Skinfaxi - 01.02.1927, Qupperneq 27

SKINFAXI
27
i'ærðar eru að kalla má, á einu og sama altari. Altari
það er þrá manna eftir því að læra listina miklu —
að lifa. ]?að hefir ekki greint á um þetta mikla mark,
scm alstaðar hyllir undir í fjarsýn, en mjög hefir skor-
ist i odda um stefnur þær og aðferðir, sem ætti að|
nota til að ná þessu marki. Sumir vilja liorfa aftur í
tímann og helst slanda í stað, það eru einkum þeir sem
tekist hefir að draga vel að hreiðrum sínum. Slíkir
menn hyggja ekki á breytingar, mun það einkum vegna
þess að þeir hafa altaf nokkru að tapa. þ’essum mönnum
finst þeir kunni listina að lifa, Skorturinn knýr aðra
til að liugsa um öfugstreymi; það eru ólánsmennirnir,
sem dregið hafa núll í hlutaveltu lífsins,
]?eir sérgóðu hafa aldrei frið fyrir þessum olnhoga-
börnum. í þriðja lagi eru spámenn 'þjóðanna, þeiy
hefja stríð gegn úreltum og óhollum venjum, en gamli
tíminn leggur fé til höfuðs slíkra manna, líkt og siður
var i fornöld.
Myndir af þessari miklu og marg endurteknu mann-
lífsglímu birtir sagan, myndir þessar verða bestu miðl-
ar þeiiTa, sem dauðir eru og liinna, sem lifa.
]>ví er það heilög skylda allra þeirra, sem frá ein-
hverju merkilegu hai’a að segja um þjóðfélagsmál að
láta það ekki liggja í þagnargildi.
Svo er þessu hka varið um mörg ungmennafélög.
]>eim er skylt og nauðsynlegt að rita sögu sina, Hefir
því máli verið hreyft í Skinfaxa og á fundum ung-
mennafélaga i ýmsum héruðum. Siðasta samhands-
þing mintist á, að nauðsyn bæri til að semja minningar-
rit á fjórðungsaldarafmæli félaganna, og stjórn U. M.
P. f. hefir að sjálfsögðu tekið í sama strenginn.
Nokkuð hefir verið gert til að undirbúa þetta verk,
en það er sjálfsagt að vanda vel til þess og þarf þvi að
safna föngum viða að, svo að sagnir geti fengist frá
þeim er best þekkja félagsstarfsemána. Eyfirðingár
ættu að skýra greinilega frá byrjun þessarar hreyfing-