamót. Gústa frænka mín er dáin
og þar með er ákveðnum kafla í tilver-
unni lokið.
Mestalla mína barnæsku og fram á
fullorðinsár var heimili Gústu og
Tedda móðurbróður míns mitt annað
heimili og börnin þeirra mér eins og
systkyni. Það var þegar þau fluttu í
Sogið sem ég byrjaði að koma til
þeirra til dvalar í flestum fríum. Þetta
hefur verið upp úr 1960 eða svo. Þau
settust í byrjun að við Ljósafossstöð-
ina, þar sem Teddi var vélstjóri. Ég
man ljóslifandi hvernig ég fór oft
fyrstu árin austur með lítilli rútu sem
í raun var gamall amerískur herbíll
sem breytt hafði verið í langferðabíl.
Það var ýmist ekið um Grímsnesið
eða um Þingvelli og þá var ekið um
Almannagjá.
Nokkru seinna flutti fjölskyldan að
Steingrímsstöð, og þaðan á ég flestar
mínar minningar úr Soginu. Í Stein-
grímsstöð bjuggu þau í prýðilegu ein-
býlishúsi sem stóð ásamt öðru sams
konar húsi á uppfyllingu við vatnið,
ábyggilega hlaðinni úr efninu sem
grafið var úr göngunum sem liggja
milli Þingvallavatns og Úlfljótsvatns.
Í Steingrímsstöð var ég alltaf vel-
kominn og alltaf vel um mig séð, engu
síður en frændsystkyni mín. Mér er
meira að segja minnisstætt að ein-
hvern tíma þegar við strákarnir vor-
um eitthvað ódælir, hótaði Teddi okk-
ur flengingu og bætti sérstaklega við:
„Og það á líka við um þig, Theodór, þó
að þú sért gestkomandi!“. Ekki minn-
ist ég þess þó að nokkur hafi nokkurn
tíma verið flengdur, en svona var
þetta, ég var bara eins og hver annar
heimilismaður og leið eins og ég væri
heima hjá mér.
Í raun má segja að ég hafi notið
þess besta af tveimur heimum, að búa
í Reykjavík og njóta þess sem borgin
hefur upp á að bjóða og að fá að vera í
Soginu og njóta þar frelsisins og nátt-
úrunnar. Það var yndislegt að vera
þarna og njóta samverunnar við
frændsystkini mín. Sérstaklega varð
okkur vel til vina mér, Óla og Skúla,
enda vorum við á sama reki. Við lék-
um okkur um allt í nágrenninu, príl-
uðum í Þrengslunum, eins og við köll-
uðum farveg Sogsins milli
Þingvallavatns og Úlfljótsvatns, fór-
um í Skinnhúfuhelli, gengum á Búr-
fell og rerum á vatninu.
Í Steingrímsstöð var mikill gesta-
gangur, enda heimilið sérstaklega
notalegt og gestrisni mikil. Oft gæti
ég trúað að fullmikið hafi verið af því
góða, en allir voru alltaf velkomnir.
Sérstaklega var mikil umferð um
helgar, en þá var vinsælt meðal vina
og ættingja á höfuðborgarsvæðinu að
bregða sér í sunnudagsbíltúr austur
fyrir fjall, enda mjög heppileg vega-
lengd.
Gústa var mikil fyrirmyndarhús-
móðir og rak heimilið af sérstakri
natni. Þarna var heimilisbragurinn
ansi ólíkur heimili foreldra minna, án
þess að ég sé neitt að lasta mitt æsku-
heimili. Þetta fólst aðallega í því að
Gústa vann alltaf heima og var alltaf
til staðar. Hún lagði sig sérstaklega
fram við að þjóna fjölskyldunni og
hélt öllu sérlega vel til haga. Þarna
lærði ég ýmislegt gott og gagnlegt,
sem oft hefur komið mér til góða á
lífsleiðinni.
Ég er mjög þakklátur fyrir allt sem
Gústa og Teddi hafa gert fyrir mig og
hugsa oft til þessara gömlu góðu daga
með söknuði og trega.
Hvíldu í friði.
Theodór Gunnarsson.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
KRISTÍN H. H. MAGNÚSDÓTTIR,
sem andaðist föstudaginn 1. ágúst, verður
jarðsungin frá Bústaðakirkju mánudaginn 18. ágúst
kl. 15.00.
Arndís R. Magnúsdóttir, Gunnar G. Kristjánsson,
Magnús Á. Magnússon, Hrafnhildur Ingólfsdóttir,
Sverrir S. Magnússon, Svala H. Jónsdóttir,
Sævar Magnússon, Halla Þ. Stephensen,
Halla B. Magnúsdóttir, Þorsteinn G. Ólason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
AÐALBJÖRN BENEDIKTSSON
frá Grundarási,
sem lést 13. ágúst á Landspítalanum verður
jarðsunginn fimmtudaginn 21. ágúst frá Fossvogs-
kirkju kl. 13.00.
Guðrún Benediktsdóttir,
Sigrún Aðalbjarnardóttir, Þórólfur Ólafsson,
Inga Hjördís Aðalbjarnardóttir, Helgi Jón Jónsson,
Aldís Aðalbjarnardóttir, Páll Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
STEINN HERMANN SIGURÐSSON
bifreiðastjóri,
Álftahólum 6,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi 31. júlí.
Útförin hefur farið fram.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Sigurður Einar Steinsson, Soffía Sigrún Gunnlaugsdóttir,
Þráinn Steinsson, Eyþóra Geirsdóttir,
Hanna Steinsdóttir
og barnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, sonur okkar, faðir,
tengdafaðir og afi,
ÖRN GUNNARSSON
kennari,
Breiðvangi 73,
Hafnarfirði,
sem lést á heimili sínu þriðjudaginn 12. ágúst,
verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju
miðvikudaginn 20. ágúst kl. 15.00.
Jóhanna Valdemarsdóttir,
Gunnar Pétursson, Guðbjörg Helga Guðbrandsdóttir,
Númi Arnarson, Þóra Birna Ásgeirsdóttir,
Helga Björg Arnardóttir, Andrés Björnsson,
Alexander Örn Númason.