Skinfaxi - 01.12.1932, Blaðsíða 29

SKINFAXl
181
Efni æfintýranna er mjög á einn veg': Draumar um
auð, gull, græna skóga, fín klæði háar tignarstöður o. s.
l'rv. — allt gæði, sem jafnvel hin litilmótlegasta kot-
ungssál vissi að voru til, en hún vissi það lika, að hún
var ekki sköpuð til að njóta þeirra. En henni var ein-
hver fr(hm að því að dreyma um ] ta u og skapa sér um
þau allskonar kynjamyndir í allsleysinu.
Hina sömu innsýn í sál liins kúgaða og allslausa al-
þýðumanns fáum við, ef við viljum liafa fyrir því að
skyggnast um í trúarlífi hans frá þessum tíma. Himna-
ríkisvistin er honum sem rikuleg upphót fyrir allt höl-
ið og mótlætið i jarðheimum. Sálin, sem á sínum liér-
vistardögum gat aldrei eignast ahnennilegar spjarir
utan um kroppinn sinn, var færð í „réttlætisskrúða“
og krýnd „dýrðarkórónu“, jafnskjótt sem lnin var orð-
in laus við hinn syndum spillta likama. Og á meðan
þessi líkami, sem kannske hafði aldrei etið ætan bita,
var að rotna niðri í jörðinni, þá saí sálin, frelsuð fyrir
blóð lambsins, og át dýrindis krásir í ríki himnanna.
Sem dæmi upp á þessa bjargföstu trú á gott fæði eftir
dauðann, má benda á eitt orðatiltæki, sem enn lifir á
vörum gamals fólks. Þegar það leggur sér til nlunns
mat, sem því þykir sérstaklega lostætur, lcemst það
stundum þannig að orði: „Þetta er mikill blessaður
himnarikis-matur.“
VI
En nú er þctta allt orðið breylt. Nú fullnægir það
ekki lengur vaknandi og framgjarnri alþýðu, að gefa
lífslöngunum sínum og framfaraþrám framrás gegn-
um lieim æfintýra, eða veizlufagnaðar í himnaríki.
Þetta kemur af þvi, að hin veraldlegu gæði liafa færzt
nær. Þau sjást nú ekki lengur í hillingum, gegnum
sjónauka æfintýranna, heldur blasa þau við hverju
barni, sem lýkur upp augunum og litast um í heimin-
um með öllum sinum girnileik. Alstaðar sjást þeir, sem