Skinfaxi - 01.12.1932, Blaðsíða 20

172
SKINFAXI
ar fyrsl og fremst við ástæður og lífsmöguleika þess
fólks, sem upp vex i alþýðustétt.
Það er nú reyndar erfitt og kannske í mörgum til-
fellum ógerningur, að dæma um eða álykta hversu
áhugamálum og tiugsanaferli annarra sé háttað. —
Helztu forsendurnar, sem fyrir liendi eru og fara má
eptir, eru orð fólksins og athafnir þess. Það ætti að
vera óhætt að ganga ut frá því sem gefnum hlut, að
bak við orð og athafnir lægju liugsanir, eða hugsjónir,
svo að notað sé háfleygara orðatiltæki.
Ef við lítum í kringum okkur, til samferðafólks
okkar á lifsleiðinni, getur varla lijá því farið að við
komum auga á þá staðreynd, að allir eiga eitt aðal-
áhugamál, sem liver og einn keppir að, eftir því sem
liann er maður til. Það er a ð k o m a s t áf ram,
eins og það er kallað í daglegu tali. M. ö. o. að liremma
sem allra, allra mest af gæðum þessa heims með sem
allra minnstri fyrirhöfn.
Það virðist því allnærri sanni að dagdraumar æsk-
unnar snúist að mestu leyti um þessa hluti, þegar und-
an eru skildar hugleiðingar um ástarlíf og kvnferðis-
mál.
Þessvegna má ganga út frá því sem gefnum hlut,
„að allir þeir sem alast upp í alþýðustétt, og hafa á
annað horð manndóm til þess að vænta sér einlivers
af lifinu, geri það að keppikefli lifsins að vinna sig
upp úr sínu umhverfi og sinni eigin stétt. Og þegar
Iiin bjartsýna æska gerir sér í liugarlund, hversu líf
liennar muni verða, þegar hún kemst á fullorðinsár,
mun henni ekki vera það ljúft að lmgsa sér það fullt
af skuldabasli og baráttu við ófyrirsjáanlega örbirgð.
Við getum t. d. hugsað okkur, að ung lijón, sem
byrja búskap á rytjukoti, séu full af vonum og líti
björtum augum á framtíðina. Þau trúa því í barnslegri
einfeldni sinni að búskapurinn hlcssist og að þeim
auðnist með óþreytandi iðni, sparsemi og dugnaði að