Morgunblaðið - 09.09.2008, Síða 28

28 ÞRIÐJUDAGUR 9. SEPTEMBER 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Björgvin Ingi-mar Friðriks-
son, framkvæmda-
stjóri, fæddist á Selá
á Árskógsströnd 31.
janúar 1951. Hann
lést á heimili sínu
29. ágúst síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Friðrik Þor-
steinsson frá Litlu-
Hámundarstöðum,
f. 15.8. 1905, d. 5.8.
1982 og Anna Soffía
Sigurðardóttir frá
Brattavöllum, f.
17.8. 1911, d. 3.3. 1983. Systkini
Ingimars eru Anna Friðrika, f. 2.1.
1935, Svanhildur Agnes, f. 9.12.
1937, Sigurlaug Valdís, f. 20.6.
1940, Soffía Júnía, f. 21.6. 1942,
Bryndís, f. 28.12. 1943, Þóra Sig-
rún, f. 8.4. 1945, Þorsteinn Valtýr,
f. 11.8.46 og Freygerður, f. 10.7.
1953.
Ingimar giftist 15. júní 1974
Aðalbjörgu Baldvinsdóttur, f. 4.3.
1952. Foreldrar hennar eru Bald-
vin Ásgeirsson frá Gautsstöðum á
Svalbarðsströnd, f. 23.9. 1917 og
Hekla Ásgrímsdóttir frá Akureyri,
f. 25.3. 1919, d. 4.9. 2004. Börn
Ingimars og Aðalbjargar eru: 1)
Elvar, f. 9.9. 1973, sambýliskona
hjá foreldrum sínum á Selá. Frest-
aði hann útskrift um eitt ár vegna
veikinda föður síns til að sjá um
búið í fjarveru hans. Um haustið
1972 hóf Ingimar nám við lækna-
deild Háskóla Íslands og stundaði
hann læknisfræðinám í 2 ár. Næstu
19 árin starfaði hann á rannsókn-
arstofu hjá Efnaverksmiðjunni
Sjöfn á Akureyri og lauk samhliða
því prófi í rekstrarfræði frá Há-
skólanum á Akureyri. Þegar hann
hætti hjá Sjöfn var honum falið að
opna byggingavöruverslunina
Metró á Akureyri þar sem hann
starfaði næstu 4 árin en árið 1996
ákvað hann að fara í eigin rekstur
og opnaði Litaland málning-
arvöruverslun að Furuvöllum 7 á
Akureyri. Þar hefur hann starfað
sem framkvæmdastjóri síðan en
með nokkrum hléum síðustu ár
vegna erfiðra veikinda sem hann
greindist með í júlí 2005. Einnig
átti hann og rak verslunina Lita-
land að Egilsgötu 3 í Reykjavík síð-
ustu mánuðina. Samhliða störfum
sínum hefur hann stundað kennslu
við bæði Verkmenntaskólann á
Akureyri og Háskólann á Akur-
eyri. Einnig tók hann virkan þátt í
ýmsum störfum fyrir íþrótta-
félagið Þór á Akureyri og sat m.a. í
aðalstjórn félagsins á tímabilinu
1985-1995.
Útför Ingimars fer fram frá
Glerárkirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 14.
Aldís Ósk Óladóttir,
f. 25.8. 1981, sonur
þeirra er Nökkvi, f.
14.2. 2007. Sonur Elv-
ars og Kristínar Þóru
Jónsdóttur, f. 12.5.
1975, frá fyrra sam-
bandi er Natan Þór, f.
5.4. 1998. 2) Eva, f.
28.8. 1975, gift Andr-
ési Þór Björnssyni, f.
30.9. 1977, börn
þeirra eru Andrea
Marín, f. 10.10. 2000,
Benoný Breki, f. 3.8.
2005 og Björgvin
Brimi, f. 3.7. 2008. 3) Ómar, f.
13.12. 1979. Kvæntist Sigrúnu Ás-
dísi Sigurðardóttur, f. 29.5. 1978.
Þau skildu. Synir þeirra eru Ingi-
mar Andri, f. 14.1. 2001 og (fóstur-
sonur) Sigurður Orri, f. 29.12.
1997.
Ingimar sleit barnsskónum á Ár-
skógsströnd og lauk þar barna-
skóla áður en hann hélt til Dalvík-
ur þaðan sem hann lauk gagn-
fræðaprófi. Síðan lá leið hans til
Akureyrar og útskrifaðist hann
með stúdentspróf frá Mennta-
skólanum á Akureyri árið 1972.
Meðfram skólagöngunni sinnti
hann hinum ýmsu störfum og þá
aðallega sjómennsku og bústörfum
Elsku besti pabbi minn, þrátt fyr-
ir erfið veikindi þín og stöðuga bar-
áttu við sjúkdóminn þá vorum við
sem elskuðum þig mest, ákveðin í
því að þú myndir komast yfir þetta
og verða frískur á ný. Það var okkur
því mikið áfall þegar þú kvaddir
okkur fyrir fullt og allt.
Ég á svo margar góðar minningar
um þig, elsku pabbi, þú varst ekki
bara góður pabbi heldur svo miklu
meira. Ég er og hef alltaf verið mikil
pabbastelpa, og þegar ég kom lítil
upp í rúm til ykkar mömmu, kom ég
alltaf upp í þín megin, það var svo
hlýtt og notalegt að kúra hjá þér. Þó
að þú hafir alltaf unnið mikið þá
hafðirðu samt alltaf tíma til að leika
við okkur börnin þín og hjálpa okk-
ur við heimalærdóminn. Það var líka
mikið atriði fyrir þig að ég færi í MA
á sínum tíma. Þú hafðir sjálfur út-
skrifast úr þeim skóla og þér fannst
því ekkert annað koma til greina hjá
mér. Enda varstu duglegur að halda
mér við efnið og oft hjálpaðir þú
okkur vinkonunum við heimalær-
dóminn. Það hefur alltaf verið gott
að leita til þín og þú varst mikill
viskubrunnur. Ef einhverjar spurn-
ingar komu upp í hugann á mér, var
ég vön að hringja fyrst í þig, sama
hvað málið var.
Þegar við Andrés fluttum til Ítal-
íu, vorum við oft við það að gefast
upp á að búa með lítið barn í landi
þar sem við kunnum ekki tungu-
málið, hvað þá meira. En þú tókst
það ekki í mál að við kæmum heim,
svo við þraukuðum og sjáum ekki
eftir því. Takk, pabbi minn.
Barnabörnin hafa alltaf átt stórt
pláss í hjartanu þínu og þú varst
mjög vinsæll hjá litla fólkinu, sér-
staklega fannst þeim gaman að spila
með afa á orgelið og syngja. Þau eru
enn að setjast við orgelið þitt og
biðja um að fá að spila með afa. Þú
varst duglegur að leika við þau þeg-
ar þú varst frískur og hafðir burði til
og þú gafst þeim öllum þín eigin
nöfn, ýmist Litli Sveppur, Minnsti
Sveppur, Gúsulína eða eitthvað
álíka. Þetta fannst þeim gaman. Þú
varst líka mjög stoltur þegar ég
skírði yngsta son minn Björgvin, í
höfuðið á þér.
Ein af bestu minningum mínum
um þig er þegar þú og mamma kom-
uð út til Ítalíu að sækja okkur Andr-
és eftir útskrift okkar árið 2004. Þá
fórum við í nokkurs konar útskrift-
arferð, m.a til Feneyja. Við skemmt-
um okkur konunglega. Eitt kvöldið
fórum við á gondóla, ræðarinn var
ekki alveg til í að syngja fyrir okkur,
var bara ekki í stuði til þess, svo var
orðið frekar framorðið í Feneyjum.
Þá tókst þú upp á því að syngja
sjálfur fyrir okkur, og söngst hástöf-
um: „o sole mio, bjóddu mér í bíó!“
Fljótlega kviknuðu ljós í flestum
gluggum Feneyjabúa, enginn skildi
hvaðan þessi ærandi hávaði kom!
En við hin skemmtum okkur kon-
unglega og hlógum mikið. Þú hafðir
lag á því að skemmta fólki og grín-
ast, og það er það sem við munum
sakna mikið.
Þrátt fyrir langvarandi og mikil
veikindi þá lést þú aldrei á neinu
bera og kvartaðir aldrei út af neinu,
við vissum að þér leið oft mjög illa
en það var eins og þú vildir hlífa
okkur við kvölum þínum. Þú varst
einstakur maður og ótrúlega sterk-
ur andlega. Meira að segja sögðu
margir læknarnir að þeir hefðu
aldrei haft annan eins sjúkling og
þig.
Minning um fallegan og yndisleg-
an pabba lifir í hjartanu mínu og
með þessum orðum kveð ég þig með
miklum söknuði, elsku pabbi minn,
nú ertu kominn í góðar hendur og
nú líður þér vel. Ég sakna þín óend-
anlega mikið og elska þig að eilífu.
Takk fyrir allt, elsku pabbi.
Þín
Eva.
Elsku pabbi minn er farinn eftir
erfiða baráttu við illvígan sjúkdóm.
Þetta er mikið högg og reiðarslag
fyrir alla fjölskylduna, það gerði sér
enginn grein fyrir því hversu veikur
hann var orðinn því hann sagði aldr-
ei neitt og lét okkur aldrei finna
hversu illa honum virkilega leið.
Dagurinn sem pabbi fór var rosa-
lega skrítinn og er greyptur í minnið
að eilífu. Stundin þegar ég kom úr
mat og labbaði inn í Litaland þar
sem lögreglumaður og prestur tóku
á móti mér og sögðu mér að þeir
hefðu slæmar fréttur, að faðir minn
væri látinn, gleymist aldrei. Það er
ekki hægt að ímynda sér áður en
maður lendir í því að missa einhvern
hvernig tilfinning það er en maður
er algjörlega tómur og tilfinninga-
laus hreinlega. Sérstaklega þar sem
maður átti engan veginn von á þessu.
Þrátt fyrir sjúkdóminn þá kom aldr-
ei annað til greina en að pabbi myndi
klára hann með stæl eins og áður og
vorum við fjölskyldan farin að plana
framtíðina þegar pabbi yrði orðinn
frískur og allt sem við ætluðum að
gera saman. En nú er búið að taka
það allt frá okkur og sorgin er yf-
irþyrmandi. Kannski var þetta af-
neitun en er það ekki bara eðlilegt?
Það er ekki langt síðan þetta gerðist
og við erum varla ennþá farin að trúa
þessu eða átta okkur á þessu. Það
getur ekki verið að pabbi sé farinn
og að við sjáum hann aldrei aftur.
Þessi stoð og stytta fjölskyldunnar
sem maður hefur getað reitt sig á
alla ævi er allt í einu horfin. Þetta er
hreinlega óraunverulegt.
Pabbi er einn besti og mesti mað-
ur sem ég hef vitað um. Þvílíkur
viskubrunnur og snillingur sem þessi
maður var. Hvort sem það var í
vinnunni eða lífinu sjálfu þá gat mað-
ur alltaf leitað til hans með góð ráð
og þó ég hafi ekki alltaf verið sam-
mála því sem hann sagði og gerði þá
hef ég alltaf rekið mig á það eftir á
að hann hafði í raun alltaf rétt fyrir
sér. Þvílíkt skarð sem þessi maður
skilur eftir sig.
Við kveðjum pabba með miklum
söknuði og eftirsjá og vonum að
hann hafi það betra þar sem hann er
í dag og sé laus við allt erfiðið sem
hann er búinn að standa í síðustu
mánuði og ár.
Hvíldu í friði, elsku pabbi, og
hafðu það gott.
Ómar Ingimarsson.
Elsku tengdapabbi, ég trúi því
varla að þú sért farinn frá okkur.
Þegar Elli hringdi í mig föstudaginn
29. ágúst og tilkynnti mér það að þú
værir farinn þá hrundi allt hjá mér
þann dag, ég vildi ekki trúa því að þú
væri virkilega allur.
Sumarið 1999 fékk ég þann heiður
að kynnast þér þegar ég var að slá
mér upp með Evu. Þvílíkur og annar
eins snillingur sá ég að þarna var á
ferð. Fljótlega var það siður hjá okk-
ur að þegar við komum norður í
heimsókn þá var ávallt kaldur gyllt-
ur Viking-bjór í ísskápnum og þú
með þinn volga Viking í stofuskápn-
um. Við fórum í sólstofuna og rædd-
um um lífið og tilveruna og fann ég
strax að þarna var mikill visku-
brunnur á ferð.
Þetta var einn besti skólabekkur
sem hægt var að setjast á, með kald-
an bjór og hlusta á þig var það þægi-
legasta og besta sem ég vissi um. Þú
varst ávallt til staðar og hvattir okk-
ur Evu áfram hvort sem það var við
nám eða eitthvað annað. Þó svo að
maður hafi sungið My way með Si-
natra alveg hræðilega þá þótti þér
það vera besti söngur sem þú hafðir
heyrt. Það var ávallt stuð og stemn-
ing í kringum þig og okkur þótti ekki
leiðinlegt þegar þú skelltir þér á bak
við hljómborðið og spilaðir og við
sungum eins og vitleysingar öll sam-
an.
Það voru góðar og eftirminnilegar
stundir þegar þú og Systa komuð og
heimsóttuð okkur til Ítalíu þegar við
bjuggum þar og mun ég aldrei
gleyma þeim stuðningi sem við feng-
um þar frá ykkur.
Það skemmtilega við þetta allt
saman var að sama hvað þú sagðir og
gerðir þá hafðir þú alltaf rétt fyrir
þér. Stundum hristum við hausinn og
hlógum þegar heimspekiræðurnar
þínar byrjuðu, umræður eins og að
bjórinn eigi að vera volgur og bíllinn
ykkar væri besti bíll í heimi, en að
lokum var alltaf vit í öllu sem þú
sagðir.
Síðustu árin hafa verið sérstök og
erfið, og sá ég enn og aftur hvers
konar harðjaxl þú varst, sama hvað
þér leið illa þá átti öllum í kringum
þig að líða vel, fjölskyldan var alltaf
nr. 1, 2 og 3. Þér þótti alveg gríð-
arlega vænt um börnin og Andreu og
Benoný þótti ekkert eins skemmti-
legt og að fara norður og hitta afa og
ömmu. Ég er svo þakklátur fyrir því
að þú varst viðstaddur í skírninni hjá
Björgvini Brima, nýjasta meðlimi
fjölskyldunnar og að hann sé skírður
í höfuðið á höfðingja eins og þér.
Allar okkar stundir munu lifa í
minningunni, ég mun alltaf minnast
þín með virðingu og hlýju.
Ég vil að lokum þakka þér fyrir
allar góðu stundinar sem við áttum
saman og fyrir þá væntumþykju og
hlýju sem þú veittir mér, það er mér
ómetanlegt, ég verð ævinlega þakk-
látur fyrir að hafa fengið að kynnast
þér. Guð geymi þig.
Þinn tengdasonur,
Andrés Þór.
Elsku afi, þú ert besti afi í öllum
heiminum. Við vorum alltaf saman,
svo kom þessi sjúkdómur. Ég vildi
að þú værir til ennþá en þú ert ennþá
hjá okkur en við sjáum þig ekki. Það
var leiðinlegt að þú fékkst þennan
sjúkdóm.
Það var bara svo skemmtilegt að
vera saman. Við fórum mikið til Ítal-
íu og ég var í leikskólanum, þú sóttir
mig stundum í leikskólann, svo fór-
um við oft á torgið og þú keyrðir mig
í kerru, þar sáum við allskonar hluti.
Svo þegar við vorum á Akureyri þá
spilaðir þú á orgel og ég söng og svo
dansaði ég líka. Mér fannst gaman
að koma til ykkar ömmu í Litaland.
Þar var ég bara að leika mér.
Ég sakna þín mikið og þú varst
bara bestur. Stundum passaðir þú og
amma mig þegar mamma og pabbi
fóru eitthvert út.
Ég elska þig alltaf, afi minn, þín
besta gúsulína.
Andrea Marín.
Í dag felldu blómin mín blöðin sín.
Og húmið kom óvænt inn til mín.
Ég hélt þó að enn væri sumar og sól.
(Tómas Guðmundsson.)
Þessar ljóðlínur koma upp í hug-
ann þegar við kveðjum okkar kæra
bróður, Björgvin Ingimar Friðriks-
son.
Ingimar sem átti svo margt ógert,
hans tími var sannarlega ekki kom-
inn. Við héldum að það væri sumar
og langt til hausts en það kom fyrr
en varði.
Ingimar greindist með bráðahvít-
blæði fyrir þremur árum en náði
ótrúlega góðum bata og við trúðum
því að hann ætti mörg góð ár fram-
undan. En hinn óboðni gestur bank-
aði aftur uppá og þrátt fyrir góðar
horfur um bata kom kallið fyrirvara-
laust.
Ingimar var næstyngstur okkar
systkinanna frá Selá á Árskógs-
strönd og ólst þar upp með okkur í
skjóli foreldra okkar. Við munum
Ingimar sem fallegan, glaðlegan og
snyrtilegan dreng sem ávallt var
vandlega greiddur og vel til hafður.
Við munum hann, svo stoltan á
fyrstu dráttarvélinni og ógleyman-
legt er þegar hann var að baða kis-
urnar fyrir háttinn og þá var hart
barist eins og hefur verið hans hlut-
skipti síðustu árin. Við munum hann
við afgreiðslu í LitaLandi, brosandi
og bjóðandi kaffisopa og leysandi úr
hverskyns vandamálum varðandi
málningu og allt sem til þurfti. En
umfram allt munum við hann sem
ljúfan og góðan dreng, vin og bróður.
Ingimar var fluggáfaður og átti
auðvelt með að læra. Hann var alltaf
tilbúinn að takast á við ný verkefni,
var hugmyndaríkur en einnig kröfu-
harður við sjálfan sig og allt sem
hann gerði varð að vera óaðfinnan-
legt. Ingimars mesta gæfa í lífinu
var þegar hann kynntist eftirlifandi
eiginkonu sinn, henni Aðalbjörgu eða
Systu eins og hún er kölluð af vinum
og vandamönnum. Þau hafa alltaf
verið mjög samhent og fljótlega eftir
að þau stofnuðu verslunina LitaLand
fór Systa að vinna þar í fullri vinnu
og saman gerðu þau verslunina að
því sem hún er í dag með dyggri að-
stoð fjölskyldu sinnar. Þegar Ingi-
mar veiktist fyrir þremur árum flutti
Ómar sonur þeirra til Akureyrar og
tók við rekstrinum og hefur unnið
þar síðan. Og í veikindum Ingimars
núna flutti Elvar sonur þeirra norð-
ur líka og saman sjá þeir um rekst-
urinn ásamt Systu og þeirra frábæru
samstarfsmönnum. Systa hefur stað-
ið eins og klettur við bakið á Ingimar
í öllum hans veikindum og er aðdá-
unarvert hve sterk hún hefur verið
allan þennan tíma. Alltaf hefur hún
haldið vel utan um fjölskylduna sína
og hjá henni eiga börnin hennar,
Ingimar Friðriksson
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar og tengda-
faðir,
MAGNÚS AÐALSTEINSSON,
Sólvallagötu 18,
Reykjavík,
lést á líknardeildinni Landakoti að morgni laugar-
dagsins 6. september.
Beatrice Aðalsteinsson,
Einar Magnússon, Þorbjörg Grímsdóttir,
Guðrún Ása Magnúsdóttir,
Kristinn Magnússon.
✝
Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
GUÐLAUG M. RÖGNVALDSDÓTTIR,
Krókahrauni 6,
Hafnarfirði,
sem lést á St. Jósefsspítala Hafnarfirði
miðvikudaginn 3. september, verður jarðsungin frá
Hafnarfjarðarkirkju miðvikudaginn 10. september
kl. 13.00.
Bjarni Ásgeirsson,
Ásgeir Bjarnason, Modesta Conzales Cano,
Rögnvaldur Bjarnason, Berþóra Garðarsdóttir
og barnabörn.