Skinfaxi - 01.12.1932, Blaðsíða 13

SKINFAXI
165
Og ál skyldi berast um æskunnar torg
sá orðstír, að félístu rneð hreysli. —
Og hvort er þaö gleði — eða hvort er það sorg,
að þig heimtaði allan sú stærsta borg,
sem hönd þín að ráði okkar reisti?
Hann bugast ei vill, okkar vormannaher,
þótt verði ’onum straumarnir þungir. —
Og hver sá er grætur, hann gái að sér:
Þeir, sem guðirnir elska á jörðu hér,
þeir deyja — þeir deyja svo ungir.
Því skal þeirra minning að makleikum hyllt
a[ manndómsins framtíðarráðum. —
Með opinni gröf skal ei arfinum spillt,
en auðu og tómlegu skörðin fyllt
með vorliugans vaxandi dáðum.
Því kveður mi hljóðlega hópurinn þinn
og hugsar — í stað þess að kvarta,
og ritar í brennandi brjóstið sitt inn
með blóðrauðum stöfum þann vilja sinn,
að ávaxta luig þinn og hjarta.
Vor æska’ á að smíða sér eldlegan vagn,
sem ofar því dauðlega brunar,
og vinna því eilífa áformi gagn,
að auka við lifheimsins gróðurmagn.
— Þá er guðsríldð nær en oss grunar.
J ó h a n n c s ú r K ö 11 u m.