Morgunblaðið - 26.08.2008, Blaðsíða 26

26 ÞRIÐJUDAGUR 26. ÁGÚST 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ingibjörg Sig-urðardóttir
fæddist á Vatnsdals-
hólum í Vestur-
Húnavatnssýslu 13.
júní 1939. Hún lést á
krabbameinsdeild
Landspítalans hinn
17. ágúst síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Hólm-
fríður Halldóra
Magnúsdóttir, f.
23.11. 1915, d. 24.3.
1995, og Sigurður
Halldórsson, f. 12.9.
1915, d. 21.7. 1980. Systkini Ingi-
bjargar eru Guðrún, Guðlaug Pál-
ína, Kristján, Maggý Stella, Hall-
dór P., Jónína og Sverrir.
Börn Ingibjargar eru Páll Hag-
bert Guðlaugsson, f. 9.9. 1959, Íris
Berglind Kjartansdóttir, f. 5.3.
1961, gift Júlíusi H. Jónssyni,
Snæbjörn Aðils, f. 15.8. 1963,
kvæntur Duangduean Thongs-
anthiah, Ragnhildur H. Ólafs-
dóttir, f. 24.5. 1965,
Bjarki Þröstur
Leifsson, f. 4.4.
1970, í sambúð með
Önnu Björk
Thongsanthiah, og
Linda Mjöll Leifs-
dóttir, f. 5.4. 1975,
gift Joachim Fritz.
Barnabörn Ingi-
bjargar eru Bergur
Pálsson, Ómar Páls-
son, Sóley Eva Páls-
dóttir, Inga Rós Júl-
íusdóttir, Jóhanna
Ýr Júlíusdóttir, Ar-
on Þór Júlíusson, Anja Elísabet
Snæbjörnsdóttir, Linda Andrea
Mikaelsdóttir, Ingibjörg Sara
Sævarsdóttir, Fjóla Bjarkadóttir,
Anna Sóley Fritz og Glódís Mía
Fritz. Barnabarnabarn hennar er
Katrín Edda Guðlaugsdóttir, dótt-
ir Ingu Rósar Júlíusdóttur.
Ingibjörg verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Mig langar að minnast móður
minnar með örfáum orðum.
Mamma var dugleg og vinnusöm
kona sem sá alltaf til þess að börnin
hefðu nóg mat á diskinum og heim-
ili að koma til. Hún var elst af átta
systkinum, flutti ung að heiman,
hún eignaðist sex börn. Dugnaður,
vinnusemi og myndarskapur
mömmu kom meðal annars fram í
að hún vann langan vinnudag og
saumaði og prjónaði í vinnu sem frí-
tíma. Sem barn áttaði maður sig
ekki á hvað mamma þurfti að vinna
mikið og af hverju, samt fannst mér
mamma ótrúlega dugleg og tók ég
hana til fyrirmyndar. Veganestið
sem hún gaf var vinnusemi og
dugnaður. Hún var skemmtileg,
góður vinur og átti ráð undir rifi
hverju. Það var hægt að ræða alla
hluti við mömmu hvort sem umræð-
an snerist um alvöru eða grín. Hún
kunni að meta stríðni, hafði gaman
af mannlífinu og var mikill húmor-
isti.
Vinátta okkar styrktist með ár-
unum, mamma hjálpaði mér mikið
með börnin mín og studdi mig í einu
og öllu. Mamma reyndist börnun-
um mínum góð amma og eiga stelp-
urnar margar ljúfar minningar í
farteskinu. Saman höfum við allar
átt notalegar stundir sem eru okkar
ómetanlegar, má þar m.a. nefna
ferð til Ítalíu sumarið 2007. Við er-
um virkilega þakklátar fyrir allar
samverustundir sem mamma átti
með okkur. Það var ánægjulegt að
upplifa að á seinni árum fór mamma
að gera meira fyrir sjálfa sig. Hún
stundaði dans af fullum krafti sín
síðustu ár og ferðaðist, en það átti
hún virkilega skilið eftir að hafa al-
ið upp sex börn og komið þeim til
manns.
Ég er mjög þakklát fyrir að hafa
getað lagt mitt af mörkum og stutt
mömmu í veikindunum, sá tími er
mér ómetanlegur. Mamma var
hvíldinni fegin eftir fárra mánaða
glímu við krabbamein, verð ég því
að unna henni þess þótt söknuður-
inn sé sár.
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt
og vit til að greina þar á milli.
Ragnhildur Ólafsdóttir.
Í janúar 2008 lagðist á Ingi-
björgu hörð lungnabólga sem ekki
virtist ætla að gefa sig þrátt fyrir
ítrekaðar sýklalyfjameðferðir. Það
kom svo í ljós hinn 16. apríl að
skuggi reyndist vera á vinstra
lunga Ingibjargar. Um var að ræða
lungnakrabbamein. Skömmu
seinna var ljóst, þar sem krabba-
meinið hafði dreift sér, að ekki væri
um neitt annað að ræða en líknandi
meðferð. Var ferlinu svo hleypt af
stað í lok apríl með lyfjameðferð.
Ef til vill var það hreysti Ingibjarg-
ar eftir dansinn í öll þessi ár eða já-
kvæðnin og sposka brosið sem
leiddi hana í gegnum þetta erfiða
tímabil. En fyrst og fremst var það
sáttfýsi Ingibjargar við lífið og til-
veruna sem hughreysti hana. Það
heillaði mig er hún fullyrti að þar
sem hún hefði eignast sex heilbrigð
börn og yndisleg barnabörn og
fram til þessa aldrei þurft að glíma
við nein veikindi, þá krefðist hún
einskis annars. Allir sem virkilega
þekkja Ingibjörgu sjá þar aftur
traustu móðurina sem alltaf hefur
borið hag annarra fyrir brjósti, allt-
af haft góðan mat fyrir börnin sín,
pönnukökur og kaffi fyrir vinina
trúu.
Stolt fyllir hjarta mitt er litið er
til hugrekkis hennar í baráttunni
við veikindi sín. Laxness sagðist
einungis hafa góðan sitjanda en
Ingibjörg var að sama skapi
ósveigjanleg í atorku sinni á hlaup-
unum. Hún hreinlega gafst aldrei
upp og getur verið fyrirmynd
margra er kemur að lífsgleði og já-
kvæðni. Hún hunsaði niðurstöður
sneiðmyndatöku er í ljós kom að
lyfjameðferð hefði brugðist, og er
æxlið virti engin landamæri virtist
hún jafnvel hunsa það líka. Líklega
vissi hún vel við hvað bjó, en hlífði
aðstandendum og vinum sínum og
kveinkaði sér þar með ekki til að
verða engum til ama og óþæginda.
Hjúkrunarkonurnar töluðu ósjald-
an um það að þær skildu ekkert í
því hversu sterk hún væri og áttu
þær því í erfiðleikum með að stilla
verkjalyfin hennar þar sem hún
sagðist aldrei finna neitt til. Ætli
lífið hafi ekki mótað hana Ingi-
björgu og kennt henni að eftir skin
og skúrir kemur regnboginn og að
maður verður bara að vera vel
klæddur og þrauka. Það gerði hún
svo sannarlega dugnaðarkonan,
hún þraukaði uns henni var veittur,
eftir rúmlega þriggja mánaða strit,
hinn verðskuldaði friður, athafna-
sömu konunni sem ávallt var á
hlaupum. Það er tómarúm og myrk-
ur sem umlykur mig, en í hjarta
mínu varðveiti ég ljósið, minn-
inguna um ástkæra móður mína.
Linda Mjöll Leifsdóttir.
Það er sárt að kveðja góðan vin
sem Ingibjörg Sigurðardóttir var
mér. Fyrir einu ári hefði mig ekki
órað fyrir því að Inga eins og hún
var oftast kölluð yrði ekki meðal
okkar í dag. Þá fékk ég tækifæri til
að vinna með henni í fatasaumi sem
var eitt af okkar sameiginlegu
áhugamálum. Hitt áhugamálið var
dansinn sem Inga stundaði af kappi
síðustu árin. Við slíkt tækifæri sá
ég Ingu í fyrsta sinn. Ég tók strax
eftir henni fyrir áberandi snyrtileg-
an og smekklegan klæðnað. Þar fór
kona sem kunni að klæða sig. Inga
vakti eftirtekt hvar sem hún kom
vegna glæsileika. Hún var samt
hógvær og prúð kona sem kallaði
ekki á athygli. Það var ekki hennar
stíll.
Á þessu eina ári sem kynni okkar
Ingu stóðu urðum við trúnaðarvin-
ir. Hún gaf mér stutta mynd af lífs-
hlaupi sínu sem sannarlega var ekki
dans á rósum. Inga hafði upplifað
tímana tvenna. Ung flutti Inga úr
sveitinni sinni á mölina. Hún fædd-
ist ekki með silfurskeið í munni.
Hún varð að vinna hörðum höndum
til að koma börnum sínum sex á
legg – og þá oft sem einstæð móðir.
Inga varð fyrir þungum áföllum í
lífinu sem margir hefðu kiknað und-
an. En það var ekki hennar eigin-
leiki. Hún var traust eins og klett-
ur. Hún hafði þann eiginleika að
taka lífinu með æðruleysi eins og
það brotnaði á henni. Inga átti þó
sínar góðu stundir á lífsleiðinni en
þær hefðu að ósekju mátt vera
fleiri.
Inga var heiðarleg, hreinskiptin,
vinnusöm – og verklagin við hvað
eina er hún tók sér fyrir hendur.
Hún var ákveðin í skoðunum og
stóð föst á sínu. Það var alveg sama
hvað verkefnið var, lagfæring eða
hönnun. Inga var ekki lengi að átta
sig á hvernig bæst væri að afgreiða
það. En skjótt skipast veður í lofti.
Loksins þegar Inga virtist geta
siglt á lygnum sjó og einbeitt sér að
áhugamálum sínum kom reiðars-
lagið. Á vordögum greindist Inga
með krabbamein – illvígan sjúkdóm
sem fáum tekst að sigra. Það kom í
ljós að meinið var of langt gengið til
að við yrði snúið þrátt fyrir hetju-
lega baráttu til hinstu stundar.
Barátta Ingu við veikindin var
aðdáunarverð og æðruleysi hennar
undir lokin sýndi glöggt styrk
hennar.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Það er gulls ígildi að eiga góðan
vin og minningin mun lifa. Ég kveð
Ingu með þökk fyrir vináttu og
hlýju sem aldrei gleymist. Með
trega kveð ég góða vinkonu í dag.
Við höfum nú lokið ferð okkar um
þetta líf. Ástvinum hennar, börn-
um, barnabörnum og systkinunum
sendi ég samúðarkveðjur og bið
þeim Guðs blessunar.
Björn Blöndal.
Með nokkrum fátæklegum orð-
um langar mig að kveðja mína góðu
og tryggu vinkonu Ingu.
Þakka þér, elsku Inga mín, fyrir
þína vináttu og tryggð í minn garð.
Það er svo erfitt að meðtaka
það að þú sért farin. Við sem töl-
uðum saman oft í viku og stundum
daglega, svo ert þú horfin og eftir
situr sorg, söknuður og tómleiki.
En margs er að minnast, til dæm-
is allra þeirra skemmtilegu og góðu
stunda sem við áttum saman í dansi
og samveru á ýmsum stöðum og ég
veit að þín er sárt saknað af mörg-
um þínum dansfélögum.
Hver hefði trúað því fyrir örfáum
mánuðum þegar þú varst á fullu í
þínu áhugamáli, dansi,
að þú værir nánast að kveðja.
Ég held ég geti sagt það með
sanni, að varla hafi ég kynnst á
minni lífsleið duglegri og ósérhlífn-
ari
konu en þér, sem aldrei gafst upp
og ekki varst þú að kvarta, á hverju
sem gekk og víst er óhætt að segja,
að þitt líf hafði ekki verið neinn
dans á rósum.
Lengi vel gerði ég mér ekki grein
fyrir því hversu veik þú varst, því
þú varst svo sterk og svo æðrulaus,
gerðir ekki mikið úr hlutunum,
ég áttaði mig einn daginn í sumar,
við vorum að tala saman í síma
þegar þú þakkar mér fyrir vinátt-
una og segir hvað hún hafi verið þér
mikils virði, þá gerði ég mér
grein fyrir því að þú varst kveðja.
Elsku Inga mín, ég gæti skrifað
langt mál um hvað þú varst frábær
manneskja, en ég geymi það með
sjálfri mér.
Margs er að minnast,
Margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
Friður Guðs þig blessi,
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði.
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Þinni fjölskyldu, börnum, barna-
börnum, og barnabarnabarni þínu
votta ég mína innilegustu samúð og
bið Guð að geyma þau.
Þín vinkona,
Helena.
Ingibjörg
Sigurðardóttir
Ég sá þig fyrst,
elsku Maggi minn,
þegar ég var að vinna
í Tómstundabúðinni
hjá föður mínum. Síð-
an kynntumst við betur í gegnum
Hildi systur þína og þá varð ekki
aftur snúið, því það var ást við
fyrstu kynni. Eftir þá miklu upp-
lifun trúlofuðumst við ári síðar og
Magnús Guðmundsson
✝ Magnús Guð-mundsson fædd-
ist í Reykjavík 26.
ágúst 1949. Hann
lést á Landspítal-
anum 2. ágúst síð-
astliðinn og var
jarðsunginn frá
Laugarneskirkju
11. ágúst.
læstum hjörtum okk-
ar saman, ég þá að-
eins 16 ára og þú
tveimur árum eldri.
Eftir góðan og yndis-
legan tíma saman
eignuðumst við síðar
þrjú dásamleg börn
og seinna bættust svo
tvö yndisleg barna-
börn í hópinn sem þú
sást ekki sólina fyrir
og þóttir óendanlega
vænt um. Á þessum
árum dvaldir þú
löngum stundum úti á
sjó og var þá ávallt einmanalegt án
þín en vissan um að þú kæmir til
baka gerði fjarvistirnar léttbærari.
Eftir allan þennan góða tíma hélt
ég að við myndum eyða allri ævinni
saman en þá varst þú skyndilega
tekinn frá mér. En ástin mín, þó að
þú sért farinn lifir þú í minning-
unni, elsku Maggi minn, og ég mun
alltaf geyma þig í mínu hjarta.
Þín að eilífu
Þuríður.
Kæri vinur minn Magnús. Ég er
ekki sáttur við að þú sért farinn
héðan. Ég átti góðan vin í þér og
varst þú og fjölskylda þín alltaf
tilbúin að bjóða mig velkominn um
jól og áramót, eða í ferðalög, það
skipti engu máli.
Svo man ég eftir okkar góðu
stundum úti á sjó. Þínum góða
húmor og hvað þú varst góður
kokkur.
Kæri Maggi minn. Ég bið Guð að
styrkja Þuríði og börnin. Þeirra
missir er mikill.
Þinn vinur,
Pétur Gíslason.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
LÁRA PETRÍNA GUÐRÚN BJARNADÓTTIR,
Háaleitisbraut 155,
Reykjavík,
lést á Droplaugastöðum föstudaginn 22. ágúst.
Birna María Eggertsdóttir,
Ásta Lóa Eggertsdóttir,
Ingigerður Eggertsdóttir,
Unnur Eggertsdóttir, Hermann Arnviðarson,
Gunnhildur Hrefna Eggertsdóttir, Óskar Þorsteinsson,
Kolbrún Eggertsdóttir, Arnaldur F. Axfjörð,
Pétur Eggert Eggertsson, Sigurborg Steingrímsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
HELGA INGIMARSDÓTTIR,
Víðilundi 24,
Akureyri,
lést á heimili sínu laugardaginn 23. ágúst.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 29. ágúst kl. 13.30.
Valborg Svavarsdóttir, Haukur Valtýsson,
Agnes Tulinius Svavarsdóttir, Ottó Tulinius,
Guðmundur Þorsteinsson
og ömmubörnin.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi, bróðir og
vinur,
ÓLAFUR Þ. HAFBERG
fyrrverandi bifreiðastjóri,
Þjóðólfsvegi 14,
Bolungarvík,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 14. ágúst.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Þórarinn Hafberg, Ásthildur Halldórsdóttir,
Sigrún Ólafsdóttir,
Ingibjörg Þ. Hafberg, Leifur E. N. Karlsson,
Engilbert Þ. Hafberg, Janina Hafberg,
Krystyna Brzeziak
og barnabörn.