Skinfaxi - 01.12.1932, Blaðsíða 9

SIÍINFAXI
161
sinni og kröftum, að vinna svo störf sín í þágu þjóð-
arinnar, að þeir liafi traust hennar og samúð að sið-
ferðilegum baklijarli. Kennarastéttin mun aldrei
krefjast mikils fyrir lítið; liún krefst aðeins réttlætis
fyrir það, sem vel er gert, -— og betri starfsskilyrða
til þess að geta orðið þjóðinni að meiri notum. I því
ljer öllum góðum mönnum að styðja luma.
Ungmennafélagar! Hvar sem farið er um þetta land,
sér félagsskapar ykkar einhvern vott. 1 störfum og
framkvæmdum stærri og smærri, í umbótum á ýms-
um sviðum, í fegurri háttum eða meira fjöri í félags-
ska]). En blöð ykkar og ræður og samþykktir benda
einnig lil margs, sem ætlað hafði verið og ráðgert, en
sem reynsla lífsins og aðstæðurnar, sýndu, að ekki var
á færi þessa félagsskapar né annars. Þctfa eru ósigr-
arnir, sem sumir núa félagsskap ykkar um nasir. En
rétt að gætt er það enginn ósigur, að liafa átt áræðn-
ari vilja og stórbrotnari óskir, en lífið unni manni að
framkvæma. Allt veltur á þvi, að kunna að beina starfs-
vilja sínum og félagslegum átökum að nýjum viðfangs-
efnum, þegar aðstæðurnar loka einni leið. Og hafi ykk-
ur ekki tekizt að ldæða landið trjám og fegurra gróðri,
eins og frumherjana dreymdi um, þá er ykkur ekki
varnað þess, að stuðla að ]>ví, að byggja landið betri
og balnandi mönnnm. Það er viðfangsefni samboðið
nútíðinni, hverjum góðum dreng og frjálshuga mey.
Þess vegna beini eg þeirri vinarósk til ykkar, að
starfs- og menningarbarátta kennarástéttarinnar is-
lenzku eigi traustan og djarfhuga samherja í ykkur.
Hver kennari, sem í trú á starf silt og af góðum vilja
ræðst út i fámennið og einangrunina, gengur á
liólm við tækjaleysið, fátæktina og hin erfiðu slarfs-
skilyrði, á að eiga vinum að mæta þar, sem félags-