Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1950, Blaðsíða 27

ca. 10 milljónir kr. Dráttarbraut nr. 2. b. hefur
eitt stæði fyrir skip af sömu stærð og þurrkvíin
tekur stærst og auk þess 2 stæði fyrir skip allt
að 1500 smál. þunga. Heildarkostnaður drátt-
arbrautar er vart helmingur af verði þurrkví-
arinnar (áætlaður 4,2 millj. kr.). Ríkissjóður
yrði sennilegast einn að standa fyrir og kosta
byggingu þurrkvíarinnar og leggja út ca. 10
millj. kr., sem varla myndi fást endurgreitt
beint að verulegu leyti.
Einstaklingar óska að byggja og starfrækja
dráttarbrautina sjálfir, en ríkissjóður þarf að
ábyrgjast 2,7 millj. kr. lán, sem líkur eru til
að greiðist upp á venjulegan hátt. Þessi saman-
burður í afköstum, kostaði og fjárframlögum
til liða 1. b. og 2. b., er einhlítt hagstæður 2.
b., þ. e. a. s. dráttarbráutinni. Að síðustu legg-
ur hr. Ólafur Sigurðsson til, að Skipanaust fái
þá ábyrgð ríkissjóðs, sem það hefur sótt um,
að upphæð 3,0 millj. kr.
Þessar athuganir hr. Ólafs Sigurðssonar sýna
tvö mikilvæg atriði. Að hvað kostnað ríkissjóðs
snertir verði hann ca. 10 millj. kr., ef þurrkví
er byggð, og minni aí'köst, eitt skip í einu í þurr-
kví, en eitt af sömu stærð á dráttarbraut, og
auk þess tvö minni á hliðarsporum, ef drátt-
arbraut er byggð, á móts við 3,0 millj. kró á-
byrgð, sem ekki ætti að verða til útgjalda fyrir
ríkissjóð. f öðru lagi er dráttarbraut Skipanaust
ódýrari í rekstri en dráttarbraut sú, er Slipp-
félagið hefur byggt.
Einnig kemur það til greina, að Skipanaust
vill byggja sína dráttarbraut á þeim stað, sem
bezt hentar með framtíðarmöguleika til óhindr-
aðs og aukins athafnasvæðis fyrir augum, og
ætti það eitt út af fyrir sig að vera full ástæða
til að það opinbera (ríkið) láti félaginu í té
alla þá aðstoð, sem það má, bæði með ábyrgð
og á annan hátt, svo sem með gjaldeyrisleyf-
um o. fl.
Hvað veldur þessum seinagangi og yfirleitt
allri afgreiðslu þessara þýðingarmiklu mála, er
flestum óskiljanlegt, en eitt er víst, að til grund-
vallar liggur ekki, hvað bezt hentar fyrir fram-
tíðina og fjárhag ríkisins, heldur hvað hentar
stundarhag einstakra manna, og er það illa
farið.
Eins og áður er getið, er til athugunar stað-
setning tveggja þurrkvía, viðgerðarbryggju og
annara mannvirkja, sem nauðsynleg eru slik-
um iðnrekstri, fyrir vestan dráttarbraut Slipp-
félagsins. Ef úr því verður, gerist þröngt
fyrir dyrum hjá fiskibátum þeim, sem áætlað
hefur verið athafna- og viðlegusvæði við
Grandagarðinn, og verður þá ekki annar endir
þar á en að fiskiflotinn verði að víkja, til þess
að hinn aðilinn fái allt það athafnasvæði, sem
fyrir hendi er þar. Og er þá að því komið, að
byggja verður nýja höfn annars staðar, sem
þegar hefur verið stungið upp á stað fyrir, við
Lauganes. Hvað sú höfn myndi kosta er órann-
sakað mál, en hitt er víst, að eftir staðháttum
þar mun hún dýr verða. Langirog sterkir skjól-
garðar þurfa þar, mjög grunnt vatn á stóru
svæði. Ög svo er ekki hvað þýðingarminnst
hvort hægt sé að haga legu skjólgarða þannig,
að hægt sé að útiloka alla haföldu. Hún er á-
leitin og finnur oft þær ótrúlegustu leiðir að
pota sér áfram. Þetta og ótal fleira þarf að
athuga, einmitt á þessu stigi málsins. Verður
það ódýrara og hagkvæmara fyrir framtíðar-
skipulag hafnarinnar, að staðsetja dráttar-
brautir og þurrkvíar innan hafnarsvæðisins, og
þurfa svo í rnjög náinni framtíð að byggja
nýja höfn á vafasömum stað fyrir skipaflot-
ann ? Eða er málunum betur fyrir komið á þann
hátt, að staðsetja dráttarbrautir, þurrkvíar og
annað, er til þeirra heyrir, utan hafnarinnar á
einn stað, þar sem nóg rými er, eins og tillögur
hafa verið gerðar um við Elliðaárvog?
Oft hefur þeirri hugsun skotið upp hjá mörg-
um, er rætt hafa um hafnarmál Reykjavíkur,
hvort ekki væri heppilegast að gera skjólgarð
frá ytri enda Efferseyjar í ytri enda Engeyj-
ar. Þetta hefur þótt fjarstæðukennt, sérstak-
lega að því leyti er kostnað snertir, það yrði
okkur ofviða. Það má satt vera, en hitt er líka
satt og rétt, að Reykjavíkurhöfn verður aldrei
góð og örugg höfn fyrr en þetta hefur verið
gert. Og því ekki að taka það til athugunar,
með framtíð hafnarinnar fyrir augum?
f samræmi við framangreindar hugleiðingar
um hafnarmál Reykjavíkur, leggjum við til að
stjórn F.F.S.Í. hlutizt til um:
A8 svæSið vestan Ægisgarðs, frá dráttar-
braut Slippfélagsins og með Grandagarði, verði
einungis skipulagt sem athafnasvæði fyrir minni
skip fiskiflotans (mótorbátana), og teljum þar
nóg landrými fyrir öll þau hús, sem þörf er á
í því sambandi, svo sem frystihús, geymsluhús
og viðlegu fyrir bátaáhafnir o. fl. Afstaða
þessara húsa til bátabryggjanna sé þannig, að
hægt sé að losa fiskinn úr bátunum beint í hús-
in, með færiböndum eða þar til gerðum fiski-
dælum.
AS á brygyju þeirri við Grandagarð, sem
næst er bátabryggjunum, og um leið er skjól-
garður fyrir þær, sé byggt íshús, er framleiði
ís handa fiskibátunum og togurunum, sem af-
greiðslupláss hafa við Grandagarð, er geti svo
runnið beint um borð í skipin.
A8 á bryggjum þeim, sem ætlaðar verða fyr-
V I K I N □ U R
61