Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1950, Blaðsíða 34

ast þangað. Eitthvað hefur nú hjúkrunin verið
góð. Ég hef nú líka heyrt á 2. stýrimanni, að
dvöl hans á sjúkrahúsinu, hafi verið glansnúm-
erið í öllum túrnum, og ekkert telur hann gott,
nema þar sem mikið er af fallegum meyjum.
En hvað um það, maðurinn er með afbrigðum
stjórnsamur og minnir á sögurnar, sem ég hef
lesið af brezkum kapteinum, sem orðlagðir voru
fyrir hörku og harðfyigi við undirmenn sína.
Þú manst þá tíð, Tolli minn, er við sigldum
saman, að okkur þótti gaman að loknu dags-
verki að skreppa í land á kvöldin, fá okkur
einn gráan, síðan að fara á modelhús, nætur-
klúbba eða eitthvað þess háttar. Þetta leyfði
2. stýrimaður ekJci, heldur lét hann vinna gengd-
arlausa eftirvinnu fram á nætur á kostnað fé-
lagsins og sjálfs sín, því alltaf stóð hann yfir
skipverjum með reiddan hnefann. En veiztu
nokkuð, Tolli ? Ég komst í samninga stýrimanna
í gær. Þar stendur, að stýrimenn fá enga yfir-
vinnu greidda. Hann fellur því á sjálfs sín
bragði maðurinn sá.
3. stýrimaður er kindugur karl. Hann er
jafn á alla kanta, l j/2 meter á hæð, V/2 á breidd
og að ég held nálgast bráðum IV2 á þykkt. Lík-
ist því í fljótu bragði kassa og er alltaf fyrir
öllum, sem þurfa að flýta sér, því maðurinn
er stirður og silalegur eins og vöxturinn bendir
til. Þó er þetta hæglætis karl og trú mín er
sú, að hásetarnir vilji heldur vinna undir hans
stjórn en 2. stýrimanns. 3. stýrimaður tók upp
á þeim fjanda að taka konuna sína með sér í
langfart. Hefurðu heyrt annað eins? Ég held,
að það sé brot á sjólögunum, en sé það ekki,
er það brot á öllu velsæmi á sjóara vísu. Við
skipverjar höfum fært þetta í tal við hann og
ber hann viðskipta- og gjaldeyrisörðugleik-
um við og segir það íslenzkri utanríkisverzl-
un að kenna, að hann varð að hafa frúna með.
3. stýrimaður er nú sennilega meiri stærðfræð-
ingur en við óbreyttir hásetar, enda skiljum
við ekki hans fjármálapólitík, nema ef vera
skyldi aö frúin sæi um fjármálin. Svona lítum
við á málin, Tolli minn. En þetta er illt viður-
eignar, því skipstjórafrúin er líka með í þess-
ari ferð. Hefur sennilega þótt grunsamlegt,
hvað bóndi hennar fór þétt út til sömu staða.
Allur er varinn góður. Finnst þér ekki, Tolli?
En þeir tímar, sem við lifum nú á, Tolli minn!
Það var ekki talið nauðsynlegt að flytja með
sér kvenfólk í langferð í eina tíö, því alls stað-
ar var nóg af þeim blessuðum. Og nú er svo
komið, að við höfum orðið sex kvensur um borð.
Ef mér endist tími til, minnist ég á þær seinna.
Við vorum að tala um 3. stýrimann. Ég er ekki
á vakt með honum. Hann á hundvaktina. Eina
6B
nóttina um daginn var þoka á hundinum. Þá
vöknuðum við allir í lúkarnum við, að skipið
stöðvaðist. Næsta morgun er farið að tala um
þetta og segir þá 3. stýrimaður það í fréttum,
að þolcan hafi verið svo þykk, að hljóðið frá
skipsflautunni hafi ekki komizt í gegnum hana,
heldur endurkastast frá henni sem bergmál. Þá
segist hann einnig hafa rétt út hendina með
logandi sígarettu, og viti menn, hendin og síga-
rettan, já, allt hvarf. Slíkt og þvílíkt gengur
nú ekki í gamla og reynda sjómenn, Tolli minn.
Þú hefur nú fengið lítið sýnishorn af því, hvern-
ig yfirmenn á þilfari á S/S „Marshall" eru.
Sný ég mér því að loftskeytamanninum og síðan
hásetum, þá vélamönnum, bryta og hans þjón-
ustuliði.
Loftskeytamaðurinn er yndælasti maðurinn
um borð að öllum ólöstuðum. Vera má að mér
finnist það af því, að ég get naumast sagt, að
ég hafi séð honum bregða fyrir í þennan eina
mánuð, sem ferðin hefur tekið. Já, svo ræki-
lega heldur hann sig að sínu djobbi, að hann
af öryggisráðstöfunum læsir að sér, þegar hann
sefur. Kemur mér spánskt fyrir sjónir annað
eins og þetta, þegar tekið er tillit til þess, að
hann sigldi allt stríðið, og má geta nærri, að
þá hefur þessi regla ekki gilt. Annars má Is-
land vera hreykið af slíkum syni sem „lofta“.
Hann hvorki reykir né drekkur. En aö hann
sé eins siösamur í fleiri efnum, hef ég grun
um aö sé ekki. Við stoppuðum í námunda við
Hollywood í 12 tíma og lofti fór í land með
kastlínunni og kom um borð með síðasta end-
anum. Sagt var, að hann ætti stefnumót við
hina frægu leikkonu Bette Davis. Nú er það
eins og við þekkjum, að fátt segir af einum í
ókunnri höfn, og það kæmi mér ekkert á óvart,
þó að það fréttist eftir nokkur ár, að Bergs-
ættar eða Kröggólfsstaðaættar blóð úr Árnes-
sýslunni rynni í æðum einhverrar stjörnunnar
í Hollywood.
Iíásetarnir eru 9 alls. Bátsmaður er sá 10.
Hann er Vestfirðingur að ætt. Meðalmaður er
hann á hæð og í góðu meðallagi í öllu ytra út-
liti og langt, langt yfir allt meðallag, hvað hæfi-
leika snertir. Maðurinn er, Tolli minn, fæddur
og alinn upp á sjó. Sennilega er hann alinn
mest upp á sjávarafurðum og segja mætti mér,
af hraustleika mannsins og fjöri, að honum
hafi verið gefinn sjór að drekka í stað mjólkur
meðan hann var í vöggu. Eitthvað óþekkt víta-
mín hefur hann fengið í sig, sem læknar ekki
þekkja. Þá er hann færastur í öllu verklegu
um borð, sem vera ber, en auk þess búa með
bosa hæfileikar, sem sjaldfundnir eru meðal
sjómanna. Gleði og glaumur er honum í blóð
VÍKINGUR