Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1950, Blaðsíða 36

Vélskipið Helgi ferst
Framh. af bls. 38.
Ferðin gengur að óskum fyrstu mínúturnar,
hann er kominn á sundið og það sunnarlega, að
menn úr landi ætla, að hann fari að snúa, þegar
stórsjór ríður yfir hann og færir hann í kaf,
allt nema stýrishúsið. Og þá þrífur stormur-
inn hann á svipstundyi og hrekur hann hratt,
mjög hratt, að Faxaskeri.
Menn á Heimaey horfa á þetta. Sjórinn hefur
stöðvað vélina og báturinn nálgast skerið. —
Klukkan er 25 mínútur gengin í þrjú, þegar
hringt er til loftskeytastöðvarinnar í Vest-
mannaeyjum og tilkynnt, að Helgi sé í hættu
staddur.
Nú gerist margt á skömmum tíma. Herðu-
breið er gert boð og henni skýrt frá því, sem
er að gerast við Faxasker. Hún leggur af stað
samstundis til hjálpar. Vélbáturinn Sjöfn er
þá kominn til hennar með lóðs, en snýr við
aftur og heldur að skerinu. Og mennirnir í
landi fylgjast með því, þar sem Helgi hörfar
fyrir veðrinu, nálgast skerið og klettana.
Menn á skerinu.
Og þá kemst vél hans af stað. Báturinn virð-
ist alveg kominn að skerinu, þegar hann stöðv-
ast og vinnur sig svo andartak upp í öldurnar.
Þá stöðvast vélin aftur og nú skiptir það eng-
um togum, að Helgi berst með veðrinu upp að
skerinu. sést þar skamma stund, en hverfur
svo með öllu.
Hannes Hansson, sem fékk ekki pláss með
Helga og er einn 30 farþega um borð í Herðu-
breið, horfir á það, þegar vélbáturinn brotnar
og sekkur. — Hann telur, að báturinn hafi hald-
izt ofansjávar í nokkrar mínútur, eftir að hann
tók niðri. En svo er ekkert eftir, nema hvað
Hannes sér mann koma upp á skerið og ganga
vestur eftir því. Skömmu síðar sést annar, sem
fer hægt, en virðist halda í áttina til félaga
síns. Skipverjar á Sjöfn sjá mennina einnig,
en ekki verður greint hverjir þeir eru.
Björgunartilraunirnar hefjast nær samstund-
is. Herðubreið heldur sig við slysstaðinn eftir
mætti, en Sjöfn fer í land eftir björgunartækj-
um. Svo út aftur og sem næst skerinu og mönn-
unum tveimur, sem enn sjást á því. Þeir eru
vestarlega og í svolitlu afdrepi. Og það sést til
þeirra meðan bjart er.
Svo er skotið til þeirra línum, en vindurinn
grípur þær og þeytir þeim í fangið á björgun-
arsveitinni. En veðurhæðin eykst og klukkan
fjögur, um einni og hálfri klukkustund eftir að
Helga hrakti á Faxasker, mælast austan ellefu
vindstig á Stórhöfða. Þá er alskýjað og skyggni
fer ört versnandi. Um það leyti er sýnt, að þess
er lítil eða engin von, að sjómönnunum verði
bjargað um nóttina. Og þó sést enn til þeirra,
en Hannes getur ekki greint, hvort þeir sitja
eða standa á háskerinu, þótt líklegra sé að þeir
sitji, því sennilega var varla stætt.
Fárviðri.
Klukkan átta á laugardagskvöldið er komið
fárviðri að austan. Veðurhæð 13 vindstig á
Stórhöfða. Frekari björgunartilraunir með línu
eru þá vonlausar, en mönnunum, sem hafa for-
göngu fyrir bjöi'gunarsveitunum, kemur sam-
an um að hafa bát á verði við skerið. Þeir telja,
að það geti orðið mönnunum á Faxaskeri til
svolítillar örfunar, að þeir viti af því, að vel-
mannaður bátur sé á næstu grösum.
Þegar hér var komið, vissu menn í Vest-
mannaeyjum, að um björgun yrði ekki að ræða
næstu klukkustundirnar. Hitt vissu þeir ekki,
að þá var að ganga á eitt mesta óveður, sem
menn muna eftir í Eyjum.
Ársæll Sveinsson útgerðarmaður, fram-
kvæmdastjóri Björgunarfélags Vestmanna-
eyja, segist ekki muna annað eins veður í 20
eða 30 ár. Sjómaður um borð í Herðubreið seg-
ir, að hann hafi aldrei verið á sjó í öðru eins
aftakaveðri. Klukkan ellefu eru 14 vindstig í
Vestmannaeyjum, mikil snjókoma og skyggni
100 til 200 metrar. Um miðnætti er veðurhæðin
óbreytt. Og klukkan fimm á sunnudagsmorgun
mælast 15 vindstig á Stórhöfða.
Á töflu Veðurstofunnar teljast 12 vindstig
fárviðri.
Kviknar í Hraðfrystistöðinni.
Það er þegar óveðrið er að ná hámarki og
vélbáturinn Gotta liggur í hafrótinu austur við
Faxasker, að slökkviliðið í Vestmannaeyjum er
kallað út. Þá er klukkan um tvö á sunnudags-
nótt. Það er kviknað í ,,Kumbalda“ við Hrað-
frystistöð Vestmannaeyja og húsið er orðið al-
elda áður en varir.
Tilraunir til að verja aðalbygginguna, stærsta
hraðfrystihús landsins, reynast árangurslaus-
ar, eldurinn læsir sig í efstu hæðina og er svo
mikill í fárviðrinu, að það lýsir yfir bæinn og
bjarma slær á Helgafell og Heimaklett. En
stormurinn rífur með sér logandi eldibranda
og feykir þeim út yfir höfnina og út á sjóinn,
eins og svifblysum.
Á sjötta tímanum þennan sunnudagsmorgun
í Eyjum, er svo ástatt: Úti í Faxaskeri, við
innsiglinguna í Vestmannaeyjahöfn, eru tveir
af áhöfn Helga, sem sökk við skerið um 14
70
V I K I N G U R