Skinfaxi - 01.04.1956, Síða 32

32
SKINFAXI
ast í og skjóta öngum, þá er samt alls engin vissa fyrir
því, að það fái að þroskast hér og festa rætur samkvæmt
eðli sínu. Þú litla fræ, sem nú fellur úr hendi mér, saga
þín getur orðið hörmungarsaga. Þó að veðrið sé blítt
og gott í dag og sólin vermi þig í þessum nýja óskastað
þínum, þá getur stormurinn vaknað á morgun og svift
ofan af þér sænginni, þyrlað þér í loft upp og þeytt þér
miskunnarlaust eitthvað út í bláinn. Og stormurinn get-
ur borið þig þangað, sem þú nærð ekki að ála, heldur
visnar og deyrð. Hann getur líka misst þig til jarðar,
og þá leitar þú þér afdreps sem fyrst. Kannske finnur
þú sprungu í moldarflagi, og þar ertu öruggt. Eða þá
þú finnur hestsspor í sandinum, þar sem þú getur leit-
að hælis fyrir storminum. Þá breiðir hann ofan á þig
aftur — og þú ert eitt á afarstóru svæði, — aleitt og
yfirgefið af systkinum þínum. Þá fær þú það vanda-
sama hlutverk að verða frumkvöðull lífsins og gróðrar-
ins, þar sem áður var ekkert stingandi strá. — Að fjór-
um árum liðnum berðu svo fræ, og sáir í kring um þig.
Og þegar börn þín og barnabörn teygja sig upp úr sand-
inum, þá hvín í hávaxna axstönglinum þínum, þegar
stormurinn geisar. Þá færðu mál og þú segir þeim sögu
þína. — Við skulum vona, að svona verði það, ef storm-
urinn vekur þig við vondan draum, — og nú breiðir
plógurinn ofan á þig, litla fræ.
Tveir menn eru við hvern plóg. Annar plægir, hinn
sáir. — Nú er þessi skákin búin. Þegar litið er yfir
hana, má gjörla sjá fernskonar jarðveg: mold, sand,
hvíta vikurmöl og svarta, örfína vikurösku. í þessum
jarðvegi á velurinn að vaxa. Allur þroski hans er kom-
inn undir storminum, því að þótt skákin sé nú reglu-
leg, þá má ganga út frá því sem vísu, að stormurinn
tæti hana sundur og tvístri sæðinu út í veður og vind.
Gamlar sáningar eru sjaldan annað en tvær til fjórar
melþúfur. — Við tökum fyrir næstu skák. — Frh.