Skinfaxi - 01.04.1951, Page 12

12
SKINFAXI
ekki ætla að láta merki Jóns og Kristrúnar falla til
jarðar að óreyndu, hvorki utanbæjar né innan.
Að lokinni kaffidrykkju var aftur lagt á hestana,
og ferðinni haldið áfram ofan í Skógames.
1 Skógarnesi er löggilt höfn, og var verzlun þar frá
því nokkru eftir aldamót, og fram á þriðja lug aldar-
innar. Og um skeið voru þar tvær verzlanir. Dró
verzlunarstaðurinn nafn sitt af tveimur samnefndum
bæjum Ytra- og Syðra Skógarnesi, sem eru þar eigi
alllangt frá. Enginn kvistur eða kjarr er þó í þessum
löndum núna. Frá Skógarnesi var einnig útræði til
skamms tíma, einkum á vorin, og sóttu menn róðrana
ofan úr Miklaholts- og Eyjarhreppum. Einn fúinn hát-
ur á hvolli vitnaði nú um þetta bjargræðisstarf sveita-
mannanna á vorin.
Eftir nokkra dvöl í Skógarnesi, og ærsl og leiki
{æirra, sem léttur var fóturinn, voru reiðskjótar teknir,
og snúið til heimleiðar. Var nú riðið fram Eyjarhrepp,
og á þjóðveginn milli Stykkishólms og Borgarness, Jjví
fallið var á fjörurnar fyrir löngu.
Hjá túninu i Dalsmynni var áð stundarkorn. Sá bær
stendur í mynni Núpudals. En þegar fólk hafði rétt
aðeins sleppt hestum sínum sást hvar maður hljóp
heiman frá bænum, og kenndu menn, að þar fór Guð-
mundur bóndi í Dalsmynni. Héldu nú sumir, að hann
ætlaði að hiðja okkur að fjarlægja hestana, því dágóð-
ur slægjutoppur var þarna. En sú varð þó ekki raun-
in, heldur hafði hann meðferðis sælgætispoka allstóran
og bað fólkið að fá sér mola, hvað og gert var svika-
og undanhragðalaust.
Eftir skamma viðdvöld var stigið á bak og lagt í síð-
asta áfangann. Riðið austur Eyjarhrepp, yfir Haf-
fjarðará á brú og suður Kolbeinsstaðahrepp. Fékk gest-
risnin ekkert fang á ferðahópnum úr því, enda komið
fast að kvöldi.
Skildist fólk að, eftir því sem vegamót sögðu til og