Skinfaxi - 01.04.1951, Blaðsíða 8

8
SKINFAXI
ana, er reynt að fara aðrar leiðir til samfélagslegr-
ar skemmtunar, — þvi „skorti ber er borðað
hrat.“
Það er raunar síður en svo nokkurt hrat af ávöxtum
gleðinnar, sem ég vildi segja hér frá í fáum orðum.
En það er sameiginleg skemmtiferð á hestum.
U.M.F. Eldboi'g hefur haft það fyi'ir reglu nokkur
imdanfarin sumur, að félagai'nir fai'i eina hópferð á
fagra sögufi'æga staði í nágrenninu. Þó aðeins til þeiiTa
staða er liggja innan þeirra takmai'ka, að hægt sé að
konxast fram og til baka á hestum svo að segja á milli
mála. Og þeir staðir ei-u ótrúlega margir: Hítái'hólmui',
Rauðamelsölkelda ofl.
Og síðastliðið sumar var förinni stefnt í Hausthúsa-
eyjar og Skógai'nes.
Var svo ráð fyrir gert, að þeir, sem búa hið efra i
sveitinni og i Hnappadal, færu niður með Haffjarðará
að Stórahrauni. En niðui’sveitai'fólk í-iði syðst á Löngu-
fjörur, þar sem Þórður kakali reið forðum á vaðlana
og slapp við það undan eftirreið Kolheins unga.
Fór svo fram, sem ákveðið vai', að fólk hittist á
Stórahrauni. En sá bær er niður við sjó sunnanvert
við Hafl jai'ðai’á. Riðu svo allir í einum flota vestur yfir
Haffjarðará og út fjörumar.
Áð var á nesi, skamnxt vestan árinnai’, Núpunes er
það nefnt í nútíðarmáli en hefur að sjálfsögðxi heitið
Gnúpunes til foi'na, kennt við Þórð gnúpu, sem „nam
Gnúpudal og bjó þar“, svo sem segir í Landnánxu. En
nú er „G“-ið fallið fi’anxan af öllum þeim staðarheit-
um, sem kennd eru við Þói'ð gnúpu.
Á Núpunesi lxiðu þeir Hausthúsabændur Þórarinn og
Gísli Sigui'geii’ssynir, til að leiðheina fólkinu úm evj-
arnar, þvi þó xmdarlegt sé, höfðu sárfáir af hópnum
komið þar áðui', og enginn var kunnugur, þó staðui'inn
sé tiltölulega nálægui'. En það er nú svona, að útreiðar
fólksins, þó einhverjar séu, dragast mest að þjóðveg-