Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1950, Blaðsíða 9

Hugleiðmgar um síldveiðar
sumarið 1950
Á síðastliðnu sumri var ,svo komið, að til stóð
að láta síldarbræðsluskipið „Hæring“ fara hing-
að til Seyðisfjarðar. En þegar skipið seint og
um síðir var tilbúið að fara hingað, þá var
síldveiðin lítil og útlitið um síldveiði þótti
slæmt; var þá hætt við að senda „Hæring" aust-
ur, en í þess stað er okkur hér eystra sagt, að
hann hafi verið fluttur inn á „Sund“ og tjóðr-
aður þar, því að þar myndi hann sízt vera til
tálmunar, en þó munu Reykvíkingar eiga þess
kost að sjá djásnið þegar þá langar til.
Seint á síldveiðitímanum kom upp góð síld-
veiði fyrir austan Langanes, svo að mikill hluti
veiðiflotans lenti þangað austur og þurfti því
að leita til Raufarhafnar með veiðina, og urðu
þá oft mörg skip að bíða dögum saman eftir
að geta losnað við veiðina eða þá að fara alla
leið til Reykjavíkur, því að hér á Seyðisfirði
var ekki hægt að taka við nema rnjög litlu
síldarmagni, vegna þess hvað síldarbræðslan
sem hér er, er lítil.
Þessi reynsla er því ein sönnunin ennþá fyrir
þörfinni á afkastamikilli síldarbræðslu fyrir
austan Langanes.
Verður ekki annað séð, en að ef „Hæringur"
hefði verið hér á Seyðisfirði, mundi þessi veiði-
hrota á Langanesmiðunum hafa notazt flotan-
um mun betur en raun varð á, svo að hér er
ekki einungis — og ef til vill minnst — um
hagsmuni fyrir Seyðisfjörð að ræða, heldur
hagsmuni alls síldveiðiflotans.
í sambandi við þetta er svo auðséð, að tals-
vert mikið hefði mátt salta af síld til útflutn-
ings, sem annars var ekki hægt, vegna þess hve
langt er til annara hafna en Raufarhafnar, svo
sem Húsavíkur, Eyjafjarðarhafna eða Siglu-
fjarðar.
Hér á Seyðisfirði hefur verið saltað lítils-
háttar af síld á síðustu árum, og veit ég ekki
annað en að sú síld, sem hér hefur verið sölt-
uð, hafi reynzt svipuð og önnur íslenzk salt-
síld. Þó hefur þurft að flytja hana til annara
hafna til þess að hún yrði metin og flutt út, og
er það býsna kátlegt, að síld, sem er veidd
skammt frá Seyðisfirði og söltuð þar, skuli
þurfa að flytjast til annara hafna áður en hún
fær að fara út úr landinu.
0, jæja, „margt er undarlegt í kýrhöfðinu“,
segir orðtækið.
Af framansögðu hefði ekki virzt óskynsam-
legt að síldarbræðsluskipið „Hæringur“ yrði
fluttur hingað til Seyðisfjarðar nógu snemma
á komandi sumri, til þess að hann geti tekið á
móti síld til vinnslu strax þegar veiði byrjar.
„Hæringur" mun hvort sem er liggja ónot-
aður yfir sumarið, ef honum er ekki komið fyrir
á einhverri þeirri höfn, sem er örugg og lík-
indi eru til að síldveiðiskipin vilji leita til, til
að losna við aflann.
En þvílík höfn er einmitt Seyðisfjörður þeg-
ar síldveiði er fyrir sunnan og í kringum
Langanes, sem ég veit ekki annað en að sé flest
eða öll sunnar.
Ef til þess kemur, að „Hæringur“ verði flutt-
ur hingað til Seyðisfjarðar, þá er nauðsynlegt
að hér sé til nokkur forði af síldartunnum, svo
að hægt verði að salta þá síld, sem hingað kynni
að berast í söltunarhæfu ástandi og hagkvæmt
þætti að salta.
Vil ég enn minnast á, að framansagt er ekki
einungis sagt til hagsmuna fyrir Seyðisfjörð,
heldur er ég fullviss um, að hér er um veru-
lega hagsmuni að ræða, sem snerta allan ís-
lenzka síldveiðiflotann og ríkisbúskapinn, þar
sem líklegt má telja að aukin síldarvinnsla —
söltun og bræðsla — á Seyðisfirði, mundi auka
gj aldeyr istek j ur.
Þegar hlustað er á í útvarpi og lesið í blöð-
um svo að segja daglega — reyndar fáum við
hér eystra ekki blöðin daglega — sífellt bar-
lómsvæl um gjaldeyrisleysi, og verið er á Al-
þingi að gera — ég vil segja — neyðarráðstaf-
anir'til að afla gjaldeyris, þá finnst mér að það
sé ekki vanzalaust fyrir ríkisstjórnina, ef hún
lætur það afskiptalaust, hvort „Hæringur“ ligg-
ur bundinn við hafnarbakkann í Reykjavík eða
tjóðraður inni í „Sundum“, öllum til háðungar,
eða að hann verði fluttur eitthvað þangað, sem
hann getur orðið til nytsemdar, t. d. til Seyðis-
fjarðar. Hermann Vilhjálmsson.
VI K I N □ U R
43