Skinfaxi - 01.02.1934, Blaðsíða 37

SKINFAXI
37
fólkið úr liéraðsskólunum œtti erintli lieim aflur.
Verkleg og' andleg menning mundi þróast.
Það mundi verða mönnum ljósara þá en nú, að
þjóðin er ein licild, þar sem einstaklingarnir liafa
sama rctt til lifsins, og live fávíslegt það er, að ala
á ríg milli stétta og atvinnugreina.
Æskumaður, gerðu miklar kröfur lil sjálfs þín. Þá
getur þú með rétlu gert kröfu fil þjóðfélagsins. Sið-
að þjóðfélag hefir að marki þroska einstaklinga, sem
birtist fegurst í félagslegu lífi þeirra, cn sú manm
rækt hyggist á uppeldi og bættum lífsskilyrðum.
Aðcilsteinn Eiríksson.
Vormenn VII.
Þorsteinn Friitriksson
s k ó 1 a s t j ó r i.
Við vorum á fundi saman, að Illíð í Skaftár-
tungu, kennarar Vestur-Skaftafellssýslu, i vorið leið, í
maí. Á fundinum voru rædd ýms mál, er sérstaklega
koma við kennurum og kennslumálum. I umræðum
tóku allir þált, meira cða minna, með álmga og félags-
lund. Man eg nú fátt af því, þó skammt sé siðan.
Þegar komið var að sólselri, hóf Þorsteinn Friðriks-
son máls á nýju máli: Ungmennafélögin.
Hvað getum við gert fyrir ungmennafélögin? var
aðalefni i'ramsögu ræðumanns.
Þó að Þorsteinn væri framsækinn og unglegur i um-
ræðum dagsins, þá fannst mér samt, að hann yngjast,
er hann, við aftanskinið, i kveldkyrrðinni, minntist lið-
inna ára, í sambandi við þetta lijartans mál silt. Hann
minnti mig á manninn, sem kom úr Flensborgarskóla,
með vorveður i huga, heim lil sín, austur i Mýrdal og