Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1963, Blaðsíða 2

við sjómenn samkvæmt því. Er
vonandi að þar verði gengið
hreint til verks og þau mál gerð
klár hið allra bráðasta svo að
andrúmsloftið hreinsist og að
það miður heppilega ástand sem
skapaðist í samskiptum sjó-
manna og útgerðarmanna á síð-
astliðnu ári endurtaki sig ekki.
Mun flestum skiljast, að það get-
ur orðið mjög óheillavænlegt
að höggva oft í hinn sama kné-
runn og mikill ábyrgðarhluti að
halda þannig á málum, að aðal-
atvinnuvegur þjóðarinnar kom-
ist í slíka sjálfheldu að þjóðar-
búinu stafi geigvænleg hætta af.
Auknar haf- og fiskirannso'knir.
Eitt mjög aðkallandi mál, sem
að sjávarútveginum snýr, eru
stórauknar haf- og fiskirann-
sóknir.
Við eigum marga unga og vel
menntaða haf- og fiskifræðinga
með eldlegan áhuga fyrir að
rannsaka fiskimiðin, uppeldis-
stöðvar alls konar sjávardýra
hér við land og lífsskilyrði
þeirra, en þeim hefir því miður
enn sem komið er hvergi nærri
verið sköpuð þau skilyrði til
nauðsynlegra athafna, sem óhjá-
kvæmileg verða að teíjast.
Leiðbeiningar starfsmanna
Fiskideildar Háskóla Islands við
síldveiðarnar undanfarin ár hafa
verið ómetanlegar, enda vakið
verðskuldaða athygli allra lands-
manna og eflaust víða um heim.
Hafa þær ábyggilega borið þús-
undfaldan ávöxt.
Framtíðardraumur okkar er
að við eignumst allt landgrunn-
ið, og er vonandi að hann sé ekki
langt undan, sérstaklega vegna
þess að á alþjóða vettvangi er
þróunin í landhelgismálum mjög
ör. Nægir í því sambandi að
benda á kröfumar meðal sjó-
manna innan Bretaveldis um að
færa landhelgina út í 12 mílur.
Má segja að fljótt hafi skipt
sköpum í þeim efnum og að
málstaður Islendinga hafi orð-
mun sterkari.
Fyrsta og sterkasta skilyrðið
fyrir því að okkur takist að
þoka málum þessum áfram
að lokatakmarki og ná full-
um yfirráðum yfir þessu haf-
svæði, ér að hafa raunvísinda-
leg gögn í höndunum, það verða
ábyggilega okkar sterkustu rök,
eri vanræksla í þessum efnum
getur orðið okkur stórhættuleg.
Þessi mál eru mjög aðkallandi,
enda hlýtur öllum hugsandi
mönnum að vera ljóst að í sjáv-
arrannsóknum ríkir ófremdar-
ástand.
IJthafsflotar stórþjóðanna
munu gerast æ aðgangsfrekari
á þau auðugu fiskimið, sem finn-
ast á íslenzku landgrunni og þeir
munu vissulega engu hlífa..
Smíði fullkominna fiskirann-
sóknaskipa þolir enga bið. Fé til
slíkra framkvæmda er nóg fyr-
ir hendi, og er þar engin afsök-
un frambærileg, og það er á-
byggilega einhver sú öruggasta
fjárfesting, að veita nokkurra
tuga milljóna króna framlag til
fiskirannsókna. Það fé kemur
margfaldlega til skila aftur,
sennilega fyrr en marga grunar.
Vemd gegn ofveiði getur
aldrei verið framkvæmd nema
að fyrir liggi raunvísindalegar
niðurstöður en við eigum langt
í land þar til þær liggja fyrir
eins og æskilegt væri, og við
hvorki getum né megum fela er-
lendum vísindamönnum þau
verkefni, enda þótt sjálfsagt sé
að hafa þar nána samvinnu.
Þessi verkefni eigum við að leysa
sem mest sjálfir.
Nú er hér á landi tímabil
hipna „feitu nautgripa Faraós“,
og er. mikið í húfi að hinum mikla
auði, sem hér hefur safnazt und-
anfarið sé varið af fyrirhyggju
og forsjálni.
Bændahallir og aðrar stór-
framkvæmdir eru eflaust allgóð
fjárfesting. Menn verða þó að
hafa hugfast að enn sem komið
er hefir „sjávarnytin" verið
einna drýgst, sem skilyrði fyrir
allskonar framkvæmdum og upp-
byggingarstarfi í þessu Gósen-
landi.
Tekizt hefir að skapa þjóðinni
ein þau beztu lífsskilyrði, sem
finnast á þessari jarðkringlu,
og það er sem betur fer engin
ástæða til að kvíða framtíðinni,
ef skynsamlega er á málum
haldið.
Stór verkefni bíða, hvar sem
augum er litið. Aukin hagnýt-
ing sjávarafurða er kapituli
fyrir sig, sem vonandi verða
gerð skil síðar í þessu blaði.
Víkingurinn óskar sjómanna-
stéttinni og öllum landsmönnum
árs og friðar, með þeirri ósk
að sjómennirnir sjálfir knýi
fast á með þau mál, sem bein-
línis snerta velferð þeirra og
framtíðaröryggi.

KRISTINN EEYR: KofTlÍfítt df kdfí
Léttvæg er hönd mín í hrjúfri Heimskautafreri á herðum,
hendi, sem flugsnör heitur straumur í æðum,
gómaði geimvökul hvirfilsól hitabeltis
gerfitungl kránna í hjarta.
og kitlaði kvöldstjörnuna Hann, sem hönd mína lykur, Og hlæjandi kominn hingað heim í fásinnið,
hans eru ófá tryggðatröllið.
heimsins höf og hafnarborgir. Húsin bergmála héðan
- Hafnarstíginn á enda: — Hann er kominn af hafl. -----j
26
VÍKINGUB