Skinfaxi - 01.02.1934, Blaðsíða 71

SKiNFAXI
71
ars er þetla ennþá trúarjátning mín, svo langt sem
hún nær.
Þess vegna er eg ungmennáfélagi.
Halldór Kristjánsson.
Reiknlngslok.
Ritstjóri Skinfaxa hefir sýnt mér grein Halldórs
Kristjánssonar í handriti og leyft mér að gjöra við
hana nokkrar athugasemdir, sem eg skal reyna að liafa
sem allra stytztar.
Reyndar er það óskemmtilegt verk, að deila við mann
eins og Halldór Kristjánsson um mannfélagsmál.
Hann er alþýðumaður eins og ég. Hann er fullur
af áhuga fyrir velferðarmálum sinnar stétlar og virð-
ist velta þeim fyrir sér með þcim einlæga ásetningi,
að finna á þeim Iieppilega lausn. En liins vegar er hann
að sökkva ofan í fen borgaralegra hleypidóma. Þess
vegna eru skrif hans — svo framarlega sem þau geta
ekki talizl marklaus — til óþurftar fyrir þá stétt manna,
sem Iiann vill þó vinna gagn af heilum liug.
Halldór Kristjánsson er of góður drengur til þess,
að kafna í sliku foræði. Því skrifa eg eftirfarandi at-
hugasemdir. Eg vil með þeim gjöra tilraun til þess að
rétla lionum bróðurhönd mína og kippa honum upp úr.
1) H. Kr. telur upp nokkrar staðreyndir, sem hann
vill að eg gefi gaum: „Við höfum g'óða mold“, o. s. frv.
— Já, elskurnar mínar, þetta sannar bara allt annað
en höf. vill. Hverjum er það að kenna, að þrátt fyrir
þessi náttúrugæði höfum við tæplega til hnifs og skeið-
ar? Er það mér að kenna eða H. Ivr. ? Höfum við legið
á liði okkar? Eða hafa stéttarsystkini okkar yfirleitt