Morgunblaðið - 09.09.2008, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 9. SEPTEMBER 2008 29
tengdabörnin og öll barnabörnin
öruggt skjól.
Elsku Systa, Elvar, Aldís, Eva,
Andrés, Ómar og öll barnabörnin.
Megi algóður Guð styrkja ykkur og
umvefja á þessum erfiðu tímamót-
um.
Elsku Ingimar okkar, það er sagt
að maður komi í manns stað en það
kemur enginn í þinn stað, þitt skarð
verður aldrei fyllt, þín verður ávallt
sárt saknað.
Nú er sál þín rós
í rósagarði Guðs
kysst af englunum
döggvuð af bænum
þeirra sem þú elskaðir
aldrei framar mun þessi rós
blikna að hausti
(Ragnheiður Pála Ófeigsdóttir.)
Kær kveðja,
þín systkini,
Freygerður, Þorsteinn.
Sigrún, Bryndís, Soffía,
Valdís, Svanhildur, Anna
og makar.
Elskulegur tengdasonur minn og
vinur Björgvin Ingimar Friðriksson
er fallinn frá langt um aldur fram,
miðað við það sem gamall maður
eins og ég er að upplifa. Hann átti
svo mikið inni og vildi halda áfram.
Atorka hans og kraftur var með ein-
dæmum, eins og sést á fyrirtæki
hans sem hann stofnaði fyrir nokkr-
um árum og vann að ásamt fjöl-
skyldu sinni og öðru góðu sam-
starfsfólki. Ætíð var hann mér
einstaklega góður og nærgætinn og
fékk ég að bjástra við eitt og annað
mér til ánægju, hann fann að það
gerði mér bara gott.
Litaland var Ingimar afar kært
viðfangsefni, mikill uppgangur varð
strax í versluninni, enda mjög gott
að koma í það andrúmsloft sem þar
ríkti. Ekki var slæmt að vera hand-
langari hjá þeim feðgum og mun ég
ætíð minnast þeirra stunda.
Meðferð sjúkdóms hans er búin
að vera ströng og oft á tíðum erfið
en ætíð sást til sólar og þá kom Ingi-
mar fram af krafti og hélt ótrauður
áfram sínu starfi, fullur bjartsýni og
ákafa. Ég hafði mikla trú á honum
og baráttuvilja hans.
En svona er nú lífið, enginn veit
sína ævina. Genginn er góður
drengur, guð blessi hann.
Svo ótal mörg eru þau minninga-
brot sem leita á hugann á tímamót-
um sem þessum. Ég ætla ekki að
fara að tíunda þau hér og nú heldur
mun ég geyma þau í hugskoti mínu
og minnast þeirra síðar með fjöl-
skyldunni í Stapasíðu.
Um leið og ég kveð góðan vin
votta ég elskulegri dóttur minni Að-
albjörgu og börnum þeirra Ingi-
mars, tengdabörnum og barnabörn-
um þeirra og öðrum ástvinum mína
dýpstu samúð.
Guð blessi ykkur öll.
Baldvin Ásgeirsson.
Elsku frændi og vinur, okkur
langar til að minnast þín með nokkr-
um orðum.
Það er margt sem líður í gegnum
hugann á stundu sem þessari. Þrátt
fyrir að hafa ekki hitt þig daglega
varstu okkur alltaf svo kær. Sorgin
og eftirsjáin í hjörtum okkar er mik-
il og sú staðreynd að við fáum ekki
að njóta samvista við þig lengur.
Rúmlega þriggja ára baráttu við
illvígan sjúkdóm er nú lokið þar sem
þú þurftir að lúta í lægra haldi. Lífs-
vilji þinn var mikill og það var ekki
þinn andi að gefast upp. Barátta þín
var hreint ótrúleg, húmorinn var
aldrei langt undan. Það var engu
líkt hvað þú varst sterkur og barst
þig alltaf vel þrátt fyrir allt sem þú
þurftir að ganga í gegnum. Kallið
kom alltof fljótt og þegar við áttum
síst von á. Tveimur dögum áður en
þú kvaddir sagðistu ætla að koma
okkur öllum á óvart, það gerðir þú
svo sannarlega, en ekki eins og við
vonuðum. Við tekur annað tilveru-
stig þar sem við erum þess fullviss,
elsku Ingimar okkar, að þér muni
líða vel, laus úr viðjum sjúkdómsins.
Við fjölskyldan höfum búið í sömu
götu og þú alla ævi okkar systk-
inanna og alltaf var jafn notalegt að
koma til ykkar Systu, svo hlýjar og
góðar móttökur sem maður fékk
alltaf. Þú varst einstakur maður,
vildir allt fyrir alla gera enda líkaði
öllum vel við þig. Við systkinin
minnumst ferðanna í Litaland með
pabba, en þið voruð mjög nánir og
hittust nær daglega í sambandi við
vinnuna. Okkur þótti nú heldur ekki
slæmt að skoða veggfóðrið og dótið
sem þú hafðir upp á að bjóða til að
gera herbergin okkar fín og ekki
þótti okkur kandísinn lakari sem þið
buðuð alltaf upp á.
Nú er stórt skarð rofið í Litaland,
fyrirtækið sem þú stofnaðir og
stýrðir af miklum krafti, en Systa og
strákarnir þínir munu halda merk-
inu á lofti og heiðra þannig minn-
ingu þína. Þú varst hrókur alls fagn-
aðar hvar sem þú komst. Eins og
allir sem þekktu þig minnumst við
þess þegar þú söngst og spilaðir svo
fallega fyrir okkur enda gast þú
einn fengið ótrúlegasta fólk til að
syngja með þér á góðri stundu.
Sorg er eins og blóm án blaða
söngur án raddar
skyggir dökkur fugl heiðríkjuna
vorið, sem kom í gær,
er aftur orðið að vetri
(Magnús Jóhannsson.)
Takk fyrir allt, elsku Ingimar
okkar, minning þín lifir í hjörtum
okkar.
Elsku Systa, Elli og Aldís, Eva og
Andrés, Ómar og krakkarnir, megi
góður Guð styrkja ykkur á þessum
erfiðu tímum.
Þórir, Svava, Magnús,
Anna Karen og Þórey Sif.
Vinur okkar og félagi er fallinn
frá langt fyrir aldur fram.
Ingimar var einn af máttarstólp-
um B-liðs Þórs sem fær ekki ein-
göngu útrás í íþróttabrölti heldur
með því að safnast saman með fjöl-
skyldunum og gera sér glaðan dag
úti í íslenskri náttúru. Þar var Ingi-
mar bæði gleðigjafi og hinn trausti
félagi sem sá til þess að allt væri
innan settra marka og færi vel fram.
Hann var með öðrum orðum yfir-
vegaður og jarðbundinn en alltaf
þessi indæli félagi sem góðvildin
stafaði frá. Það er ómetanlegt fyrir
íþróttafélag eins og Þór að eiga slíka
félaga og sár söknuður þegar þeir
falla frá í blóma lífsins.
Við félagarnir í B-liðinu erum
þakklátir að hafa haft Ingimar að
vini og traustum félaga og færum
hans nánustu hugheilar samúðar-
kveðjur.
B-lið Þórs.
Þegar ég heyrði um fráfall Ingi-
mars kom skellur á mig. Þrátt fyrir
erfið veikindi var erfitt að taka því
að hann væri fallinn frá.
Ég hef verið svona á sjötta ári
þegar ég hitti Ingimar fyrst. Þá
hafði ég verið svo heppinn að kynn-
ast honum Ómari vini mínum,
yngsta syni Ingimars. Upp frá því
var ég tíður gestur hjá þeim Ingi-
mar og Systu. Alltaf þótti mér ég
velkominn á þeirra heimili, enda
gott fólk heim að sækja. Það var líka
gott að fá að alast upp í nágrenni
Ingimars og hans fjölskyldu og tel
ég mig betri mann fyrir vikið. Enda
var Ingimar þvílíkur viskubrunnur
og sannaðist það þegar við, fyrir
svona hálfu ári, sátum út á palli í
Stapasíðunni og ræddum þar heima
og geima.
Þegar ég svo flutti aftur heim til
Akureyrar var mér oft boðið í mat í
Stapasíðuna og þótti mér það
dásamlegt. Allt í svo föstum skorð-
um fannst mér, alveg eins og ég
mundi það þegar ég var krakki.
Enda mátti það ekkert hafa breyst,
að breyta góðum hlutum.
Ingimar var mikill tónlistarunn-
andi og var oftar en ekki fyrir aftan
hljómborðið sitt á kvöldin og spilaði.
Og þegar við Ómar og strákarnir
vorum komnir aðeins yfir tvítugt
þótti okkur oft mun skemmtilegra
að fara um helgar heim til Ómars
heldur en í einhver partí. Þar var
alltaf boðið upp á lifandi tónlist og
mátti enginn fara fyrr en hann eða
hún væri búin að syngja allavega
eitt lag, en þau voru nú oft á tíðum
mun fleiri þegar á leið.
Best þótti mér samt þegar hún
Systa söng undir með Ingimar og þá
sást greinilega að þau voru miklir
sálufélagar. Ekki nóg með það að
þau bjuggu saman heldur unnu þau
saman líka í versluninni sinni, þar
sem ég hef verið nánast daglegur
gestur á kaffistofunni frá því ég
flutti aftur norður.
Ég veit að andlát Ingimars hefur
verið mikið áfall fyrir þessa sam-
rýndu fjölskyldu og vil ég senda
mínar innilegustu samúðarkveðjur
til þeirra allra.
Systa, Elli, Eva og Ómar, hugs-
anir mínar eru með ykkur og óska
ég ykkur alls hins besta í framtíð-
inni.
Konráð Logi Jóhannesson.
Þær voru ónotalegar fréttirnar,
sem við í Slippfélaginu í Reykjavík
fengum föstudaginn 29. september.
Fallinn var frá, langt um aldur fram,
viðskiptavinur og samstarfsfélagi til
margra ára, Ingimar Friðriksson
kaupmaður í Litalandi á Akureyri.
Við opnun verslunarinnar árið
1996 hófst farsælt og árangursríkt
samstarf milli þessara aðila, en Ingi-
mar og fjölskyldunni tókst á stutt-
um tíma, með vinnusemi og sam-
heldni, að gera Litaland að leiðandi
fyrirtæki á sínu sviði.
Ingimar var fremstur meðal jafn-
ingja, þegar kom að málningu og
þekking hans á því sviði yfirgrips-
mikil og honum tókst að miðla henni
á skýran hátt til samstarfsfólksins.
Það sem gerði Ingimar svo sérstak-
an var einhver eðlislæg háttvísi.
Honum tókst að laða það besta
fram hjá viðmælendum sínum, hvert
svo sem umræðuefnið var.
Heiðarleiki, í öllu sem hann kom
að, var hans aðalsmerki og vel-
gengni hans í viðskiptum og í lífinu í
samræmi við það.
Í hörðum heimi nútímaviðskipta
tókst honum að halda þessum eig-
inleikum.
Aldrei heyrðist hann hallmæla
nokkrum manni og oftar en ekki
breytti hann um umræðuefni eða sló
á létta strengi til að eyða slíku.
Hann átti auðvelt með að miðla
þessum eiginleikum til samstafs-
manna, sem auk þess tömdu sér
sömu umgengishætti. Það var gam-
an að verða við óskum hans, sem
ætíð voru bornar fram af rökvísi og
heiðarleika. Í málningarverksmiðju
Slippfélagsins í Reykjavík verður
hans sárt saknað. Við vissum um vá-
gestinn, sem hann af æðruleysi háði
stríðið við. Hann kvartaði ekki í
meðferðinni, sem hann gekk í gegn-
um, en sagðist stundum vera hálf-
slappur. Góðar minningar um sann-
an heiðursmann, sem ekki mátti
vamm sitt vita verða okkur örlítil
huggun.
Ingimars í Litalandi á Akureyri
verður sárt saknað.
Aðalbjörgu og fjölskyldunni send-
um við okkar dýpstu samúðarkveðj-
ur.
F.h. starfsfólks Slippfélagsins í
Reykjavík,
Friðjón Hallgrímsson.
Hetjulegri baráttu Ingimars,
frænda míns, er lokið. Tími hans á
þessari jörð er liðinn svo alltof fljótt.
Það er ekki í okkar valdi að skilja
svo ótímabært fráfall, aðeins að
sætta okkur við. En minningarnar
um glæsilegan og góðan dreng lýsa
þeim sem nú syrgja og hjálpa okkur
smátt og smátt að brosa í gegnum
tárin.
Vertu ekki grátinn við gröfina mína
góði, ég sef ekki þar.
Ég er í leikandi ljúfum vindum,
ég leiftra sem snjórinn á tindum.
Ég er haustsins regn sem fellur á fold
og fræið í hlýrri mold.
Í morgunsins kyrrð er vakna þú vilt,
ég er vængjatak fuglanna hljótt og stillt.
Ég er árblik dags um óttubil
og alstirndur himinn að nóttu til.
Gráttu ekki við gröfina hér –
gáðu – ég dó ei – ég lifi í þér.
(Þýð. Ásgerður Ingimarsdóttir.)
Fyrir hönd fjölskyldu minnar
votta ég aðstandendum öllum mína
innilegustu samúð. Guð blessi minn-
ingu Ingimars.
Anna Soffía.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR,
Hraunvangi 7,
Hafnarfirði,
áður til heimilis að
Suðurgötu 61, Hafnarfirði,
sem lést þriðjudaginn 2. september, verður
jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju fimmtudaginn
11. september kl. 15.00.
Vilborg Pálsdóttir, Þráinn Kristinsson,
Katrín Pálsdóttir,
Anna María Pálsdóttir, Per Landrö,
Páll Gunnar Pálsson, Ólína Birgisdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
MARGRÉT SIGURÐARDÓTTIR,
áður til heimilis að
Smárahlíð 10E,
Akureyri,
andaðist sunnudaginn 24. ágúst á dvalar-
heimilinu Hlíð.
Útförin fer fram frá Glerárkirkju miðvikudaginn
10. september kl. 14.00.
Laufey Sigurbjörnsdóttir,
Guðmundur Sigurbjörnsson, Ásdís Loftsdóttir,
Þorsteinn Sigurbjörnsson,
Gunnar Sigurbjörnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
ARI BENJAMÍNSSON
bifreiðarstjóri,
Hringbraut 2a,
Hafnarfirði,
lést á St. Jósefsspítala Hafnarfirði, laugardaginn
6. september.
Útförin verður auglýst síðar.
Sigríður Ólafsdóttir,
Sóldís Aradóttir, Jóhannes Harðarson,
Ólafur Arason, Agnes Arthúrsdóttir,
Ingibjörg Þ. Aradóttir, Guðmundur Sigurjónsson,
Draumey Aradóttir, Lars Nyström,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
SIGURÐUR Þ. GÚSTAFSSON,
Dalalandi 12,
andaðist á líknardeild Landspítalans í Kópavogi,
sunnudaginn 31. ágúst.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju fimmtudaginn
11. september kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hins látna er bent á KFUM og
KFUK, Kristniboðssambandið og Gídeonfélagið.
Gunnlaug Sverrisdóttir,
Gústaf Sigurðsson,
Sverrir Sigurðsson, Auður Daníelsdóttir,
Gunnar Már Sigurðsson,
Árni Sigurðsson, Elín K. Guðmundsdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
KARL PÁLMI ÓLAFSSON,
Bergstaðastræti 30,
Reykjavík,
sem lést á Landspítalanum Fossvogi þriðjudaginn
2. september, verður jarðsunginn í dag, þriðju-
daginn 9. september frá Fríkirkjunni í Reykjavík
kl. 15.00.
Ása Gunnarsdóttir,
Sigurlaug Margrét Karlsdóttir,
Kristín Karólína Karlsdóttir, Þorkell Gunnarsson,
Ása Karlsdóttir,
Kári Steinar Karlsson, Ragnheiður Aradóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.