Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1963, Blaðsíða 28

Á veiðum við Lofoten.
Veiðar við Lofoten hcifa gengið misjáfnlega undanfarin ár. Aflinn hefur
orðið frá 17.000 og allt upp í 145.000 lestir. 5—6000 bátar taka venju-
lega þátt í þessari miklu vertíð Norðmanna og áhafnir eru 12.000 til
23.000 manns. Veiðisvæðið er úti fyrir eyjaklasa sem nefnist einu nafni Lo-
foten og strandlengja eyjanna er 190 km. Miðstöð veiðanna er á Svolvær.
Verðmæti heildaraflans hefur komizt upp í 50 milljónir norskra króna
og eftir síðustu heimsstyrjöld hefur meðalaflinn orðið ca. 80.000 lestir.
Vertíðin hefst venjulega seinnihluta vetrar og hættir í marzmánuði.
og þó svo langt síðan. Ungfrú Ros-
son stóð við hlið hans. Hún hélt á
pappírsörk í hendinni. „Hér er
skeyti frá Amor Star“, sagði hún
hljóðlega. „Skipið náði sér á flot,
án teljandi skemmda og er á leið
inn Saturna-flóann af eigin ramm-
leik. Dráttar bátur er á leiðinni.
Amor Star spyr um farþegana og
skipverjana, sem voru settir í land".
„Þakka yður fyrir ungfrú Ros-
son“, sagði Dixon. „Ég fer nú til
skrifstofu minnar og þér skuluð
rífa skýrslu mína til aðalforstjór-
ans“.
Hún greip í handlegg hans „Þér
meinið“, sagði hún, að þér ætluð-
uð að taka ábyrgðina, ef illa hefði
farið, en afsala yður heiðrinum af
því að vel tókst“. Hún hélt áfram,
án þess að bíða eftir svari, og
horfði í augu hans. „Já, ég sé að
þér ætlið að gera það“.
Hann var lagður af stað yfir
þakhæðina, og hún kallaði á eftir
honum: „Skipstjóri, ég hafði und-
arlega tilfinningu í morgun. Mér
fannst þér vera þeirrar skoðunar að
ég hefði áhuga fyrir Bailey skip-
stjóra. Ég hefi það, en aðeins sem
nábúa, vegna móður hans. En ef
þér horfið vel á mig, munuð þér
sjá, að ég er nokkuð gömul fyrir
Bailey“. Það varð stutt þögn.
„Skipstjóri, ég færði yður kaffi, að-
eins vegna þess að mig langaði til
að færa yður kaffi“.
Dixon snéri sér við og gekk til
hennar.
G. Jensson þýddi.
*
SÆMILEG ÚTKOMA
Skipafélagið A. P. Möller í Kaup-
mannahöfn hefur sent frá sér reikn-
ingsyfirlit fyrir árið 1961, sem sýnir
hagnað upp á 32,3 milljónir danskra
króna. Er þá búið að afskrifa 102
milljónir, skip, nýbyggingar og iðju-
ver. Á fyrra ári var hagnaðurinn
tvöfalt hærri. Hins vegar var nú til-
kynnt, að félagið myndi hækka liluta-
bréfaágóðann úr 35% upp í 40%.
Það var 4. apríl 1916, að við
lögðum út á handfæraveiðar á
„Norðurljósinu“ frá ísafirði,
sem þá var nýkeypt þangað frá
Akureyri. Eigendur voru: Magn-
ús örnúlfsson og fl. Það var
kútterbyggt tvísiglt með káetu,
en -hafði ekki stýrishús.
f því var 13 hestafla vél. Við
vorum 12 um borð. Við höfðum
farið einn túr. Hann gekk vel í
alla staði . Við fengum stóran
og góðan fisk. Þá voru engir
togarar á miðunum til þess að
glepja eða eyðileggja fyrir sjó-
mönnum. Við fiskuðum út af
Skálavík, sunnan fsafjarðar-
djúps.
Að þessum túr enduðum lögð-
um við út í annan á sömu slóðir
og var nægur fiskur. En nú
breyttist veðurútlit til hins
verra, það leit út fyrir austan
veður. Hann hvessti líka snögg-
lega með grimmdarfrosti, og
mikilli snjókomu.
Ég átti vöku með stýrimanni,
sem einnig var vélamaður. Við
áttum kvöldvöku á dekki frá kl.
7 e. h. til 12 á miðnætti. Klukk-
an 2 um nóttina vöknum við, við
feikna veðurgný, samfara há-
vaða í þeim, sem uppi voru.
Magnús skipstjóri, var þá að
segja strákunum að taka annað
rif á stórseglið og reyna nú að
láta hendur standa fram úr erm-
um, en þeir réðu ekki við neitt
vegna veðurofsans. Þá sagði
hann þeim að láta seglið falla
niður á þilfar, og draga riflínuna
þar í. En frostið var fljótara að
vinna sitt verk, því að þegar að
þeir ætla að lyfta seglinu aftur,
þá gátu þeir ekki dregið til nokk-
um fal. Svo seglið varð að liggja
þar sem það var komið. Þá var
ekki annað uppi af seglum, en
stagfokka og aftursegl, svo að
siglingin hlaut að verða léleg.
Við höfðum lífbát (pramma),
sem bar 4 menn í logni, og var
geymdur á hvolfi á þar til gerð-
um trjám, sem stóðu aftur af
skipinu.
Nú var farið að huga að land-
inu. Það sást ekkert vegna hríð-
arinnar. Áhöfnin var nú eins og
VÍKINGUR
52