Skinfaxi - 01.08.1988, Blaðsíða 17

Ferðinni var heitið til Mols
í Danmörku. Mols er á
íslandi kannski einna
þekktast fyrir það að
Molbúarnir alræmdu eru
þaðan upprunnir. En
Molsbúar eru einnig
stoltir af Fuglsömið-
stöðinni sem er ein aðal
íþrótta- og félagsaðstaða
dönsku ungmennafélag-
anna. Þar er svo til allt til
alls fyrir þá sem vilja
stunda íþróttir eða ætla
sér á námskeið í hinum
ólíkustu greinum. Engir
Molbúar.
Skallagrímshópurinn í Fuglsö, Stúlkurnarf.v. Sigríður Geirsdóttir, Heidi Johansen
og Sigríður Bjarnadóttir. Strákarnir. f.v. Finnur Guðmundsson, Birgir Örn Birgis
og Borgar Axelsson.
Það var spenningur í lofti hjá þeim un-
glingum sem voru að stíga upp í rútuna á
leið til Leifsstöðvar, snemma morguns
þann 4. júní. Ætlunin var að æfa
frjálsíþróttir og badminton. Fólkið er alls
staðar að af landinu en á þeim
klukkutímum sem þau hafa eytt undir
sama þaki hefur hópurinn náð vel saman.
I Leifsstöð verða tafir á flugi en það er
smáatriði hjá þeim fjölmörgu í hópnum
sem eru jafnvel að fara erlendis í fyrsta
skipti. Hjá þeim er þetta mikið meira en
venjuleg æfingaferð. Þetta er ævintýri.
Engin spurning.
Það voru fáir í hópnum sem höfðu komið
áður til Fuglaeyjar. Þó fólk hefði séð
nokkrar myndir af svæðinu er óhætt að
segjaað það hafi fallið fyrir staðnum. Tar-
tanbrautir umhverfis úrvals grasvöll,
annargrasvöllurtil.tveirgóðiríþróttasalir
með gufubaði. Setustofur,
sjónvarpsherbergi, billjarðherbergi, litlir
salir, stórir salir,
myndbandsupptökutæki. Og svo
tramvegis.
Fólk var því hresst þegar mætt var á
svæðið. Og það þrátt fyrir að ferðin hefði
staðið frá því fjögur að nóttu til sex að
kvöldi. Eftir mat fóru því allir niður á völl
1 körfubolta þar sem leikið var af krafti
fram í myrkur.
En fólk hefði kannski átt að taka hlutina
með meiri ró fyrsta daginn. Því daginn
eftir, að lokinni fyrstu æfingu hjá Cees var
fólk úrvinda. “Hvernig er það með þig
Cees, ertu þrælapískari?” heyrðist frá
einum kappanum. Cees lét sér hvergi
bregða og benti þeim á að þau væru kontin
á tartan og mættu búast við að vera eins og
gamalmenni fyrstu dagana. Flestir voru
þátttakendurnir auðvitað ekki vanir að
Margrét Brynjólfsdóttir úr UMSB og
Fríða Rún Þórðardóttir í upphitun fyrir
æfingu.
æfa á tartani sem gefur ekki næstum því
eins mikið eftir og mölin.
En fólk beit á jaxlinn og gerði lítið úr
harðsperrunum. Enda kannski lítilvægt
miðað við aðstæðurnar sem þeirn buðust á
staðnum. Og veðrið. Veðrið lék við
fólkið allan tímann. Sem betur fer var
ekki heiðskýr himinn allan tímann þar
sem hitastigið var oftast nær 30 gráðum en
20.
Til þess að hafa nú ekki ferðina of
einhæfa, æfingar alla daga, var á
miðvikudeginum farið til Arósa sem er
klukkutíma akstursleið frá frá Fuglsö.
Ekki var þó morgunæfingu sleppt heldur
farið eftir hádegi. í Árósum var rölt um
göngugötu borgarinnar og kíkt í verslanir.
Danskir velunnarar höfðu útvegað
hópnum nokkum afslátt í íþróttabúð í
borginni og þangað var fjölmennt. Að
kaupunum loknurn dreif fólk sig um
eftirmiðdaginn í Tívolí staðarins.
Auðvitað voru keyptir ntiðar með
ótakmarkaðan aðgang og hver mínúta
nýtt. Það varþvíekki síðurþreytturhópur
sem kom heim að kveldi en hópur sem
hefði verið á stífum æfingunt yfirdaginn.
Badmintonhópurinn úr Skallagrími í
Borgarnesi kornu þjálfaralaus ath. til
Fuglsö og sáu því sjálf unt sínar æfingar
utan upphitunar með frjáls-
íþróttahópnum. Það kom þó varla að sök
Skinfaxi
17