Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1950, Blaðsíða 22

HugleibLngar sjómanns
I síðustu grein minni minntist ég lítilsháttar
á talstöðvarmálið og þá óánægju, sem ríkti
meðal sjómanna um hvernig á þeim málum
væri haldið. Til er fjöldi talstöðva á landinu,
sem ekki hafa leyfi til að svara skipum á hafi
úti, jafnvel þó lífið lægi við. Vil ég aðeins nefna
nokkra staði, t. d. Djúpavog, Raufarhöfn, Flat-
ey (Breiðafj.), Stykkishólm o. fl. Við svo búið
má ekki standa, við verðum að krefjast þess,
að allar þær talstöðvar verði opnaðar til notk-
unar fyrir skip á hafi úti, og einnig, að settar
verði niður talstöðvar í öllum verstöðvum. Auð-
vitað á Slysavarnafélagið og deildir þess um
land allt að beita sér fyrir þessu máli.
Nú er verið að setja niður talbrú á Seyðis-
firði. Eins og ég hef tekið fram áður, álít ég
þetta mjög misráðið. Fyrst er nú það, að flest
skip, er koma erlendis frá, koma upp að suð-
austurlandinu, en ekki austurlandinu, og svo
annað hitt, að hlustunarskilyrði eru mjög slæm
á Seyðisfirði, ekki aðeins fyrir talbrú, heldur
einnig fyrir talstöð; hana ætti að staðsetja á
Dalatanga.
Þessi talbrú á að vera á Hornafirði. Þar eru
öll skilyrði góð og staðurinn hentar bezt fyrir
skip, sem koma erlendis frá. Eins og mörgum
sjómönnum er að sjálfsögðu kunnugt, þá er
aðeins einn radíóviti til á Austurlandi, vitinn
á Vesturhorni. Vitaskuld er prýðilegt að hafa
þennan vita, ekki hvað sízt fyrir þau skip, er
taka land við suðausturlandið, en betra væri
að hafa tvo vita á Austurlandi, t. d. annan á
Dalatanga, því þá væri hægt að taka krossmið.
Heyrt hef ég sagt, að til sé radíóviti í fórum
vitamálastjóra. Ef svo er, leyfi ég mér að skora
á þann heiðursmann, að vitinn verði þegar sett-
ur niður á Dalatanga, til notkunar fyrir alla
sjófarendur, sem til hans gætu náð.
Eins og ég hef drepið á áður, er mikið búið
að starfa að bryggjubyggingu og hafnarmann-
virkjum síðustu ár. Ég vil nú aðeins minnast
á bryggjurnar lítilsháttar. Margar af þeim eru
ófullgerðar og standa því að sjálfsögðu til bóta,
en flestar eru þessar bryggjur ekkert annað
en sker út í hafið, alveg óvarin, nokkurs konar
„skipaskemmdarsker“, en þó er verst við flest-
ar þessar bryggjur, hvað festai'höld eru öll lé-
leg. Litlir og lélegir hringir, engar ístungur
(tersar), en í stað þess oftast kassafjalir. Geta
menn því hugsað sér, hvað þægilegt er að leggj-
ast að slíkum bryggjum í misjöfnum veðrum.
Tel ég nauðsynlegt, að þetta verði endurbætt
hið allra bráðasta.
Víða vantar baujur, ljósbaujur, merki, ljós
í merki o. fl., og vona ég að hinn núverandi
vitamálastjóri sjái sér fært að kippa þessu öllu
í lag næstkomandi sumar.
Gnðvi. Gíslason.
Skattfrelsi sjómanna
Frá stjórn Farmanna- og fiskimannasambands
Islands.
Eins og kunnugt er leitaði stjórn F.F.S.Í.
úrskurðar dómstólanna um niðurfellingu skatt-
frelsis á áhættuþókun sjómmanna fyrir árið
1947, sem ákveðin var með dýrtíðarlögum rík-
isstjórnarinnar í desemberlok sama ár. Dóms-
niðurstöður fyrir undirrétti og hæstarétti urðu
þær, að sjómönnum var dæmd skattfrjáls hálf
áhættuþóknunin 1947.
Dómsniðurstöðurnar voru til athugunar hjá
skattayfirvöldunum í nokkra mánuði, en voru
að því loknu viðkenndar af ríki og bæ. Um-
reikningur skatta og útsvara til lækkunar hef-
ur staðið yfir í allt haust og er eigi lokið enn-
þá, vegna þess að sjómenn hafa verið dreifðir
um allt land og langur tími hefur farið í að
safna upplýsingum um áhættuþóknun þeirra,
en þær upplýsingar verða að koma frá útgerð-
arfélögum víðsvegar um land. Af þessum sök-
um eru sjómenn þeir, er hér eiga hagsmuna
að gæta, áminntir um að ganga úr skugga um
hvort áhættuþóknun þeirra hefur verið gefin
upp og umreiknuð á viðkomandi stöðum. Hér
er um að ræða einn stærsta sigur sjómannastétt-
arinnar í hagsmunabaráttu hennar. Þessi úr-
skurður gildir fyrir alla þá, er áhættuþóknun
tóku árið 1947.
Stjórn F.F.S.Í. skorar þess vegna á alla sjó-
menn, er hlut eiga að máli, að tilkynna skrif-
stofu sambandsins upphæð frádreginna skatta
og útsvara og greiða málskostnaðinn, sem er
5% af lækkuninni. F.F.S.Í. getur eigi af eigin
rammleik greitt málskostnað fyrir báðum rétt-
um, og verður því að leita til hvers einstakl-
ings, sem beinan hagnað hefur haft af málinu.
Sjómenn, gerið skyldu ykkar. Greiðið ykkar hlut
af málskostnaðinum.
56
VIKINGUR