Skinfaxi - 01.11.1955, Blaðsíða 17

SKINFAXI
113
Loks fór fram sýn-
ingarglíma þingeysks
flokks, sem Haraldur
Jónsson á Einarsstöð-
um liafði þjálfað. Svo
sem kunnugt er hafa
verið uppi raddir um
það, að gliman sé í aft-
urför og hefur það m.
a. verið talið stafa af
óheppilegum glimu-
lögum. Hefur þá og
verið vitnað til „þing-
eyskrar glímu“, sem
æskilegrar fyrirmyndar.
ins:
Þorsteinn M. Jónsson
flytur ræðu.
Svo segir i leikskrá móts-
„Margir þeirra manna, sem iðkuðu glímu fyrir og
um síðustu aldamót, telja breytingar þær, sem gerðar
voru á lienni með skráningu glímulaganna 1905, hafa
ruglað mjög frumatriði þessarar fornu listar, — sem
var jafnvægisíþrótt, en með breytingum á byltuákvæð-
um og fleiru hefur orðið að aflraunakeppni með fóta-
brögðum og ýmsu öðru frá liinni fornu list ....
Sú tilraun, sem hér verður gerð .... er tilraun til
endurvakningar á liinni fornu þjóðaríþrótt og ber
nafnið Glíma, jafnvægisíþrótt, sem styðst við ákvæð-
ið: „Fallinn er sá, er fótanna missir.“
Margir munu liafa heðið þessarar glímu með nokk-
urri eftirvæntingu. Ekki verður liér dæmt um árang-
ur. Mjög var létt yfir glímunni, e. t. v. of létt, en svo
verður einatt í sýningarglímu, þó að annað verði upp
á teningnum í keppni. Er hætt við, að menn verði
ekki enn á eitt sáttir um glímuna eða reglur hennar,
og má lil gamans geta umsagnar eins áhorfanda, sem
varð að orði: „Flest gengur nú út í öfgar! Ég þekkti
8