Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1950, Blaðsíða 7

að við vorum allmiklu nær en Geir. Þe&su næst
lét ég senda Verði skeyti um, að við skyldum
koma honum til aðstoðar, ef þess væri óskað,
og var því boði tekið. Við breyttum því næst
um stefnu og var nú lagt af stað Verði til að-
stoðar.
Nokkru síðar átti ég tal við Gísla Bjarnason,
skipstjóra á Verði. Sagði hann mér, að talsverð-
ur sjór væri kominn í lúkar og einnig netalest-
ina, og væri Vörður tekinn að hallast á bak-
borðshliðina. Ekki taldi Gísli skip sitt vera í
hættu að óbreyttu veðri og menn stóðu þá við
austur frammi í skipinu.
Um klukkan hálf þrjú síðdegis komum við
að Verði“, segir Jónmundur. „Virtist mér hann
þá vera orðinn talsvert siginn að framan og
nokkur halli á honum út í bakborðshliðina. Ég
var þeirrar skoðunar þá, að ekki væri ástæða
til að ætla, að illa færi, enda var þá sæmilegt
veður, þó sjór væri nokkuð þungur. Ég taldi
sennilegt, að Varðar-mönnum myndi takast að
ná skipi sínu upp aftur. Þá var kaldi.
Strax eftir að dimma tók, fór veður vaxandi
og sjór tók að ýfast enn meir. Nokkru fyrir
klukkan fimm átti ég tal við Gísla skipstjóra,
og spurðist fyrir um ástandið hjá honum. Sagði
Gísli það fara heldur versnandi, enda komið
hvassviðri. Við á „Bjarna Ólafssyni" vættum
poka í olíu og settum þá utan á síðuna og sigld-
um síðan skipi okkar og lögðum því framan
við Vörð í sömu stefnu, til að olían gæti lægt
báruna.
Þannig héldum við skipi okkar þar til kluklc-
an hálf sjö. Þá kallar Vörður til okkar og biður
okkur að koma sem skjótast að skipinu. Var
nú öllum mönnum gefin fyrirskipun um að vera
viðbúnir á þilfari. Þegar hér var komið, var
veðrið það, sem sjómenn kalla „vitlaust veður“
og sjógangur mikill.
Bjarni Ólafsson er látinn renna hægt stjórn-
borðsmegin við hið sökkvandi skip, sem enn
hafði öll ljós logandi. Mér fannst horfurnar á
giftusamlegri björgun Varðar-manna vera
hverfandi litlar. Við sáum að Vörður var um
það bil hálfur í kafi, og var sjórinn kominn
upp í miðja brú og reykháfurinn var umflot-
inn. Mennirnir virtust þá allir vera komnir
að stjórnborðsbjörgunarbátnum. Afturstefni
Varðar var komið upp úr sjónum og skrúfan
laus við sjó.
Við námum staðar um það bil 15 föðmum
frá Verði, en urðum eftir skamma stund að
renna aftur fyrir hann, þar eð hann rak óð-
fluga í áttina að skipinu og sýnt þótti, að hann
mundi rekast á okkur.
Um leið og við nemum staðar, rétt aftan við
VÍKINGUR
41