Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1967, Blaðsíða 3

I
vera á landsvæði, sem sögulega
og landfræðilega tilheyrir Wales,
en menningarlega Englandi. Þess
vegna er hún ýmist talin til Wales
eða Englands, eða talin til hvor-
ugs. Þarna dvaldist ég í viku til
að kynnast þessari starfsemi af
eigin raun. Sjómannastofan er
rétt fyrir innan hafnarhliðin og
því býsna vel í sveit sett. Húsið
lætur ekki mikið yfir sér, ein-
lyft múrsteinshús, en þegar inn
er komið, gefur að líta mj ög vist-
leg húsakynni, þar er allstór sal-
ur, bókasafn, billardstofa, kap-
ella, setustofa, sjónvarpsherbergi
og lítil íbúð, þar sem þó er séð
fyrir ólíklegustu hlutum. Hingað
leggja margir sjómenn leið sína
á kvöldin, ungir sem gamlir. Sum
kvöld eru danskvöld og þá koma
nokkrar stúlkur til að dansa við
sjómennina, að vísu eru nokkrar
stúlkur á hverju kvöldi til að
gera andrúmsloftið heimilislegra
og skemmtilegra og það gera þær
sannarlega, enda gera þær sér
grein fyrir því, að þær vinna
kirkjulegt starf og fara sífellt
vaxandi í mannþekkingu og full-
kominni framkomu.
Síðla kvölds fer fram kvöld-
söngur eða kvöldbænir í kapell-
unni. Þangað safnast flestir inn
og enginn fer þaðan út án þess
að hafa komist í nána snertingu
við aflvaka þessa starfs og finna
það, að þetta er kirkjulegt starf.
Þessar kvöldbænir eru óendan-
lega mikils virði fyrir starfið í

O
i
1
<0
JLo
Sjómannastofan í London (Victoria
Docks). Hún er byggð um 1930.
Efstu 5 hæðirnar eru gistiherbergi.
heild og vafalaust fyrir hvern
einstakling. „Nú höfum við stutta
þögn og biðjum. . . .fyrir bræðr-
um okkar á hafinu........ fyrir
fjölskyldum okkar og ástvinum
. . . .fyrir okkur sjálfum....“
Presturinn sagði mér, er við
ræddum um gildi slíkra stunda,
að eitt sinn hefði hann rætt við
nítján ára sjómann, sem sagði
m.a.: „Það var í fyrsta sinn á
slíkri stundu, sem ég hugsaði um
andlega velferð mína, um sálina
og eilíft líf.... og ég bað: Guð,
ef þú ert til, leiddu mig inn á
þinn veg.“
Störf prestsins eru ótrúlega
margvísleg og oft er það úrræði
hans, sem á veltur í ýmsum mál-
um. Mr. Casson sagði mér frá
é
M.s. John Ashley,
skip sjómannatrú-
boðsins á Thames.
Hann var gefinn
af skipafélögun-
fyrir níu árum.
Undir þiljum er
samkomusalur,
bókasafn og
kapella.

... .
uBt'JtV.
einu atviki, það er á þessa leið:
Sjómannastofan í Newport fékk
skeyti frá sjómannastofunni í
borg einni í Kanada þess eðlis, að
þar lægi sjúkur sjómaður frá
Newport. Veikindin voru alvar-
legs eðlis, svo að skipið hafði siglt
áfram og lá hann nú einn og yfir-
gefinn í Kanada og „það er eng-
in von.“ Mr. Casson var beðinn
að skýra konu mannsins frá
þessu. Presturinn íhugar málið
stuttlega og fer síðan sem skjót-
ast til heimilis sjómannsins, knýr
dyra og segir konunni fréttirnar.
Hann sér, að konunni er all
brugðið og segir: „Eigum við
ekki að setjast niður og fá okkur
tesopa.“ Þau ræða málið unz
klerkur segir: „Þú getur gert eitt
og aðeins eitt, þú tekur fyrstu
ferð til Kanada og sýndu manni
þínum með því, að líf hans sé þér
óendanlega mikils vii'ði, sýndu
honum að þú elskir hann, hafðu
ekki áhyggjur af fargjaldinu.“
Þetta er eina leiðin til að hann
endurheimti lífsþróttinn, því að
enginn er eins einmana og sjúkur
sjómaður í framandi landi. Dag-
inn eftir stóð konan við sjúkra-
beð manns síns og innan skamms
hafði hann endurheimt lífskraft-
inn, viljinn til að lifa hafði orðið
öllu öðru yfirsterkari og hann
sneri fullfrískur heim til Eng-
lands.
Stundum kemur það fyrir, að
VÍKINGUR
259