Skinfaxi - 01.04.1956, Qupperneq 4

4
SKINFAXI
hvert um sig heita þjóöarútgáfa. Er hér átt við Menn-
ingarsjóð og Þjóðvinafélagið, Mál og menningu og Al-
menna bókafélagið. Ekki verður með sanni sagt, að ís-
lenzk skáldrit skipi veglegan sess hjá þessum félögum
öllum. Þar má þó undan skilja Mál og menningu. Hjá
því félagi voru frumsömdu skáldritin í góðu hlútfalli
við önnur útgáfurit á síðastliðnu ári.
Nú er það úitað öllmn, sem til þekkja, að brugðizt
getur til beggja vona fyrir unga rithöfunda að fá út-
gefnar bætmr sínar. Oft munu þeir fá lítið i aðra hönd
fyrir handrit sín, og eins má gera ráð fyrir, að bækur
þeirra verði lítið lesnar, þótt góðar séu. Eru mörg dæmi
um það, að ungir höfundar hafa sjálfir orðið að ráðast
í útgáfu bóka sinna, oft af miklum vanefnum. Og ekki
er heldur fyrir það að synja, að þessi háttúi/r hefur
stundum leitt til þess, að menn réðust i að gefa út rit-
smíðar eftir sig, sem betur hefðu mátt kyrrar liggja.
Það væri sannarlega ekki til of mikils mælzt, þótt sú
krafa yrði gerð til hinna stóru útgáfufélaga, sem hér
hafa verið nefnd, að þau gæfu út a. m. k. eitt nýtf is-
lenzkt skáldrit á ári hverju. öll telja þaú sig vilja gegna
því hlutverki að auka bókmenningu þjóðarinnar, þroska
bókmenntasmekk almennings og stuðla að reisn ís-
lenzkra bókmennta. Það ætti þvi að vera sjálfsagður
hlutur, að þau gæfu út hið bezta, sem ritað er af ungupn
og vaxandi skáldum á landii hér. Ættu þau árlega að
efna til samkeppni um verðlaun fyrir eitt nýtt skáld-
verlc og hafa verðlaun og ritlaún samanlagt ekki óríf-
legri en sem svarar sæmilegum árslaunum embætfiis-
manns. Mætti þá segja, að hlutve-rk þessarar áskrifta-
útgáfu væri annað og meira en nafnið tómt. Góðar þýdd-
ar bækur og endurútgáfur á verkum kulnnra og viður-
kenndra höfunda eru góðra gjalda verðar. En það er
engu síðra menningarstarf að hvetja unga og verðandn
höfunda til að leggja sig alla fram við sköpun nýrra
skáldrita. Árleg samkeppni, þar sem hæf dómnefnd