Skinfaxi - 01.12.1932, Blaðsíða 32

184
SKINFAXl
ar frostið lierðir og hríðarnar grenja; þannig harðn-
ar íslendingseðlið og færist í aukana æ því meir,
sem fleiri og stærri erfiðleika er við að etja. Eins og
jökullinn verður kaldur og miskunnarlaus, þegar vel-
urinn situr í hásæti, þannig verður íslendingseðlið
óvægið og miskunnarlaust, þegar ranglæti og kúgun
sezt í valdasæti. Þá tekur Islendingseðlið upp har-
áttuna móti rangsleitninni, unz yfir lýkur. En eins
og jökullinn bráðnar fyrir hlýju sumarins og vl sól-
arinnar, þannig bráðnar liarkan úr íslendingseðlinu,
þegar erfiðleikarnir eru unnir, þcgar sól réttlætis og
menningar er komin á loft.
Þetta eru helztu þættir hins sanna Islendingseðlis,
eða svo virðist mér jafnan, er eg les eða heyri frá-
sagnir um bezlu menn þjóðarinnar að fornu og nýju.
Eðli liverrar þjóðar eða skapgerð, ef hún er göfug
og í samræmi við landið, er henni dýrmæt eign, því
að skapgerð þjóðanna er undirstaðan undir lífsskoð-
unum þeirra og lífsvenjum.
Skapgerð tslendinga er göfug og í samræmi við
landið. Því meiri þörf er íslenzkri æsku að varðveita
sem hezt skapgerð feðra sinna, læra að skilja hana
og meta gildi liennar.
Við lifum á breylingatimum. Ný og ný áhrif bei'-
ast okkur hvaðanæfa, og það fellur í hlut þeirrar
æsku, sem nú er í landinu, að skera úr, hvað velja
skal og hverju skal hafna. Því verður íslenzk æska
að vera gætin, og má ekki gleyma þeirri áhyrgð, sem
henni hvílir á herðum.
Islenzk æska verður að vera fastheldin á forna
siði, en þó um lcið að hafa jafnan vakandi auga á
nýjum leiðum og nýjum hugsjónum.
íslenzk æska á að vera eins og lækurinn, sem sí-
fellt leilast við að iialda sínum gamla farvegi, liæta
liann og aulca, en breytir honum þó jafnan í sam-
ræmi við það umhverfi, er liann rennur um. Þannig