Skinfaxi - 01.12.1932, Blaðsíða 38

190
SKINFAXI
stuðla má að endurgræðslu skóganna, er full ástæða
fyrir menn almennt að vera vel vakandi í þessu efni
og hlusta með áliuga eftir öllum þeim tillögum, sem
að gagni geta orðið. Mikið má ef duga skal. Þvi fyrr
sem nýir skógar prýða dalina og strendurnar okkar,.
því hetra. Og áhugi margra góðra manna á þessu
efni er hæði lofsverður og hvetjandi fyrir þá, sem
enn eru tómlátir.
Einn af liinum áhugasömu mönnum á þessu sviði
er Guðmundur B. Kristjánsson kennari og skipstjóri.
Hugmynd hans er sú, að í hverri sveit sé sveitar-
stjórninni gert að skyldu að leggja til rúmgóðan blett,
er vel sé til skóggræðslu fallinn, eftir þvi sem völ er
á í liverju l>yggðarlagi. Sveitin skuli kosta til girðing-
ar utan uin þetta svæði, en hverjum einasta unglingi
sveitarinnar falið að gróðursetja eilt tré, t. d. um leið
og íiann fermist. Þelta tré skidi hann svo annast
meðan liann hefir tök á því, en græðlinginn skuli það
opinbera leggja til. En umsjón með skóggræðslusvæð-
unum yrði að sjálfsögðu að fela sveitarstjórnunum
og yfirumsjón skógræktarstjóra ríkisins.
Með þessu móti myndi liver sveit á skömmum tíma
eignast laglegan trjágarð, og eftir nokkurar kynslóð-
ir lieilan skóg. Svipaða aðferð hafði séra Sigtryggur
Guðlaugsson, fyrrverandi skólastjóri alþýðuskólans
á Núpi, og gafst vel. Á Núpi er nú prýðilegur trjá-
garður, sem Skrúður heitir, og er hann árangur þess-
arar viðleitni hins farsæla skólastjóra.
Þetta cr athyglisverð tillaga og virðist vera tiltölu-
lega auðvelt að koma henni í framkvæmd, enda er
hún komin frá manni, sem ekki er neinn skýjaglóp-
ur og hefir glöggt auga fyrir fegurð náttúrunnar.
Eg vil biðja „Skinfaxa“ að flytja liana til íslenzkra
ungmennafélaga og áhugasamra manna víðsvegar
um land, til frekari athugunar, i þeirri trú, að hún