Skinfaxi - 01.04.1961, Síða 36

verða sýnd. Hinn sígildi Skugga-Sveinn
eftir Matthías Jochumsson heilsar upp á
okkur um jólin. Nýju leikritin eru eftir
Halldór Kiljan Laxness, Sigurð A. Magr;-
ússon og Sigurð Róbertsson.
Laxness hefur ekki til þessa náð tökum
á leikritagerð, og er ýmsum forvitni á
að sjá hvort hann hafi nú sigrazt á byrj-
unarörðugleikunum hvað leikritun snertir.
Sigurður A. Magnússon skrifaði s. 1. vor
grein um leiklist í Morgunblaðið, sem var
svo vel unnin, að ekki þurfti að lesa nema
fáar línur til þess að ganga úr skugga
um, að þarna var á ferðinni maður með
þekkingu á leiklist. Gestagangs hans verð-
ur því beðið með nokkurri eftirvæntingu.
Mesta athygli mun þó vafalaust vekja,
að Þjóðleikhúsið ætlar nú að flytja þann
söngleik, sem mestum vinsældum hefur
náð á þessari öld, „My Fair Lady“, sem
félagarnir Lerner og Loewe sömdu upp úr
leikriti Bernard Shaw, Pygmalion.
Fyrsta sýning ársins er á amerískum
gamanleik eftir Ira Levin, en hann bygg-
ist á skáldsögunni ,,No Time for Ser-
geants“ eftir Mac Hyman. Leikurinn er að
mestu leyti skop um bandaríska herinn,
ekki sízt hin barnalegu átök milli land-
hers og flughers, sem raunar munu þorra
íslendingum lítt kunn, enda þeim lítt við-
komandi. Efni leiksins nýtur sín eðlilega
miklu betur í löndum, sem hafa innlendan
her, en eigi að síður hlýtur hið létta
skop hans að vekja kátínu allra.
Gunnar Eyjólfsson hefur sett leikinn á
svið og náð miklum hraða og góðum stað-
setningum. Raunveruleikablæ getur naum-
ast orðið um að ræða, til þess gerist of
mikið af leiknum yfir Bandaríkjunum, og
sumir leikendur svífa of lengi á leið til
jarðar til þess að nokkur maður gleymi
því, að hann er í leikhúsi.
Bessi Bjarnason leikur aðalpersónuna,
Villa, rem er saklaus sveitamaður á yfir-
borðinu, en veit eigi að síður lengra en
nef hans nær og stendur með pálmann eða
öllu heldur medaliuna í höndunum að
leikslokum. Bessi túlkar ágætlega sakleys-
islegt útlit mannsins, sem þykist vera vit-
lausari en hann er.
Róbert Arnfinnsson leikur King lið-
þjálfa, og skapar þarna enn eina minnis-
stæða persónu. Leikur ekki á. tveirn tung-
um, að Róbert er í fremstu röð íslenzkra
leikara. Hann endaði leikárið í fyrra með
afburðaleik í Nashyrningunum, og nú
hefur hann þetta með ágætri persónusköp-
un í Allir komu þeir aftur.
Haraldur Björnsson fer mjög vel með
lilutverk föður Villa, en annars eru flest
hlutvei'k hins fjölmenna leiks svo lítil, að
þau gefa ekki mikið tilefni til átaka. Er
því ekki hægt að ætlast til þess að leik-
ararnir hafi unnið nýja sigra í þessum
spaugilega en ekki sérstaklega áhrifamikla
gamanleik.
Þýðing Bjarna Guðmundssonar virðist
vera lipurlega gerð.
Ólafur Gunnarsson.
36
S K I N F A X I