Skinfaxi - 01.02.1934, Qupperneq 45

SKINFAXI
45
Verðlaunasaga.
Karítas ræíur gátu.
(Með auglýsingu í síðasta hefti, var lieitið 25.00 kr. verð-
launum fyrir heztu smásögu, er Skinfaxa bærist fyrir 15.
jan. þ. á. Fimm sögur komu. LJm ])æi' dæmdi þriggja manna
nefnd: Jóhannes úr Kötlum skáld, Sveinn Sæmundsson lög-
regluþjónn og ritstj. Skinfaxa. Verðlaunin voru dæmd höf-
undi, er nefndist „Bje“, fyrir sögu þá, er hér birtist. Höf.
reyndist að vera B j a r t m a r G u ð m u n d s s o n á Sandi
i Aðaldal).
Rögnvaldur er orðinn stór.
Hann er samt ekki nema 17 ára, hefir hlá augu, sem blika
eins og straumvatn í sólskini. Og brúnt hár, sem er óþægt
og leitar ofan í augun.
Fóikið segir enn þá: „Rögnvaldur, þetta átt þú að gera.“
Ekki einu sinni að það segi það, nema rétt stundum. Því
finnst það bara alveg sjálfsagt, að hann sé alltaf einhver
léttadrengur fyrir það. Piltarnir ætlast til að liann fari, ef
þarf að sækja hest. Það er enginn maður yngri á bænum.
Faðir hans ætlar honum þegjandi að reka kýrnar, hvað þá
aðra snúninga. Og þó er hann orðinn fullkomnasti maður til
allra verka.
Hann á tvær systur. Þær eru ögn eldri og þykjast heldur
en ekki yfir honum. „Æi, strákur! Okkur vantar vatn,“ segja
þær. Þeim kemur prýðilega saman um þetta, þó þeim semji
annars aldrei um annað.
En Rögnvaldur er ekki farinn að þola þessa meðgjörð ann-
arra með sig. Hann hefir smátt og smátt fyllzt af mótþróa
og andúð. Kröfurnar eru réttmætar, sumar. Hann veit það
vel, og finnur það. Og hann liefir hálfslæma samvizku, þegar
hann hefir á móti þeim. En hann gerir það samt. Það er af
því, hvernig að honum er farið.
Hann er hættur að geta beygt sig fyrir fullorðna fólkinu,
sem umgengst hann eins og hann sé krakki.
Jæja, það var þá svona: Rögnvaldur í Innridal liafði lengi
verið að smá vakna. Og nit var hann glaðvaknaður við það,
að hann var ekki lengur lítill.
Þetta var í júnímánuði.
Á sólmánuði, þegar hvítasólskín er um miðjar nætur. Hver