Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1942, Qupperneq 45

Kafbátsforingi og kennimaður
Enn í fótspor Odysseifs.
U 73 var ekki sjófær aftur fyrr en í miðjum
október. Haustið kemur og dagarnir styttast.
Þetta á vel við okkur, því að næsti leiðangur
er ákveðinn til Piræus og gríska eyjaklasans
Cyklad. En eyjar þessar eru svo þéttar, að auð-
veldlega sér á milli þeirra, svo það er hættu-
legt fyrir kafbát að vera á ferli á daginn.
Þessi för var hin fljótasta og farsælasta af
ferðum U 73, þrátt fyrir.... En ég ætla ekki
að skýra frá því fyrirfram.
Við fórum frá Cattari seinni hluta dags, hinn
22. október, og hinn 23. köfuðum við gegn
um Otrantosund og komumst framhjá fimm
varðlínum. Það voru vopnaðir togarar, sem
sigldu tveir og tveir saman og drógu á milli sín
kafbátanet með tundurduflum í. Á þennan
óvenjulega hátt átti beinlínis að veiða kafbát-
ana. Þetta var í það sinn í okkar augum frem-
ur leiðinleg truflun en alvarleg hætta! Því að
við bárum meiri virðingu fyrir hraðskreiðum
tundurspillum, sem gátu orðið okkur mjög
skeinuhættir, þegar við komum upp á yfirborð-
ið á nóttunni. Næsta morgun sökktum við úti
fyrir íþöku gríska skipinu ,,Propontis“, sem var
með sementsfarm til Suezskurðarins. Því næst
héldum við eina þokunótt í gegnum Cervisundið
og komum inn í gríska landhelgi.
Fyrsta skip, sem við mætum, er lítið brezkt
beitiskip. En við komumst ekki svo nærri, að
hægt sér að ráðast á það. Og daginn eftir liggj-
um við í leyni, en þá kemur það ekki. Alla nótt-
ina siglum við norð-austlæga stefnu á flóann
hjá Aþenu. Um morguninn erum við úti fyrir
eynni Phelebes, suður af Æginasundi. En um
nóttina mættum við mörgum varðskipum og
tundurspillum og urðum við oft að kafa. Fyrri
hluta dags er mikið um skipaferðir, sem er gætt
af frönskum tundurspilli að því er virðist, og
er hann stöðugt á sveimi í námunda við okkur.
Það er fremur hvasst og erfitt að stýra U 73
á rannsóknardýpi. Um kvöldið leggjum við tvær
duflagirðingar, austan og vestan við eyna, en
höldum síðan suður á bóginn til Keossunds. —
Um nóttina siglum við ofansjávar fast upp und-
ir Euboaströndum í Petaliflóa, og notum tím
ann til að hlaða rafgeymana. En við verðum sí-
fellt fyrir truflunum og urðum að kafa þrisv-
ar, til þess að forðast tundurspilla. Á Keos-
sundi sáum við þessa nótt tvö sjúkraflutninga-
skip með ljósum. Voru þau á suðurleið. Ljós-
laus skip þekkjum við auðvitað ekki.
VÍKINGUR
Kl. 5 um morguninn köfum við, til þess að
finna heppilegan stað fyrir duflagirðingu í
Keossundi. Það var ekki mikill vandi, því að
öll skipin fara þar rétt meðfram landinu. En
við gerum þá óþægilegu uppgötvun, að dufla-
togararnir eru einmitt þessa stundina að slæða
dufl á þessum slóðum. Heimsókn okkar hefur
því sýnilega ekki verið óvænt. En við treyst-
um á hamingjuna, og milli 8 og 9 um morgun-
inn leggjum við tvær girðingar, með sex dufl-
um hvora, undir strönd eyjarinnar Keos. Svo
bíðum við þar í grendinni, til þess að sjá árang-
urinn, og eins til að ráða niðurlögum skipa, sem
verða kynnu fyrir tjóni. Um 11-leytið liggur
stórt gufuskip með mikla slagsíðu úti fyrir
girðingu okkar, en skömmu síðar siglir það suð-
ur á bóginn, áður en við komumst á vettvang.
Kannske hefur það rekizt á tundurdufl? Við
vitum ekkert.
Um daginn fara mörg skip framhjá. Okkur
þykja hvít- og grænmáluðu spítalaskipin grun-
samleg. Það lítur út fyrir, að frönsku hersveit-
irnar á Saloniki-vígstöðvunum, hafi tekið sótt
mikla, eða þá að þeir nota Rauða krossinn til
þess að vernda herflutninga sína.
Undir kvöldið hættum við þessu eftirliti, köf-
um út í gegnum Dorosundið og út á rúmsjó, til
þess að vera í friði um nóttina og hlaða raf
geymana. Heppnin er með og þetta er róleg nótt.
Whitley-flugvél hefir kastað sprengju aS kafbát,
sem er neðansjávar, sjóstrókur gýs upp.
45