Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1950, Síða 1

$ JÓM ANN ABLABIÐ
k 639.Z
U í K I H 6 U R
ÚTGEFANDI: FARMANNA- OG FISKIMANNASAMBAND ISLANDS
XII. árg. 1. tbl.
Reykjavík, Janúar 1950.
Gæfa landslns í veði
Þaö hefur á öllum tímum verifí sorgarsaga íslenzku þjóöarinnar, hve ósamlynd hún hefur
veriö og þegnarnir ósanngjarnir hver í annars gar'S. Eg er kominn af bœndaœttum í báöar
œttir, ég hefi veriö sjómaöur frá barnœsku og er því af eölilegum ástœöum vinveittur báöum
þessum stéttum þjóöfélags vors og tel þœr báöar vera máttarstoöir þjóöfélagsins, á hinu verk-
lega sviöi, eins og enn horfir málum hjá oss. Viö vitum öll, a<5 einnig er hiö andlega sviö, sem
mjög veltur á um velferS þjóöanna. Þaö er sárt til þess aö vita, áö nú skuli svo komiö hjá
þessari þrautseigu og dugmiklu þjón5, aö hinir smœrri spámenn og spákaupmenn hafa sogiö
sig svo fasta á stéttir sjávarútvegsmanna og bamda, áö hver keppist viö annan um kröfur á
hendur ríkisvaldinu til þess áS tryggja áframhaldandi velsœld þessara stétta þjööfélagsins,
án þess áö gjóra sér um leiö Ijóst, aö á þenna hátt er veriö aö grafa undan þeim grunni, sem
íslenzka þjóöin byrjáöi svo myndarlega aö byggja á, fullveldisáriö 1944. Þáö er einriig gott
dœmi um óstjórnina og ofstjórnina, aö þetta skuli vera hópur manna sem telur sig vera á
móti þjóönýtingu eöa ríkisrekstri. En allir þessir styrkir og niöurgreiöslur eru hin versta og
óbilgjarnasta tegund þjóönýtingar, þar sem ríkiö fœr aldrei gróöann, en veröur hins vegar, ef
þessu er haldiö áfram, áö bera allt tapiö.
Svo gengur þetta uppbóta- og niöurgreiösluæöi langt, aö ríkisstjórn og Alþingi standa
oröiö á öndinni og bíöa eftir kröfunum.
Hvenœr koma t. d. þessir sömu menn til ríkisins og segja, þegar vel gengur meö útgerö
og annaö: Viö höfum grœtt of mikiö, viö liöfum fé aflögu til almenningsnota. En þegar verr
gengur, þá er sagt: „Kaupiö, kaupiö, þáö er of hátt. Sjórnenn og verkafólk fá of mikiö kaup“.
Af hverju eru menn alltaf aö klaga aöra? Hvers vegna áfellast þeir aldrei sjálfa sig?
Alltaf er talaö um kaup sjómanna, já, sérstaklega þeirra, aö þaö sé of hátt. En ef nú allir
sjómenn á t. d. fiskiflotanum tœkju upp á því, aö fara í land og hœtta aö vera sjómenn, mcöál
annars vegna þess, aö þeir vildu sýna þegnskap og láta aöra komast aö, sem vildu taka upp
þeirra starf, fyrir lœgri laun. Já og vegna þess, aö sannarlega er hœgt fyrir þá suma, aö fá
hœrri laun í landi — miöaö viö sama vinnutíma, án þess aö þeirn yröi líkt viö sauöaþjófa,
eöa annaö enn verra. Þá yröi nú athyglisvert, aö fylgjast meö hvort þeii', sem slíku hafa haldiö
fram yröu fyrstir aö sœkja á sjóinn. Aö vísu mœtti manna nokkur skip, og þau ekki svo fá,
meö forstjórum og skrifstofuliöi, en þá yröi nú gaman aö sjá svipinn á þeim hinum sömu,
eftir eitt misviörasamt vetrarúthald, og afköstin í sumum tilfellum.
Nei, mínir elskanlegir, ég held aö meinsemdin liggi ekki aöallega í of háu kaupi til
þeirra, sem vinna hin erfiöari stórfin. Eg held aö hún liggi í allskyns vanstjórn og ofstjórn.
VÍKINGUR
LANDSBÓKASAFN
JV'i ;• 80330
-----------
| ISXANnS
1