Skinfaxi - 01.07.1952, Side 1

Skinfaxi II. 1952
anleí ^yyf^ilitínaiion:
NÝ VI«I A\<,SI IM
Hálfrar aldar afmæli ungmennafélaganna nálgast
senn. Viðfangsefni þeirra hafa jafnan tekið nokkrum
breytingum eftir aldarandanum og viðhorfinu á hverj-
um tíma. íþróttastarf og þjóðræknismál hafa þó allt-
af fglgt félagsskapnum og verið sem rauður þráður
i starfsemi hans og mun svo verða. Umræðuf'undum
félaganna hefur fækkað mjög frá því sem var fgrr
á árum, en verklegar framkvæmdir standa liins vegar
með meiri blóma en nokkru sinni áiður. Við lifum
líka á tímum raunsæis en ekki hugsjóna.
Umf. á Norðurlöndum hafa á síðari árum beint
störfum sínum i sívaxandi mæli inn á svið atvinnu-
lífsins. Starfsíþróttahregfingin er fgrst og fremst
stuðningur við hinar gmsu atvinnugreinar. Merkileg
viðleitni til að tengja æskuna traustum böndum við
framleiðslustörfin og hefja þau til aukins vegs með
viðurkenningu, sambærilegt við það, sem gert er á
íþróttasviðinu.
í Noregi hefur þessi hregfing breiðst út síðustu
6—7 árin og er orðin þar stórveldi. Á hinum Norður-
löndunum, einkum Svíþjóð og Finnlandi, er hún mun
eldri og skipar þar virðulegan sess i æskulgðsstarfinu.
En npphaf þessarar hregfingar er að finna í Banda-
ríkjunum. Þar var stofnaður félagsskapur 10Ui, sem
nefnist h „H“.
Gunnar Halldórsson, Skeggjastöðum í Flóa, segir
itarlega frá starfsemi þeirra félaga i grein í þessu
hefti Skinfaxa. Verður vafalaust mörgum efst í huga
við lestur greinarinnar, hvernig íslenzkum æskulgð
4